Vandaag wederom een bijdrage van Jan-Albert Hootsen, correspondent in Mexico. Het stuk is ook op zijn blog te lezen.
Sociale organisaties hadden de portestbanieren al uit de kast gehaald, de Mexicaanse regering overwoog even diplomatieke maatregelen tegen Arizona en liefst elf landen hadden er officieel protest aangetekend. Maar SB 1701, beter bekend als Arizona’s migratiewet, komt er voorlopig niet. Susan Bolton, federaal rechter in de Verenigde Staten, blokkeerde vier belangrijke elementen uit de wet en haalde daardoor de angel eruit. Balen voor Arizona’s gouverneur Jan Brewer, blije reacties in Mexico en Centraal-Amerika. Desondanks blijft er een belangrijke kwestie hangen. Arizona wilde de wet onder meer invoeren om de grenszone veiliger te maken. Maar hoe onveilig is die grenszone eigenlijk?
De afgelopen maanden heeft SB1701 tot verhitte discussies geleid in de Verenigde Staten. Aan de ene kant waren er de tegenstanders: burgerrechtenorganisaties, vertegenwoordigers van de Latijns-Amerikaanse gemeenschap, de Mexicaanse regering en (volgens peilingen) ongeveer een derde van de Amerikaanse bevolking. Tegenstanders noemen de wet racistisch en stellen dat ze een inbreuk op basale burgerrechten is.
De voorstanders bestaan onder meer uit 48% van de Amerikaanse bevolking (zelfde peilingen), radicale groepen als de Minutemen en vele prominente conservatieven. En, oh ja, Chuck Norris. Voor veel conservatieven is veiligheid het belangrijkste issue. Nu het drugsgeweld in Noord-Mexico sinds enkele jaren is geëscaleerd, voelen veel Amerikanen angst dat het geweld de grens oversteekt en de Mexicaanse drugskartels hun territoriumstrijd gaan uitvechten op Amerikaanse bodem.
Maar hoe zit het met de realiteit? Laten we eerst eens kijken naar hoe de situatie in Mexico is. Diego Valle, een in Mexico opgegroeid Amerikaan, doet op zijn kwalitatief zeer hoogstaande weblog wat veel journalisten (inclusief ondergetekende) te vaak nalaten: analyse van statistieken, cijfers checken, vraagtekens plaatsen bij data. Ik maak even gebruik van zijn overzicht van de moordcijfers in de zes Mexicaanse deelstaten die aan de Verenigde Staten grenzen. Dan komen we op de volgende cijfers over 2009 (aantal moorden per 100.000 inwoners), van hoog naar laag:
Chihuahua – 96
Baja Calif0rnia – 23,7
Sonora – 19,8
Coahuila – 9,1
Tamaulipas – 9
Nuevo León – 6
(Ter vergelijking: Nederland had over 2008, het meest recente jaar waar statistieken over beschikbaar zijn, een moordcijfer van 0,9 per 100.000 inwoners)
Die cijfers geven aan dat het geweld in Noord-Mexico in ieder geval qua moorden per deelstaat sterk verschilt. Mexico’s landelijk gemiddelde ligt op 15 moorden per 100.000 inwoners, de helft van de grensstaten zit daar dus onder. Chihuahua heeft echter een absurd hoog cijfer, ruim een derde hoger dan ’s werelds dodelijkste land Colombia. Ciudad Juárez, de gewelddadigste stad ter wereld, is daar debet aan. In 2009 waren er daar bijna 3000 doden (250 per 100.000 inwoners, de stad heeft er 1,2 miljoen). Baja California is dankzij de gewelddadige grensstad Tijuana op flinke afstand tweede en ook Sonora heeft een zeer hoog moordcijfer. Bij de cijfers moet echter wel worden vermeld dat, door een nieuw conflict tussen drugskartel Zetas enerzijds en een alliantie van kartels anderzijds, het cijfer in Tamaulipas en Nuevo León hoogstwaarschijnlijk zal stijgen dit jaar. Als we daarnaast de vele verhalen over massagraven, exectuties en onthoofdingen erbij pakken, dan is het dus niet zo vreemd dat Amerikanen in de grensstreek hem knijpen.
