Na de eerste dag heb ik niks meer in mijn dagboek geschreven. Mama vroeg me waarom niet. Ik zei dat ik het een beetje te dwingend vond. Daarop stelde ze voor alleen in het weekend iets te schrijven, bijvoorbeeld alle dingen van de week die ik belangrijk vond, een weekjournaal noemde ze dat. Dit is dan de eerste aflevering.
De maandag na mijn verjaardag was een beetje bijzonder op school. We zouden die ochtend aardrijkskunde doen met meester Wijnvlek zelf, terwijl de klassemoeders (zo heten ze maar er zijn ook vaders bij) de andere groepen rekenen en taal zouden geven. Als ik aan mijn moeder over school vertel krijgt ze een rolling. We hebben maar één meester en één juf op meer dan 300 leerlingen. Mama zegt dat zij vroeger maar met 35 leerlingen in de klas zat. Verder zijn er veel vaders en moeders die helpen met lesgeven.
We zouden dus aardrijkskunde doen met groep 8, maar meester Wijnvlek riep de hele bovenbouw bij elkaar in de hal. Hij had het scherm naar beneden getrokken en de projector aangezet. Hij begon met te vragen wie gisteravond het programma over de zeespiegelstijging had gezien. Niemand natuurlijk, want er was bijna elke avond een aflevering van “de leukste ouders van Nederland”, waarin kinderen de leukste ouders van Nederland kiezen. De meester zette de projector aan en er stond een plaatje van Nederland op het scherm. Nadat hij het plaatje goed had gezet, vroeg hij of iemand wist waar de zee binnen zou stromen bij een overstroming.
Toen het gegil weer een beetje gekalmeerd was bleek dat dat langs de hele zeekust kon. Meester Wijnvlek vertelde dat gisteren een rapport van de UN-nogwat op de televisie was besproken waaruit bleek dat de zeespiegel sinds 2000 meer dan 30 centimeter was gestegen. Ik zei maar niet dat mijn vader dat heel de tijd al wist. Het bleek helemaal niet om die 30 cm. te gaan. Want op de volgende kaart die de meester liet zien was de hele kust van Nederland verdwenen. Ik herkende nog wel de Veluwe en Brabant en Limburg. Die UN-dinges bleek te beweren dat in 2100 de zeespiegel met minstens 3 meter gestegen zou zijn. Dan zou Nederland er zo uit gaan zien. Iedereen was ineens muisstil. Meester Wijnvlek zei er meteen achteraan dat niemand bang hoefde te zijn. Want voor het zover was zouden we allemaal verhuisd zijn naar de gebieden van Nederland die nog wel boven water uitstaken.
Vanaf dat moment heb ik niet meer opgelet. Ik had het veel te druk met bedenken waar we dan zouden gaan wonen. Joenee, die ook op de terp woont, zei dat de terp niet onder zou stromen en dat we daar ons hele leven zouden kunnen wonen. Ik zei dat we dan op een eiland zouden wonen. Wel een spannend idee. Maar toen ik van de week naar huis liep begon ik te twijfelen. De buren, die Dahrups of zoiets heten, waren een heg aan het planten. Het stonk vreselijk. Er stond iemand van de gemeente bij en er was ook politie en een ziekenwagen. De vrouw van de gemeente zei dat je geen bomen en struiken mocht planten. Meneer Dahrups zwaaide met de folder van de huizen (die hebben wij ook) en riep boos dat struiken wel mochten en dat er twee meter afdekklei op de vuilnisbelt hoorde te liggen.
