OPINIE - Collega Laatbloeier van HoeMannenDenken.nl schreef een stukje over mansplaining. Toen ik een reactie aan ’t tikken was en besefte dat ik al op zo’n 100 woorden zat, dacht ik; als ik dan toch serieus antwoord wil geven, dan maar een heel artikel.
De oorsprong
Want de term wordt helemaal verkeerd uitgelegd. Ik vermoed dat meneer de Laatbloeier een keer de mond is gesnoerd door een overijverige feminist, die zelf het woord ook niet helemaal begrepen had. Dat is natuurlijk best lullig. Ik begrijp best de frustratie van de schrijver, maar voel me toch genoodzaakt hem te corrigeren. Want als je over een onderwerp gaat schrijven, of het anderszins uit wilt leggen aan de medemens, dan moet je wel ff weten waar het precies over gaat. Niewaar?
De oorsprong van de term ligt in een anekdote van schrijver Rebecca Solnit. In haar boek “Men explain things to me”, vertelt ze over een man die haar op een feestje met kracht probeert te overtuigen dat ze echt eens een Heel Belangrijk boek moet lezen over hun gespreksonderwerp. Een boek dat Solnit zelf heeft geschreven…
Het is slechts een voorbeeld van wat zij, en vele vrouwen met haar, vaak meemaken als ze met bepaalde mannen in gesprek zijn. (Dus niet álle mannen, zeg ik er voor de goede orde even bij.)
Aard van het beestje
“Mansplaining” gaat over hoe sommige mannen denken het – bij voorbaat – altijd beter te weten. De man in de anekdote kon zich blijkbaar niet voorstellen, dat een vrouw op dat gebied wel eens een expert kan zijn. Hij vraagt niet naar haar mening, maar begint gelijk zijn zogenaamde autoriteit tentoon te stellen.
Dat kun je wegwuiven als; ach dat is nou eenmaal de aard van het beestje. Maar voor vrouwen is het niet alleen irritant, het is een cultureel probleem waardoor vrouwen achterblijven in de samenleving. Alle emancipatie ten spijt, een deel van het manvolk houdt ons vrouwen gewoon nog voor dom (en andere kwalificaties waar ik hier even niet op in ga).
In dit interview (Engels), doet Solnit uit de doeken dat het woord haar in eerste instantie wat ongemakkelijk maakte. Maar dat een student haar op andere gedachte bracht. Voor de luie lezer een citaat:
I’ve been a little bit squeamish about the word “mansplaining,” because it can seem to imply that men are inherently flawed, rather than that some guys are a little over-privileged, arrogant and clueless. This young academic said to me, “No, you don’t understand! You need to recognize that until we had the word ‘mansplained,’ so many women had this awful experience and we didn’t even have a language for it. Until we can name something, we can’t share the experience, we can’t describe it, we can’t respond to it. I think that word has been extraordinarily valuable in helping women and men describe something that goes on all the time.”
Mansplaining to the max
De bedoeling is dus niet om mannen de mond te snoeren. Wie het woord daarvoor gebruikt, heeft het gewoon niet begrepen. Het gaat erom dat zowel mannen als vrouwen (!) gaan begrijpen dat we gelijkwaardig zijn.
Want laten we eerlijk zijn, meisjes worden nog steeds opgevoed met het idee dat ze vooral lief moeten zijn, lief lachen en goed luisteren. Jongens mogen bravoure tonen en een grote bek hebben. Daar begint het al. Daar moeten we echt van af. We (zouden moeten) willen dat mannen meer openstaan voor de mening van vrouwen en dat vrouwen die mening durven geven. Dat is tweerichtingsverkeer. Voordat je begint te oreren; verdiep je in de ander, stel vragen en laat de ander uitpraten.
De grap is natuurlijk dat De Laatbloeier zich in zijn stuk zelf keihard schuldig maakt aan mansplaining: iets uit willen leggen waar hij zich zelf helemaal niet in verdiept heeft. Mansplaining to the max. Er is echt nog wel wat werk aan de winkel met die emancipatie.