Veilige grensstaten
Maar hoe is de realiteit aan de andere kant van de grens? De noorderbuur heeft vier staten die aan Mexico grenzen: Texas, Arizona, New Mexico en California. De cijfers in die staten zijn als volgt (de meest recente cijfers die ik heb kunnen vinden stammen zijn van 2008):
New Mexico – 7,2
Arizona – 6,3
California – 5,8
Texas – 5,6
(Het landelijk gemiddelde van de VS over 2008 was 5,2 per 100.000 inwoners)
Dat zijn zeer lage cijfers vergeleken met de Mexicaanse buurstaten. Nog opvallender: het moordcijfer is in die staten praktisch gelijk gebleven in vergelijking met 2006, het jaar dat de drugsoorlog begon te escaleren door de militaire aanpak van de georganiseerde criminaliteit van president Calderón. Dat er sprake zou zijn van toegenomen geweld in die staten is, in ieder geval wat betreft moorden, dus niet het geval. Het wordt zelfs nog sterker. Van de tien veiligste steden in de Verenigde Staten in 2009, liggen er vijf in grensstaten. Het betreft Los Angeles, San Jose en San Diego in California en Austin en El Paso in Texas. El Paso is zelfs de op een na veiligste stad van het land en ligt precies aan de overkant van de grens met… Ciudad Juárez! Volgens de FBI is het aantal moorden daar in tien jaar tijd zelfs met 36% gedaald.
Feiten
Nu doen er de laatste maanden wel veel gruwelverhalen de ronde in de Verenigde Staten. Kartelleden zouden een dam hebben willen opblazen aan de grens met Texas, drugdealers zouden ranches aan de grens hebben overgenomen, et cetera. Het gros van die verhalen bleek later echter tot het rijk der fabelen te kunnen worden verwezen. De grensregio behoort niet tot de veiligste delen van het land, maar zeker ook niet tot de onveiligste (dat zijn Florida en Louisiana).
Wat men ook vindt van migratiewet SB1701, het veiligheidsargument is niet op feiten gebaseerd. De drugsoorlog is niet aan het overslaan op de Amerikaanse grensregio. Er zijn geen massale schietpartijen tussen Mexicaanse kartels in Texas en Arizona, geen onthoofdingen in New Mexico en California. De drugsoorlog raast nu al bijna vier jaar door Mexico, maar Amerikaanse burgers merken er qua geweld strikt genomen op eigen grondgebied nauwelijks iets van. Het debat over migration reform gaat natuurlijk gewoon door, maar wat betreft veiligheid hebben de voorstanders er een slecht argument aan.
Anderzijds, Chuck Norris vindt van niet. En Chuck Norris heeft altijd gelijk.
Reacties (9)
Ik zou ‘m toch wel een beetje knijpen hoor. Het is net zoiets als de Joegoslavie-oorlog. Destijds een ver-van-mn-bed-show voor de verwende westerse jaren-negentig politici: een contained, lokaal conflict in een arm land. Maar de fall-out is toch, nu dat de zooi er (een beetje) is geruimd, de welvaart er toeneemt, de EU er wil uitbreiden, dat je met een land vol psychopaten zit dat drie, vier tankjes over een Duitse autobahn van je verwijderd is.
Nee, het is helemaal niet zo gek om te willen dat ze zich in buurlanden ook een beetje rustig gedragen.
Blijkt dat Arnold S. wel gevoel voor humor heeft en meteen de onzin duidelijk maakt:
“I was also going to give a graduation speech in Arizona this weekend. But with my accent, I was afraid they would try to deport me.”
@2 hahahaha :P
@1 Joegaslavië is ondanks het vele gedoe toch nog een redelijk succes geworden.
Het gros van die verhalen bleek later echter tot het rijk der fabelen te kunnen worden verwezen. (…) het veiligheidsargument is niet op feiten gebaseerd. De drugsoorlog is niet aan het overslaan op de Amerikaanse grensregio. Er zijn geen massale schietpartijen tussen Mexicaanse kartels in Texas en Arizona, geen onthoofdingen in New Mexico en California. De drugsoorlog raast nu al bijna vier jaar door Mexico, maar Amerikaanse burgers merken er qua geweld strikt genomen op eigen grondgebied nauwelijks iets van.
