IJzererts zou nog wel eens een stuk duurder kunnen worden, want de winning ervan hapert in India, constateert Hans Verbeek.
Tussen juli 2008 en juli 2009 produceerde India ca. 213 miljoen ton ijzererts. Daarvan werd 106 miljoen ton (49,7%) geëxporteerd. Het jaar daarop werd er 219 milj. ton ijzererts naar boven gehaald, waarvan 117 milj. ton (53,7%) werd geëxporteerd. De voorlopige schatting voor het afgelopen jaar bedraagt: een produktie van 208 milj. ton, waarvan 98 milj. ton (46,9%) voor de export.
Maar de export van ijzererts uit India zal de komende jaren sterk teruglopen of zelfs stilvallen.
Onlangs werd een rapport gepubliceerd over illegale mijnbouw en export van ijzererts. In de deelstaat Karnataka bleken tientallen mijnen meer ijzererts op te graven dan ze volgens hun vergunning mogen. De mijnbouwers ontdoken ook de exportheffing en de belasting. Karanataka produceert ongeveer 25% van alle ijzererts in India.
Een anti-corruptie ombudsman, Santosh Hedge, heeft in Karnataka de ijzermijnen onderzocht en ontdekte dat ijzererts met meer dan 60% ijzer binnen 12 jaar op zal raken in de meeste mijnen. Zijn opvolger heeft nu voorgesteld om de export van ijzererts uit Karnataka te staken. En daarnaast wil hij dat de produktie van ijzererts drastisch wordt verlaagd om zo de levensduur van de mijnen te verlengen.
Mijnen met een contract van 15 tot 20 jaar moeten hun produktie met 75% terugschroeven. Mijnen met een kortere vergunning moeten hun produktie met 80% beperken. Dit zal grote gevolgen hebben voor de werkgelegenheid in de deelstaat en voor de inkomsten voor de deelstaatregering. Ter compensatie zal de nationale Indiaseregering de exportheffing misschien verhogen.
Grondstoffen: exporteren of bewaren voor later?
China beperkt de export van zeldzame aardmetalen. Rusland gebruikt de export van aardgas als politiek wapen. En India wil nu de export van ijzererts beperken. Steeds meer landen ontdekken hoe belangrijk het is om zuinig te zijn op de grondstoffen, die Moeder Aarde toevallig in hun bodem heeft gestopt. Grondstoffen zijn al duurder geworden en dat zal de komende jaren nog erger worden.
Prijsontwikkeling van ijzererts (2001 – 2011)
Reacties (10)
Ja, peakijzer. Verbaast me niet. Toch een beetje paniekverhaal.
Want is er behalve de constatering ook iets aan te doen?
Zijn er onontdekte voorraden?
Rest van de wereld?
De prijsontwikkeling is niet alleen afhankelijk van India neem ik aan.
Recycling, invloed van?
Etc…
De prijs van ijzererts is in 10 jaar tijd met 1200% gestegen. Ondanks recycling en de voorraden in de rest van de wereld. Dat is geen paniekverhaal, maar realiteit.
Cradle to cradle, mensen. Is geen links knuffel-moeder-aarde-verhaal, gewoon noodzaak. En een enorme economische kans.
Ja de aarde bestaat maar voor 35% uit ijzer (ijzer is hiermee het meest voorkomende element in de aarde, logisch ook aangezien sterren supernova gaan als ze “verijzeren”) dus ik mis hier een beetje de speculatie met grondstoffen angle.
De rijkste ertsen zijn het eerst opgebruikt, Ben. We gebruiken nu al armere ertsen en het kost gewoon veel meer energie om daar het ijzer uit te peuteren. En dat overkomt ons net als de goedkope energiebronnen opraken.
Ach, in Afghanistan ligt nog een enorme voorraad, en China heeft er inmiddels al miljarden in geïnvesteerd. Een win-win situatie voor het westen: Chinese producten blijven relatief goedkoop, en China zal genoodzaakt zijn haar Afghaanse investeringen te beschermen. De NAVO kan dus haar hielen lichten en het PLA mag de jihadisten onder de duim houden, dat laatste zal ze toch al moeten om te voorkomen dat de Taliban de opstandige Oeigoeren in Xinjiang van steun gaat voorzien.
En nu praat je nog over het meest voorkomende metaal (ijzererts) op aarde…met koper, aluminium en uranium om er maar 3 te noemen zitten we ook al aan onze MaX…
Net als met (duurzame) energie laten we het net zo ver komen dat er op een dag ineens de pleuris uitbreekt omdat we geen alternatieven “hebben” (we hebben ze natuurlijk wel…we doen er alleen niks mee)
Dit zo gelezen hebbende vind ik het eigenaardig dat van een hoop eindprodukten uit ijzer en met een lage toegevoegde waarde (profielen e.d.) de prijs voor gebruikt c.q. “tweede hands” en nieuw niet ver uit elkaar liggen. Het prijsverschil bedraagt ongeveer 10-20%.
Als die Indiërs beter opletten en niet als een gek exporteren, kunnen ze betere prijzen bedingen, m.a.w. meer geld en minder werk, denk ik dan weer.
Dat klopt, Harry. En dat truukje kunnen ook olieproducenten bedenken. Sommige olieproducenten kunnen bewust minder produceren. Dan blijft er meer in de bodem zitten, wat ze over 2,3 of 10 jaar voor een veel hogere prijs kunnen verkopen.
De econoom Harold Hotelling heeft daar in de jaren 30 al over gepubliceerd.
http://www3.mpch-mainz.mpg.de/~jesnow/MineralEcon/habil/econ/econ.htm
Volgens mij hebben de olieproducenten dat al sinds jaar een dag door, maar wat ik niet begrijp is dat vooral Indische producenten (maar ook Turken en Kazakken) met nieuw materiaal trachten te concurreren op de markt voor gebruikte (dus niet gerecycelde) produkten.
Als er dan toch een tekort is, dan wel zou zijn, dan lijkt mij dat je dat, concurreren met een goedkoper produkt, nu juist niet doet.