Reacties (18)
meisjes worden nog steeds opgevoed met het idee dat ze vooral lief moeten zijn, lief lachen en goed luisteren. serieus? Dan is er bij mijn vrouw, mijn zussen en mijn mijn kinderen toch echt iets misgegaan in de opvoeding :)
Volgens mij praten vrouwen die klagen over mansplaining, gewoon over verkeerde onderwerpen met mannen. Zo praat ik met mijn vrouw, zusters of buurvrouw nooit over hoe ik de stofzuiger heb gerepareerd, waarom de schoorsteen niet trekt of waarom de Ligt moet doordekken. Andersom wordt ik ook niet lastig gevallen met babykleertjes, gekochte jurkjes en waarom dat schaaltje op de dressoir leuker staat dan op tafel. Prima toch ? Iedereen tevreden, volgend onderwerp.
@2: En, ridder als je bent, zeg je natuurlijk na reparatie van het stofzuigertje, “schat, weet je wat, ik zuig voortaan de boel wel. Zuig ik ook mijn glans er even mee, hoef jij je mond niet meer zo vaak te spoelen….”
@2: ‘waarom de Ligt moet doordekken’
Dat vind ik ook een raadsel. Waar ik wel eens over nadenk tijdens het afkarnen van het merg van de aalscholver in het magazijn.
De argumentatie voor het gebruik van dat woord is net zo dun als voor een woord als “Marrokanenprobleem”. Het is inherent discriminerend. Het zijn woorden voor mensen zonder principes.
@2: Jezus Christus, kan ’t nog sexistischer? Misschien weet jouw buurvrouw wel beter dan jij hoe die stofzuiger werkt, heeft ze er een technische verhandeling over geschreven (oké bull shit maar you get the idea). Wedden dat jij, als ze over het onderwerp begint, gaat zitten uitleggen hoe zo’n ding werkt?
Want jij bent overduidelijk een mansplainer. Je gaat er bij voorbaat van uit dat een vrouw geen technische kennis heeft, en zal dus wel ff vertellen hoe ’t echt zit.
@5: Stel je niet zo aan. Het is een woord om situaties aan te duiden waar vrouwen vaak mee te maken krijgen, zeker hoogopgeleide vrouwen. Zoals de student zei, het is prettig als je woorden hebt om een probleem aan te duiden.
Het “Marokkanenprobleem” is geen goed woord, omdat het een groep stigmatiseert. Mansplaining duidt, zoals ik zei, op een situatie.
En terwijl ik er nog een punt van maak dat niet alle mannen zo zijn (ik heb er gelukkig zelf vrij weinig last van), voel jij je blijkbaar aangesproken. Noted.
Vrouwen doen daar andersom natuurlijk niet voor onder, moet je als vent de was eens verkeerd om opvouwen of de ramen niet 100% streeploos zemen, dan krijg je een stukje womansplaining over je heen van hier tot Tokio, dit stukje zelf bewijst het bestaan hiervan eigenlijk al genoeg. Vrouwen doen tegenwoordig wel wat vaker mannelijk maar als ze de auto niet gestart krijgen of hun telefoontje niet op de wifi dan blijkt dat al snel gespeeld, ga je als vent stoïcijns daarnaast staan met je armen over elkaar dan komt de volgende womansplaining namelijk gegarandeerd. Daarnaast duurt de womansplaining nog veel langer ook, die kan na weken of zelfs jaren opeens weer terugkomen, terwijl je als vent al lang weer vergeten bent waar het over gaat.
Ja, er zijn vrouwen die moeiteloos een auto in elkaar zetten en mannen die geen schroevendraaier vast kunnen houden, de uitzondering bevestigd de regel. En ja iedereen is gelijkwaardig, maar gelijkwaardig staat echter niet gelijk aan gelijk, nog aan dom of slim, anders is gewoon anders en daar is niets mis mee. Het laatste wat je moet doen is je daar een minderwaardigheidscomplex door aan laten praten.
Er zijn overigens maar weinig mannen die zich door overijverige feministes de mond laten snoeren, het zal eerder zijn dat ze het het ene oor in laten gaan en het ander oor net zo hard weer uit en geloof me ook bij de regressief linkse, die zijn daar alleen wat beter in getraind. Ja schat, nee schat, betekend niet dat ze zich de mond hebben laten snoeren dit is gewoon een standaard reactie die in de mannelijke DNA zit, probeer maar uit bij de eerste de beste man in de buurt. Waarschijnlijk heeft de veelvuldige womansplaining vanaf de oervrouw dat evolutionair als afweer mechanisme ontwikkeld anders had de man het al die eeuwen nooit overleefd.
@8: O god, het DNA-argument. Bull shit to the max.
