Kunst op Zondag | Duizend

Een beetje kunst loopt in de duizenden…

Joseph Beuys– 7000 Eichen, 1982 – 1987.
Stadsbebossing in plaats van stadsbeheer, herbebossing van de wereld. Dat had Beuys in gedachten toen hij de stad Kassel 7000 eiken wilde schenken. Elke eik vergezeld door een basaltsteen. Start van het projekt in 1982 bij Documenta 7. De laatste eik werd in 1987 door zijn zoon geplant, Beuys was inmiddels op 23 januari 1986 overleden. Op deze foto de eerste en de laatste eik voor het Fridericianum museum in Kassel.

Damien Hirst – A Thousand Years, sinds 1990.
Hirst, bekend van de schedel met duizenden diamanten of de duizenden vlindervleugeltjes, vindt zelf A Thouand Years zijn beste werk ooit.

Vliegen doen zich te goed aan een koeienkop en sterven een wisse dood in de vliegenvanger (de Insect-O-Cutor). Natuurlijk over leven en dood. Vanaf 2009 negen keer tentoongesteld.

Jacqueline Verhaagen – Duizend dagen, 1997.
Holle en bolle spiegels draaien rond in vijf trapezes,verdeeld over de twee vides in de centrale hal van een school. Ze tonen een voortdurend veranderend en vervormd beeld van de omringende ruimte en de toeschouwers. De spiegels projecteren het invallende licht naar de grijsblauwe achterwanden. Voor ieder seizoen is een andere choreografie ontworpen.

Anselm Kiefer – Let a Thousand Flowers Bloom, sinds 1998.
Anselm Kiefer legt in dit filmpje uit uit wat er achter zijn in 1998 begonnen serie ‘bloemenvelden met Mao’ zit. Mao sprak ooit de woorden ‘Laat honderd bloemen bloeien’ ter lancering van een campagne tot grotere diversiteit in ideeën en creativiteit (“Letting a hundred flowers bloom and a hundred schools of thought contend.”). Een campagne die niet erg lang duurde omdat er teveel kritiek op de Chinese communistische partij volgde. Het citaat van Mao is dus niet goed in de wereld gekomen, maar is wel een iconisch leven gaan leiden.

Néle Azevedo – Minimum Monument, sinds 2005.
Multi inzetbaar monument van duizend smeltende figuurtjes. In onderstaand filmpje een monument ter bewustwording van de klimaatopwarming. Het concept was ook een monument ter nagedachtenis van de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog en elders was het een monument ter bewustwording van de eindigheid van het leven.

Christof Migone – Hit Parade, sinds 2007.
Hit Parade is een stuk voor microfoons, vesterkers en wisselende bezetting aan mensen (10 tot 22 deelnemers). Eerste uitvoering in 2007, de meest recente in 2015. Hier de versie uit Montreal (2008). Elf deelnemers slaan duizend maal met een microfoon op de grond, ieder in een eigen ritme en intensiteit. Om de honderd slagen neemt een deelnemer een pauze, die naar eigen believen duurt.

Roland Schimmel – Duizend Zonnen, 2009.
Muurschildering in Amsterdam. Schijn of werkelijkheid. In dit geval allebei. Wie deze muurschildering bekijkt ontkomt niet aan nabeelden. Wie een goed funtionerend stel ogen en hersens heeft ziet meer dan er is afgebeeld. Ongetwijfeld verwijst de titel naar “And the thousand splendid suns that hide behind her walls”, een regel uit een oud Perzisch gedicht waaran de titel door de schrijver Khaled Hosseini is gebruikt voor zijn roman “Duizend schitterende zonnen’.

Niek Hendrix – Duizend, 2011.
Alles is al eens gedaan, dus doen we het nog een keer. Plat gezegd is dat de werkwijze van Niek Hendrix. De kunstgeschiedenis als ‘open source’, maar zeker geen simpel ‘copy and paste’. Deze “Duizend’ is afgeleid van de buitenkant van ‘Tuin der Lusten’ van Jeroen Bosch. Terzijde: Niek Hendrix is hoofdredacteur van het uitstekende webmagazine ‘Lost Painters’.

Wang Wen-Chih – Gathering (a Bamboo and Oyster Landscape Art), 2015.
In 2014 leidden gaslekken tot een reeks gasexplosies die de Taiwanese stad Kaohsiung tot een enorme rampplek maakten. Tientallen doden, honderden gewonden en voor tienduizenden dollars schade. Bij het herstel hoorde ook de restauratie van een park dat in 2015 werd geopend. Daarin dit monumentale werk van land-art kunstenaar Wagn Wen-Chih, gemaakt van 5000 bamboe stokken en 250 duizend oesterschelpen.

Ingo Leth – Final Dance, 2016.
Geïnspireerd door het boek ‘Sadako will leben’ begon Ingo Leth in 2007 met het schilderen van 1000 kraanvogels. In Japan zijn staan kraanvogels symbool voor geluk en gezondheid en wie 1000 papieren kraanvogels vouwt mag een wens doen. Sadako Sasaki was een overlevende van de atoombom op Hirosjima. Het verhaal gaat dat ze 1000 papieren kraanvogels heeft gevouwen en kort daarna stierf. Op dit schilderij staat de 1000ste kraanvogel (links boven in bladgoud).

Een standbeeld van Sadako wordt nog regelmatig vol gehangen met 1000 origami kraanvogels.

Tracey Snelling – One Thousand Shacks, 2016.
Een mixed media installatie van duizend kleine hutjes, symbool voor de vele werkelijkheden waarin 1,5 miljard mensen (over)leven. In de krottenwijken over heel de wereld gaan kwetsbaarheid en kracht vaak samen. Naast gebrek aan geld, voedel, schoon water is er vindingrijkheid om er nog wat van te maken.

Casper Braat – 1000 McDonald’s hamburgers, 2017.
“Veel mensen vinden McDonald’s iets walgelijks,” zegt Casper Braat in dit artikel. “Maar ergens is het ook heel nobel om eten zo goedkoop te maken dat iedereen het kan kopen. Ik wil mensen laten nadenken over hoe veel je krijgt voor zo weinig geld.” En ja, mensen zijn ondertussen best op de hoogte van de nadelen van fastfood. “Bijna duivels om er toch aan mee te doen terwijl je het weet”, zo verklaart Braat die haat-liefdeverhouding met McDonald’s.

Niemand hoeft te vrezen voor smerige toestanden. De livestream van IJsland’s laatste hamburger gekocht op 30 oktober 2009) bewijst dat zo’n ding duizenden dagen goed blijft. Het is wel te decadent voor woorden dat alleen zo’n hamburger wellicht het eeuwige leven heeft.

Gelukkig loopt een beetje kunst al in de duizenden….