Een bal op TV | Ingewikkeld simpel

COLUMN - De verkiezingen werpen hun schaduw vooruit: Charles Groenhuysen mocht de staatssecretaris der Financiën ondervragen. In Buitenhof schoof vervolgens de grote denker Zijlstra aan, de voorman van de VVD.

Grappig was hij wel, Groenhuysen: de VVD beloofde naar eenvoud te werken, maar hoeveel pagina’s telde de belastingalmanak van Elsevier eigenlijk? Het antwoord luidt: 515 pagina’s. En tien jaar geleden? 525 pagina’s. ‘Dat schiet niet echt op, heer staatssecretaris.’ Of het zo bedoeld was weet ik niet, maar ik rolde van de bank van het lachen.

De vraag waarom het ging, stelde hij ook nog: waarom lukt het niet om de ingewikkeldheid terug te dringen? Het antwoord kwam natuurlijk niet. Laten we het belastingstelsel aanpakken, want als we niks doen wordt het zeker niet simpeler. Ik kan het niet ontkennen.

In Buitenhof mocht de heer Zijlstra zijn wereldbeeld aan ons voorhouden. De Grieken moesten zich aan hun afspraken houden en niet zeuren. Kijk naar de lege winkelstraten en de waanzinnige werkloosheid in Griekenland en verbaas je. Het is toch niet vreemd dat de Grieken bedanken voor dit harde klimaat?

Oekraïne is net zo’n failed state als Griekenland. Op het Maidanplein in Kiev betoonden de Europese liberalen steun aan de opstandelingen. Die opstand komt de VVD veel beter uit, want die zet Poetin en zijn kleptocraten onder druk. Misschien moeten de liberalen ook eens de consequentheid opbrengen, die ze zo graag aan links willen opleggen. Oekraïne kon wel eens veel duurder worden dan Griekenland.

Het begrip ‘eenvoud’ bleef wat hangen. Waarom maken wij alles zo ingewikkeld? De verkiezingen komen rap dichterbij en zullen gaan over al die ingewikkeldheden: je zult een schilderachtig boerderijtje hebben op het Groninger platteland, tonnen schade hebben en in een gestutte bouwval TV kijken en het gebabbel van de politiek voorbij zien trekken. Ik weet niet of ik mijn geestelijke gezondheid er bij zou kunnen bewaren. En ik ben nog wel in Groningen opgegroeid.

In een clubje dat zich bezig houdt met eenvoud , wordt besloten een congres te organiseren, afhankelijk van de politieke actualiteit. Want de wereld moet doordrongen worden van de noodzaak van eenvoud. Hoe moet dat dan? Ik zou zeggen: bedenk wie ingewikkeldheden produceren. Die mensen zijn je publiek. Houd hen vervolgens de boodschap voor.

Wat is de boodschap? Dat we dingen niet nodeloos ingewikkeld moeten maken. Maar wat is dat dan? Dat we goed moeten nadenken over wat we willen? Kunnen we dat?

Ik leef me in in de Groninger met zijn gestutte boerderij. Heeft de gemeenschap niet miljarden verdiend aan het gas dat nu ruimte biedt aan het inklinkend land. Overal ontstaan ‘lange leegtes’ in Groningen. Mensen hebben recht op veilig wonen en op 100% compensatie van hun schade.

Dan kun je nog even bedenken over hoe je deze beleidsdoelen precies gaat realiseren, maar dat is toch niet echt lastig. Het gaat veel geld kosten, dat wel.

Is het met alle beleid zo? Ik ben bang van niet. Simpel, effectief beleid maken, is het ingewikkeldste probleem dat er is.