Net als de rest van je betoog. Als iemand een klusje doet en hij/zij doet het verkeerd, dan is het niet meer dan normaal dat er gecorrigeerd wordt. Als jouw vrouw de boormachine scheef in de muur zit, hou je dan ook je bek?
Dat vrouwen tot voor kort weinig (technische) kennis hadden en mannen veel, komt door de rolverdeling die van oudsher werd opgelegd, dat snap je toch zelf ook wel? En door diezelfde rolverdeling zijn er nog steeds veel mannen die denken dat een vrouw bepaalde kennis gewoon niet kán hebben.
Over wifi en andere IT-zaken weet ik waarschijnlijk heel wat meer dan jij, maar als jij daar over begint ga ik echt niet meteen lopen oreren over hoe ’t precies zit. Bovendien zal ík in elk geval nooit om hulp vragen tenzij het echt niet anders kan. Jouw vrouw is waarschijnlijk nog van de oude stempel, net als die vrouwen van Michiel. Is ook prima, maar ga er niet van uit dat elke vrouw zo is.
Lees de 1 laatste alinea nog eens door zou ik zeggen.
@7: En dit is iets wat mannen nooit overkomt en vrouwen zich nooit schuldig aan maken denk jij?
Het is uiteindelijk precies als ‘marokkanenprobleem’, dat impliceert ook niet dat alle marokkanen een probleem zijn, alleen dat het marokkanen zijn die de problemen veroorzaken.
Ik bedoel, ik vind het prima om in het kader van activisme een ludieke term te gebruiken die een probleem zichtbaar maakt waar jonge hoogopgeleide vrouwen soms mee te maken hebben, maar laat het daarbij, en weet ook wanneer je het moet relativeren. Uiteindelijk is de ervaring niet serieus genomen te worden door je gesprekspartner niet uniek voor vrouwen, en zijn mannen niet de enige daders.
@7:
Laat me even mansplainen dat dat natuurlijk een volstrekt arbitrair onderscheid is; het woord “Marokkanenprobleem” duidt immers even goed op een situatie (of wellicht een verzameling situaties) en het woord mansplaining stigmatiseert even goed een groep die groter is dan de groep mensen die zich aan het bedoelde gedrag schuldig maken.
Dat is allemaal best jammer; het woord is gewoon stom, maar dat maakt het probleem er niet minder om. Echter, door een groepsbeledigend woord te gebruiken verzandt een aanmerkelijk deel van de gesprekken over dit probleem in gesprekken over het woord. Ik deel je stelling expliciet dat het belangrijk is om dit soort problematiek eenvoudig aanwijsbaar en benoembaar te maken met een goed woord. Maar dit woord helpt simpelweg niet. En dat dat niet slechts mijn mening is kun je in ongeveer ieder draadje over dit onderwerp wel terugvinden.
Je ad hominems laat ik met jouw welnemen maar even onbeantwoord.
@11: Welke ad hominems?
En verder, als we dan toch gaan mierenneuken; Marokkanenprobleem zou je een groeps-ad hominem kunnen noemen, en uitermate stigmatiserend. Mansplaining is een werkwoord, voor een activiteit waar bepaalde types zich schuldig aan maken. Waarbij ik (en de bedenker) expliciet en meerdere malen heb aangegeven dat ik daarmee niet alle mannen bedoel.
Het boeit me echt niet dat jij het een verkeerd woord vindt. Ik vind het een prima woord, dat vrij precies omschrijft wat er gebeurt; namelijk mannen die vrouwen wel even uitleggen hoe iets zit, ervan uitgaande dat de vrouw in kwestie die uitleg nodig heeft.
Dat er mensen zijn die het woord misbruiken, tja, dat heb je met zoveel termen. Daar kun je die mensen dan op aanspreken.
@12: “Marokkanenprobleem zou je een groeps-ad hominem kunnen noemen, en uitermate stigmatiserend”
Stigmatiseren is “het (iemand) ten onrechte een slechte reputatie bezorgen”. Gaat niet op voor Marokkanen. Het Marokkanenprobleem is herleid uit misdaadstatistieken van het CBS, die voor iedereen toegankelijk zijn en nog nooit door iemand zijn betwist.
De meeste Nederlanders van Marokkaanse herkomst zijn niet crimineel en zijn nog nooit als verdachte geregistreerd door de politie. Maar de Nederlanders van Marokkaanse herkomst zijn in de criminaliteitscijfers van het CBS wel oververtegenwoordigd.