Maar helaas, de schade is al aangericht in de hoofden van vele Arizoners. Maak de mensen bang genoeg met verdaaide data en angstverhalen en ze trappen er direct in, hoe vaak je ook probeert de opinies met feiten te weerleggen. Zo is de PVV ook hier groot geworden.
Mvgr – B
@KJ: Eh… ja maar dat heeft niks met het onderwerp te maken. Wat jij zegt met je kromme vergelijking is: omdat Joegoslaven zich in Joegoslavie ‘niet gedragen’ is elke Joegoslavisch uitziende man in het EU-grensgebied verdacht. Is het ook Komkommertijd in jouw hoofd ofzo?
@JSk; Nee, ik bedoelde het meer in het algemeen: relativisten in deze discussie hebben de neiging om niet in de toekomst te willen kijken als het ze zo uitkomt. Er zijn in de vroege jaren nul een aantal incidenten geweest (in Duitsland, met name – gijzelingen e.d.) die zonder dat daar veel fantasie voor nodig is, een uitvloeisel van de Joegoslavische oorlogen genoemd kunnen worden – vandaar mijn postje.
De overeenkomst tussen de twee situaties is, dat beide keren zittende politici om valse redenen verkeerd hebben gehandeld, het geweld hiermee hebben aangemoedigd, zonder zich zorgen te maken om de spill-over, die welhaast noodlottig noodzakelijk is, in de toekomst. Zonder dat ik nu preventieve interventie in andere landen wil bepleiten (dat wil ik met nadruk *niet*), wil ik hiermee illustreren dat het, met recht, niet een vreemd sentiment is, wanneer je je zorgen maakt over systematisch geweld in buurlanden. En dat het dus ook helemaal niet vreemd is wanneer je de jou vertegenwoordigende politici aanmoedigt, om te proberen om daar eens wat aan te doen.
M.a.w. ik snap die Arizonerts wel. Of ik het nou met hun aanpak eens ben, en of ik nou helemaal zeker weet dat hun beweegredenen niet gewoon ook van xenofobe aard zijn, dat weet ik niet – ik geloof van niet. Maar het onderliggende sentiment, voor zover dat betrekking heeft op mogelijk doorsijpelend systematisch geweld in een buurland, snap ik heel goed. En ik denk ook dat dat realistisch is. En dat was de premisse van het stuk.
De drugsoorlog raast nu al bijna vier jaar door Mexico, maar Amerikaanse burgers merken er qua geweld strikt genomen op eigen grondgebied nauwelijks iets van.
Kijk. Dat bedoel ik. Ik vind vier jaar, in deze context, niet lang genoeg voor zo’n uitgesproken oordeel. Ik neig, mijn eerdere voorbeeld in aanmerking nemende, meer naar twijfel.
Hoewel ik dit soort kritische journalistiek van harte aanmoedig, wil ik toch twee opmerkingen maken:
1. De wet heet SB 1070 in plaats van SB 1701 (wikipedia). Dat maakt ernaar zoeken toch een stuk gemakkelijker.
2. De onuitgesproke aanname die aan het artikel ten grondslag ligt, is dat het aantal moorden een goede maat voor de hoeveelheid criminaliteit is. Ik weet niet of dat ook het geval is: eerder genoemd artikel vermeldt bijvoorbeeld dat Phoenix de kidnap-hoofdstad van de VS is (“[…] Phoenix was seeing an average of one kidnapping per day, earning it the reputation as America’s worst city in that regard.”) en dat er een toename van “[…] increased drugs- and human smuggling-related violence in Mexico and Arizona […]” is. (Ik heb overigens niet meer de moeite genomen om de bronnen van die cijfers na te gaan…)
Dus als de reden voor de wens voor SB 1070 hoofdzakelijk de angst voor (drugs-gerelateerde) criminaliteit is, dan vind ik het artikel een onvoldoende feitelijke weerlegging daarvan.