Toen ik het later aan mijn moeder vertelde was zij in alle staten. Ze liep meteen naar buiten, maar behalve meneer Dahrups was er niemand meer. Ze ging met meneer Dahrups naar binnen. Toen ze later terugkwam bleek ze een actiegroep (ze noemt het zelf een buurtcomitee) opgericht te hebben om de gemeente of de bouwer voor de rechter te dagen. Tijdens het avondeten ging het nergens anders over. Ik kreeg niet eens de kans te vertellen dat we een werkstuk moesten maken over het nieuwe Nederland van na de overstroming. Of dat boze ouders meneer Wijnvlek hadden geslagen omdat hun kinderen angstdromen hadden. Net toen de boel een beetje gekalmeerd was schoot Jup een hele lepel chocoladevla door de kamer, waarna mijn moeder in huilen uitbarstte. Ik besloot mijn verhaal maar een andere keer te doen.
Gisteren was een nare dag. We hadden vrij van school, zoals elke vrijdag dit jaar. Joenee kwam me halen. Ze was boos omdat ze opeens een hoofddoek om moest van haar moeder. Haar vader en moeder bleken ruzie te hebben, omdat haar oom, de broer van haar moeder met zijn hele familie vanwege de terrorismewet teruggestuurd was naar Pakistan. Volgens haar vader was het de eigen schuld geweest van haar oom. Had hij maar geen radicale moskee moeten bezoeken. Haar moeder bleek echter te vinden dat moslims elkaar moesten steunen. En dat kon het best door een hoofddoek te dragen. Joenee was erg boos, ze vertelde me zelfs dat ze later een jongen wilde worden. Daarna vertrapte ze haar hoofddoek in de modder en daarna moesten we opeens allebei huilen om die rotwereld. We zijn bij mij thuis muziek gaan luisteren. Mama heeft de hoofdoek gewassen en gedroogd.
Nou, best wel drig voor een weekjournaal. Ik denk dat ik het op deze manier wel volhoud.
Reacties (8)
Tsja… de verwijzingen naar de typisch linkse thema’s van het lerarentekort, de zeespiegelstijging, de infantielisering van de media de anti-terrorisme maatregelen sinds 9-11 zijn mij te opzichtig. Wat je ook inhoudelijk van bovenstaande onderwerpen vindt, het verhaaltje is gewoon niet zulk slimme proza.
Misschien is dat ook niet de bedoeling, geef enkel mijn – misschien wat verzuurde – mening.
actiegroepen, buurtcommitees en vuilnisbouwfraude zijn daar en tegen van alle tijden!
Kent iemand de “Diaries of Adrian Mole” nog ? Het genre (dagboek van een jeugdige) drijft op het beter weten van de lezer. Jammer als dat zich nu net tegen het verhaal keert.
@1 Verzuurd…inderdaad
verzuurd, maar juiste observatie
Ik vind dit niet heel bijzonder uitgewerkt. Meer dan de herhaling van een paar brochure wijsheden is het niet. Nu ja, ik hoop dat Adriaan er zelf plezier aan beleeft!
Teveel onderwerpen zonder richting of doel.
Column overdone.
Opstel, 4e klas VWO – ik blijf bij die mening. Kan het hier misschien iets minder infantiel ? Er zijn ook volwassenen die deze site lezen. Goed, er worden thema’s aangesneden; of die nou links of rechts zijn, zal me aan me reet roesten – de politiek versimplelt de kwesties zo ontzettend dezer dagen, het lijkt me dat we moeilijk nog met vingertjes richting de USA kunnen wijzen. We zijn er anders zelf verdomde goed in geworden; drie meter zeespiegelstijging door roetwalmende kapitalistische veelverdienende wapenindustrie en hoofddoekjes voor het schaamhaar; kunnen we alsjeblieft in naam van het stemmenwerven, of anders het volksempfinden, hyperbool op hyperbool blijven stapelen, anders verliezen we ons gevoel voor ons-soort-mensen, of het gevoel van gelijk hebben, rechtvaardig zijn en vooral, in coma gesust wezen. Gadverdamme ! Wat een dag zal het zijn als er weer van ons verwacht wordt dat we pure kunst of wetenschap bedrijven, in plaats van spinartsenij.