B.v. in 2012 werden gemiddeld 572 van de 10.000 inwoners van Marokkaanse herkomst in Nederland verdacht van een misdrijf. Onder autochtonen zijn dit er 106 per 10.000 inwoners. Onder mensen van Nederlands-Antilliaanse herkomst is dit aantal overigens hoger: 656.
Als het “Marokkanenprobleem” niet was benoemd als probleem, zouden er nooit onderzoeken zijn gestart, waaruit gebleken is, dat de oorzaken niet alleen bij de Marokkanen gezocht moeten worden, maar ook breed maatschappelijk.
@13: Totally off topic. En bovendien voorbijgaand aan…nee, laat ik ’t hierbij laten, voor de discussie ontspoort.
@13: behalve dat het off topic is, is het ook onjuist.Volgens deze CBS-info https://opendata.cbs.nl/statline/#/CBS/nl/dataset/81959NED/table?fromstatweb ishet 603 op de 10.000 in 2012. Verder 481 in 2015 en 338 in 2018. Vergissing, meneer De Pooter?
@12:
De gebruikers van het woord ‘marokkanenprobleem’ bedoelen ook niet alle Marokkanen, alleen de Marokkanen die problemen veroorzaken.
‘mansplaining’ is wel degelijk stigmatiserend, omdat het gedrag beschrijft wat iedereen kan doen/overkomen, maar nu toegeschreven wordt aan louter mannen.
Jij maakt er nogal een punt van dat er geen fundamentele verschillen tussen mannen en vrouwen zijn (alle verschil is gesocialiseerd), je enthousiaste gebruik van de term ‘mansplaining’ staat daar haaks op.
Nogmaals, ik snap de aantrekkingskracht van de term die een ervaring beschrijft die veel vrouwen hebben, maar besef ook de beperkingen van het begrip. Uiteindelijk is het een marketingterm, framing, niet een wetenschappelijk onderzocht begrip.
Ik heb “mansplaining” altijd gezien als een mild spottende omschrijving van een bepaald soort irritant gedrag. Je bent je gevoel voor verhoudingen wel een beetje kwijt als je dat op één lijn stelt met een omschrijving die een hele bevolkingsgroep associeert met criminaliteit. Dan gedraag je je wel heel erg als sneeuwvlokje.
En er is nog iets. Wij, witte mannen, hebben nog altijd meer invloed (in Nederland en in de wereld) dan waar we getalsmatig recht op zouden hebben. Zelfs als je dat volkomen terecht zou vinden valt het feit op zich niet te ontkennen. De groep die in die positie zit wordt af en toe op de hak genomen. Dat hoort erbij, en daar moet je maar tegen kunnen. Grow a pair!
@16: Het gedrag waar de term op doelt is aangeleerd en zit niet in ’t DNA verankerd, en dat geldt voor het meeste gedrag. LR zit daarmee echt fout. Biologische verschillen zijn fysiek en bepaalde karaktereigenschappen kunnen ook aangeboren zijn. Het gedrag waar mansplaining op doelt is voornamelijk een cultuurprobleem (sommige arrogante jojo’s zullen het wellicht van nature hebben), zoals Hans aangeeft gelegen in de dominantie van mannen over vrouwen.
Het is inderdaad nogal kinderachtig om de term ter discussie te stellen, omdat het woord “man” er in voorkomt. Vooral frappant omdat hier meerdere malen het woord “Marokkanenprobleem” is genoemd. En mag ik je herinneren aan de vele grappig bedoelde termen als deugmens, excuustruus, feminazi en noem maar op, waar vooral rechtse mannen zich veelvuldig van bedienen? Ik voel me daar ook niet door geschoffeerd, sodehannes op zeg, daar zou ik een dagtaak aan hebben.
En wat is dat voor gelul over wetenschappelijk onderzoek? Woorden ontstaan gewoon, om iets (nieuws) aan te duiden, ze veranderen ook nogal eens van betekenis.
Overigens wordt er wel degelijk onderzoek gedaan naar bijvoorbeeld de wijze waarop mannen en vrouwen spreken. Zie https://www.ru.nl/genderanddiversity/studenten-scholieren/profielwerkstuk-0/vrouwentaal-mannentaal/
Eigenlijk hilarisch, deze gekrenkte reacties. Alfamannetjes die ook eens een term in hun smoel geslingerd krijgen, en dan opeens heel verontwaardigd gaan doen, en nota bene over wetenschappelijke betekenis beginnen te oreren.