Dat komt doordat de moderne mens de aftakeling niet wil accepteren. Ze willen hun aftakeling beheersen en hun dood plannen. Alsof dat mogelijk is. Ouderdom komt nu eenmaal met gebreken. En wat moeten we met mensen die euthanasie willen omdat ze ‘niet in een verpleeghuis willen belanden’? Dat is misschien begrijpelijk maar voor díe behoefte moet je niet aan een arts vragen of hij je leven beëindigt.
En daarom stapte ethicus Theo Boer onlangs, na negen jaar, uit een Regionale Toetsingscommissie Euthanasie.
Terecht?
Reacties (18)
” En wat moeten we met mensen die euthanasie willen omdat ze ‘niet in een verpleeghuis willen belanden’? ”
Ik ben zo iemand, en uit de grond van mijn hart zeg ik: Fuck you, Theo Boer! Ik bepaal zelf wanneer ik er uit stap, en welke redenen ik daar voor heb zijn de mijne, en niemand anders. Zelfbeschikking is, of zou, een fundamenteel grondrecht moeten zijn. Ik weiger om zo afhankelijk van iemand te worden dat een verpleegkundige me moet wassen, m’n reet moet afvegen of me eten moet voeren. Over mijn lijk. Letterlijk. En als me onthouden wordt om mijn leven menswaardig te beeindigen, dan kom ik naar je toe. Met een bomgordel. Count on it.
Het is wel noodzakelijk even te weten dat Theo Boer een calvinist is. Vandaar dat hij graag voor anderen bepaalt hoe die hun leven inrichten.
De man is dan ook geen filosoof, maar een theoloog. Moet u zich voorstellen dat hij islamitische theologie had gestudeerd en zich vanuit die positie in een of andere ethische toetsingscommissie had binnengewerkt.
Vorig jaar was hij een van de panelleden in een discussieprogramma over hulp bij zelfdoding. Zelfde starre houding: ‘Jullie mogen niet over je eigen leven en sterven beschikken, want het leven is een wonder.’ (mijn parafrase).
Wat mij opviel in de uitzending was dat allen met dat standpunt op de een of andere manier gelovig waren, christelijk of esoterisch-zweverig, en dan vanuit die geloofsovertuiging anderen voor gingen houden dat ze er geen einde aan mochten maken als die geen plezier meer in het leven vonden.
Het eisenpakket van de babyboomer kent geen grenzen. Nu willen mensen ook al het recht om artsen te dwingen tot het beeindigen van hun leven. Absurd natuurlijk.
Maar goed, dit is ook een generatie dat enkel rechten kent.
@1: / @jack: als ik de AIVD was, zou ik me veel meer focussen op radicalizerende bejaarden, zeker de bejaarden zonder kinderen. Want die hebben tenslotte niets meer te verliezen: geen kinderen, vrienden vallen een voor een weg, en ze zien hun einde zelf ook naderen.
D’r zijn natuurlijk mensen die beweren dat de functie van die bejaardenhuizen ook een hele andere is: dat het een soort van Guantanamo Bays zijn voor potentiele trrristen. En het waterboarden heet ‘douchen’.
@1 en @2: Jullie moeten wel goed lezen. Theo Boer zegt: “Dat is misschien begrijpelijk”, dat mensen er een einde aan willen maken, “maar voor díe behoefte moet je niet aan een arts vragen of hij je leven beëindigt”.
Er is een verschil tussen euthanasie en ‘gewone’ zelfmoord, toch? en als het eigenlijk om het laatste gaat is het de vraag of doktoren daar iets mee te maken moeten hebben. Dat is zijn punt.
@5: Je moet jezelf wat meer verdiepen in de euthanasie-discussie. En dat had die interviewer misschien ook moeten doen. Het punt is dat euthanasie zoals het nu is ingericht, bedoeld is voor wilsbekwame mensen die ondragelijk lijden (door ziekte), en aan een arts verzoeken om (met euthanasie) een einde aan dat lijden te maken.
