Kabinetsbuilding

In het koetshuis van Landgoed Lauswolt kunnen elk moment onze nationale helden aanschuiven voor een welverdiend diner. Het was voor Rouvoet, Balkenende, Bos en de rest vandaag even slikken dat is uitgelekt waar de formatiegesprekken plaatsvinden. Dat had geheim moeten blijven. Het draait namelijk vooral om teambuilding. En dat kennen we allemaal wel: vlottenbouwen, rollenspellen spelen en over hete kolen lopen. Dat doe je op de hei: je moet namelijk zijn weggerukt uit je vertrouwde omgeving om je te kunnen overgeven aan dit soort infantiele bezigheden. Eigenlijk is het al erg genoeg dat überhaupt iemand je zo ziet, laat staan hordes journalisten.

Het zij zo. Bovendien hebben de heren belangrijker zaken aan hun hoofd: er moet een motto komen. Ik las ergens dat in de tijd van Lubbers het niet ongebruikelijk was dat een regeerakkoord 90 pagina’s besloeg. Exclusief bijlagen. Nu hebben we de ingewikkeldste verkiezingsuitslag sinds jaren. Logisch dat een akkoord zich dan moet laten samenvatten in één zin. Het is het soort opportunisme dat vertrouwen wekt. Jammer is wel dat de hoofdrolspelers tot nu toe niet bepaald uitblinken in het bedenken van pakkende oneliners. Balkenendes adagia zijn of lege hulzen (‘normen en waarden’) of openlijke sollicitaties naar ridiculisering (’VOC-mentaliteit’). Hij weet precies wat hij wil, maar het verpakken in een beetje welluidende aansporingen blijft lastig. Vandaar ook die oproep aan intellectuelen om zich te mengen in het debat. Misschien valt er een motto te halen.

Bos weet ook wat hij wil. Hij schreef er zelfs een boek over. Het heeft een titel die je alleen begrijpt als je het boek hebt gelezen. Dat boek kost een paar euro. Rouvoet heeft ook een boek. Dat ligt gratis in miljoenen hotelkamers over de gehele wereld. Een sterk staaltje ‘over grenzen heenkijken.’ Toch moet het lukken, zo’n slagzin. Het is een kwestie van voldoende vlottenbouwen.

In feite maakt het ook niet zo veel meer uit dat een grote groep journalisten voor de deur van het hotel staat. Sterker nog, het gaat helpen. Buiten wordt het koud en regent het. Binnen, als de maaltijd achter de kiezen zit, wordt de cognac ingeschonken. Rouvoet steekt de sigaren aan, Bos gooit nog een blokje hout op het vuur en Balkenende doet de gordijnen op een kier, werpt een blik naar buiten, op het doorweekte, rillende journaille, kijkt Bos en Rouvoet eens diep in de ogen en heft het glas: ‘Eigenlijk hebben wij het best goed met mekaar.’ Iedereen knikt instemmend. Het motto is geboren. Het nieuwe kabinet is een feit.