(Laat onverlet dat, voorzover ik het kan beoordelen, ik het wetsontwerp zelf een monstrum vind.)
Hartelijk dank voor de reacties!
@KJ: Neem ook in ogenschouw dat drugsgeweld op zich niets nieuws is in Mexico, in de jaren tachtig en negentig waren er al moorden, ontvoeringen, et cetera. Het enige dat sinds 2006 veranderd is, is dat het geweld is geëscaleerd ten opzichte van eerdere periodes. Overigens wil ik het gevoel van onveiligheid van de Amerikanen zeker niet afdoen als onzin. Alleen: de ontwerpers van de wet gebruikten het argument dat geweld al aan het overslaan IS, en daar is geen sprake van. Daar kan je m.i. best een uitgesproken oordeel over hebben ;-). Aan een vergelijking met Joegoslavië wil ik me niet wagen, want wat er in Mexico gebeurt is een probleem van uit de hand gelopen criminaliteit, niet van een burgeroorlog die zich kenmerkt door etnisch geweld. Bovendien was het geweld in Joegoslavië vele malen extremer dan dat in Mexico.
‘Nee, het is helemaal niet zo gek om te willen dat ze zich in buurlanden ook een beetje rustig gedragen.’ Klopt, maar daar ga je aan een hoop zaken volledig voorbij. SB 1070 is een interne aangelegenheid en zou zelfs bij acceptatie geen enkele invloed hebben gehad op wat er in Mexico gebeurt. De ontwerpers van de wet hebben die intentie ook nooit gehad. En (en dit staat helemaal los van dit specifieke thema) de VS zijn zelf goeddeels medeverantwoordelijk voor wat er ‘south of the border’ gebeurt. 80% van de wapens die door drugskartels worden gebruikt, zijn in de VS gekocht en het land weigert daar iets aan te doen. Om maar een voorbeeld te noemen. Mijn persoonlijke mening is dat men beter energie kan steken in het hervormen van wapenwetten en een resultaatgerichte aanpak van de drugsconsumptie in de VS.
@7: Goed dat je me even op de tikfout van de wet wijst.
Wat betreft je tweede opmerking: je hebt gelijk wat betreft Phoenix, maar die stad is niet exemplarisch voor de gehle grensregio. Ik raad je aan om dit artikel in de NYT even te lezen: http://www.nytimes.com/2010/06/20/us/20crime.html?_r=1. De FBI heeft eerder dit jaar bekend gemaakt dat de ‘overall crime rate’ in de grensregio aan het afnemen is. Beste voorbeeld is El Paso, maar ook in San Diego (aan de grens met de door criminaliteit geteisterde Mexicaanse plaats Tijuana), Los Angeles (historisch belangrijke afzetmarkt van drugs) en San Jose is de criminaliteit juist aan het dalen. Wat betreft kleinere plaatsen en het platteland in genoemde staten heb ik geen directe cijfers voor handen.
En wat betreft de keuze voor moorden: de angst bestaat dat het drugsgeweld zou overslaan naar het noorden van de grens. In Mexico uit dat geweld zich in steden als Juarez en Tijuana vooral door schietpartijen, executies, onthoofdingen, et cetera. Moorden dus, en daarom heb ik specifiek gekozen voor die indicator.
Kijk. Dat bedoel ik. Ik vind vier jaar, in deze context, niet lang genoeg voor zo’n uitgesproken oordeel. Ik neig, mijn eerdere voorbeeld in aanmerking nemende, meer naar twijfel.
Ehm… de voorstanders van de nieuwe wet hebben al hun conclusies getrokken: worden de illegalen niet met alle middelen tegengehouden dan volgen er Mexicaanse toestanden. Nu zeg jij “vier jaar is niet lang genoeg voor (enig) uitgesproken oordeel”. En daarmee ‘snap je de Arizonerts*’ met hun rotsvaste en van elke twijfel gespeende overtuiging wel? Hoe mis jij de tegenstrijdigheid daarin?
Volgens mij kick je gewoon op het spelen van ‘Devil’s Advocate’. Dat mag, maar verzin eens wat betere argumenten ofzo.
*Geenstijl-taal, ben je twaalf ofzo? Lame dude.