Hoeveel herdenkingen moeten er volgen voor er geen nieuwe meer bijkomen?
Vandaag wordt dus herdacht hoe Israëlische burgers op een verschrikkelijke manier te grazen werden genomen door zich ‘strijders’ noemende Hamas fanaten.
Nu zijn we een jaar verder. ‘Verder’, niet te verwarren met ‘vooruit’.
Nog steeds zijn Israëlische gijzelaars, al dan niet levend, ergens verborgen in handen van Hamas. Als ze al niet zijn omgekomen bij de Israëlische bombardement die nagenoeg heel Gaza ondertussen hebben verwoest.
En nu is Libanon aan de beurt om Israëls wraak voor 7 oktober 2023 te ondergaan. Hoe lang dat gaat duren? Onvoorspelbaar. Wat volgt? Onvoorspelbaar.
Onvoorstelbaar: dat een 12-jarig jongetje muziek componeert waarin de puinhopen van Beirut doorklinken en dat jaren later als beroemde trompettist over heel de wereld ten gehore brengt.
Onvoorstelbaar maar waar: ‘Beirut’ is de jeugdherinnering van Ibrahim Maalouf. Geboren in 1980 in Beirut, vluchtte met zijn ouders naar Parijs en ontwikkelde zich tot een van ’s werelds beste jazz trompettisten.
Onvoorstelbaar: dat die muziek in Libanon, of Gaza, ooit in vrede zal worden gespeeld als herinnering aan puinhopen die nooit meer zullen terugkeren.
Hoop: dat, om verder te kunnen, mensen overstijgen wat ze is aangedaan, wat ze zijn verloren, wat het ze heeft gekost. En dat bij herdenking muziek zal klinken die herinnert aan….
Troost: schoonheid van klanken, universele taal,
Luisteren we naar ‘Beirut’, compositie van Ibrahim Maalouf, uitgevoerd door trompettist Andre Heuvelman en het Nederlands Blazersensemble.
Reacties (3)
Israël dat haar 1000 slachtoffers herdenkt, en er 20.000 voor in de plaats afslacht. Rot op met je herdenking. Ik herdenk in ieder geval niets.
Niet alle Israeliërs doen mee aan de propaganda van de regering.
Sommige nabestaanden van de slachtoffers of familieleden van gijzelaars boycotten de herdenking van de regering.
En niet iedereen die herdenkt, is medeplichtig aan de bombardementen op Gaza.
Overigens vind ik dat de Nederlandse dodenherdenking op 4 mei ook ernstig aangetast wordt door de aanwezigheid van een vertegenwoordiger van de huidige Tweede Kamer.
(vóór de Duitse inval stuurde Nederland ook vluchtelingen terug)
Ook zonder dat. Het hele gesteggel wie er op 4 mei wel en niet herdacht mag worden en wie dat denkt te mogen bepalen. En voor het gemak maar even vergeten hoe Nederland in de oost heeft huisgehouden, omdat het ontmaskeren van de leugen, waar al die oud-Knillers in hebben geleefd en nog leven, te pijnlijk voor hen zou zijn.
Als we weigeren er voor het heden en de toekomst lering uit te trekken, heeft herdenken weinig zin.