D’r is een ondertussen beruchte tussenfase: mensen die dementeren, bij welzijn hebben aangegeven dat ze dat niet mee willen maken, maar als ze eenmaal gedementeerd zijn niet meer in staat zijn om aan te geven dat ze euthanasie willen. Omdat ze uberhaupt niets meer aan kunnen geven. Maar ze leven nog wel, voor beperkte waardes van ‘leven’. En de de Boertjes vinden dat soort leven ook nog ‘een wonder’.
En dan, helemaal aan het andere einde, heb je ook mensen die zeggen ‘mwoch, alles wel gezien en gehad, ik ben nu nog OK maar vanaf hier kan het alleen maar minder worden, doe mij maar de exit; maar dan wel op een pijnloze manier, zonder dat dat al teveel rotzooi geeft.’ Dat zou je ‘zelfmoord’ kunnen noemen.
@5, de belangrijkste andere kant is dat artsen zich wel als poortwachter opstellen tussen mensen en een net en waardig einde (voor een trein springen of aan een touwtje bungelen reken ik daar namelijk niet onder, en onder valse voorwendselen en mogelijk via sluiproutes het bemachtigen van schadelijke medicijnen eigenlijk ook niet.)
Dat een arts er niet mee te maken wilt hebben kan, maar laat mensen dan ook de middelen om het op een waardige manier zelf te doen.
Ik zou mensen die klaar zijn met leven/merken dat ze dement worden/niet in het verpleeghuis terecht willen komen niet het recht ontzeggen om zelfmoord te plegen, maar ook vind ik niet per se dat ze het recht hebben op een arts die dat voor hen doet. Euthanasie is al moeilijk genoeg voor artsen als het gaat om zieken die wél ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Misschien zou deze of gene vereniging die pleit voor euthanasie voor iedereen die dat wil eens wat informatie kunnen verspreiden over fatsoenlijke methodes om zelfmoord te plegen.
Of we zouden natuurlijk kunnen overwegen de verpleeghuizen wat te verbeteren, zodat bejaarden ze niet hoeven te vrezen als erger dan de dood.
@8, er zijn niet zo gek veel fatsoenlijke methodes, omdat de middelen zo streng gereguleerd worden… Het gaat dan ook nog wel eens mis bij zelfmoordpogingen, ook bij mensen die het wel goed voorbereiden, niet impulsief handelen, en een hele duidelijke doodswens hebben.
Karin Spaink kan in dit onderwerp niet ontbreken: http://www.groene.nl/artikel/zelfmoord-sluit-impulsen-bijna-uit
Wat dat laatste betreft: absoluut. Wellicht dat Theo Boer in een commissie van een verpleeghuis kan zitten.
@7 Mee eens, maar dat zal in de praktijk wel hachelijk uitpakken natuurlijk. Want als ik bij de drogist de middelen kan kopen om mijzelf van het leven te beroven, kan ik ze ook door de vla van mijn echtgenote roeren als ik van haar af wil. Of van oma, als ik aas op haar erfenis.
Ik zeg drogist, omdat je bij een apotheek toch al een doktersrecept nodig hebt, en dan komt er toch weer een arts bij kijken.
En dat is dus meteen de onmogelijke positie waar Theo Boer mensen in plaatst: je mag er van hem geen arts bij betrekken, maar hij is er ook niet voor dat geregeld wordt dat mensen er zelfstandig op een fatsoenlijke manier een einde aan kunnen maken.
Dat is ook logisch, want de calvinistische Boer staat vijandig tegenover de notie van individuele autonomie. Naar zijn diepste overtuiging beschikt een hogere, goddelijke orde over leven en sterven. Jij hebt als mens helemaal het recht niet om op eigen houtje te beslissen dat je er uit wil stappen.
Nou ja, vooruit, als je dan werkelijk ondraaglijk en uitzichtloos lijdt, dan kan Boer nog wel leven met de toediening van een genadespuitje, maar voor het overige pleegt hij het liefst zoveel mogelijk obstructie.
“En wat moeten we met mensen die euthanasie willen omdat ze ‘niet in een verpleeghuis willen belanden’?”
In een verpleeghuis beland je tegenwoordig pas als je echt fysiek of mentaal ernstig afgetakeld bent. Dat valt heel erg goed in de de definitie “uitzichtloos en ondraaglijk lijden”. De (retorisch bedoelde???) vraag “Terecht?” die Jeroen meent te moeten stellen kan dus met een zeer overtuigend Neen! beantwoord worden. We hebben het over mensen die de arts inderdaad mogen vragen om levensbeëindiging. En als dat dan een arts is die omwille van zijn denkbeeldige vriend niet graag zulke verzoeken inwilligt (het bestaan van zulke artsen doet me dan weer twijfelen aan het wetenschappelijk gehalte van de opleiding tot arts), kan hij altijd nog doorverwijzen naar een arts die zelfstandig zijn morele afwegingen kan maken.
Leven heeft een grens. En dat houdt in dat je als individu op een bepaalt moment beseft dat het voorbij is en dat je je leven geleefd hebt. Dat je niets meer te doen hebt dan wachten op de dood. Ik heb een aantal keren van nabij mee gemaakt. Er zullen hier lezers zijn die ook dat soort ervaring hebben.
Het wachten op de dood kan gepaard gaan met fysiek lijden. In dat geval mag je dus een “spuitje halen”. Maar het wachten op de dood kan ook in relatief goede gezondheid, fysiek en geestelijk. Het wachten is dan tot je aneurysma knapt, je hart het begeeft of je een longembolie krijgt. Er zijn manieren waarom de natuur snel een einde aan het leven kan maken.
Het wachten op de dood in goede fysieke gezondheid kan terwijl je geestelijk echt klaar bent. Gewoon op. Niets meer te doen. Ik heb het gezien. Als je dan voorbereid bent kun je er uit. Als je niet voorbereid bent heb je hulp nodig.
Ik zie niet in waarom een arts dat niet zou kunnen of mogen.
Ik zie ook niet in waarom een ethicus er iets over te zeggen zou moeten hebben. Ik zie het eigenlijk niet als een ethisch probleem op het moment dat men heeft geconstateerd dat een mens lichamelijke integriteit bezit.
Beperkingen zijn alleen mogelijk als dit wettelijk is geregeld. Dat is dan wel weer de loophole. Je kunt zelfmoord of hulp daarbij gewoon verbieden. En een arts die doodt terwijl het niet mag pleegt moord. Het is een juridisch probleem, geen ethisch probleem.
Het Fuck you, Theo Boer! gaat wat ver want door op te stappen zegt de Boer eigenlijk: “ik heb hier niets meer te zoeken”. Zijn opgaaf van reden is eigenlijk gewoon flauw en wat Prediker#2 zegt: in essentie calvinistisch.
@12: Het lijkt me het duidelijkst en zuiverst als er een aparte dienst zou komen die mensen helpt bij alle zelfdoding die niet onder de ‘klassieke’ definitie van euthanasie valt.
Verder vind ik het smijten met de term Calvinistisch net zoiets als iedereen voor politiek correct uitschelden die z’n geweten laat spreken of de nuance zoekt.
@13: Verder vind ik het smijten met de term Calvinistisch net zoiets als iedereen voor politiek correct uitschelden die z’n geweten laat spreken of de nuance zoekt.
Calvinisten hebben een uitzonderingspositie onder de gewetensbezwaarden en de genuanceerden.
@13 Het is natuurlijk geen smijten met de term ‘calvinist’ als de betrokkene een protestants theoloog in de Nederlandse calvinistische kerktraditie is die conservatieve opvattingen over leven en sterven uitdraagt.
http://www.theatlantic.com/features/archive/2014/09/why-i-hope-to-die-at-75/379329
In plaats van een behandeling verzoeken kan je ‘m ook weigeren.
Geen antibiotica bij eenvoudige aandoeningen zorgt voor een snelle relatief pijnloze dood.
@16, alleen als je die eenvoudige aandoening ook oploopt.
Met dit standpunt kan ik erg weinig:
Het lijkt me ten eerste onjuist, op veel fronten.
En daarnaast is het simpelweg niet zijn zaak om over mijn leven te beslissen. Dat hij geen euthanasie wil en geen zelfmoord wil plegen is zijn goed recht. Maar hij moet niet over anderen willen beslissen, en door het illegaal te willen houden doet hij dat wel.
Ieder land zou een zelfmoordbos moeten hebben.