Dat oordeelde maandag dat er ‘grond voor vrees’ bestaat dat Louwes recidiveert; ‘verzoeker is immers veroordeeld voor het om het leven brengen van een cliënte van hem, tot wie hij in een vertrouwensrelatie stond. Daarmee toont die situatie grote overeenkomsten met de beroepsuitoefening van advocaat’.
Schofterig. Dat is pure pesterij, en een motivatie van likmevestje. De kans op recidive moet, mag ik toch hopen, behoorlijk onderbouwd worden, en ‘de persoon heeft dit 14 jaar terug gedaan’ is niet genoeg. Op z’n minst zou je (lijkt mij) aan moeten kunnen tonen dat wat er destijds toe heeft geleid, nog steeds geldt.
En dan ga ik even voorbij aan het feit dat die hele veroordeling natuurlijk nogal dubieus is op z’n minst.
Mag ik, zonder verdacht te kunnen worden vooringenomen wantrouwen tegen de rechtelijke macht, opmerken dat ik dit merkwaardige uitspraak vind ;-)
Ben trouwens wel benieuwd of Knoops die herziening voor elkaar krijgt:
Dan wordt het “echt lachen”
#3
objectief
Ik heb nooit begrepen hoe deze man veroordeeld kon worden.
Geen bewijs, geen motief.
#4
zmmmmoc
Mijn google-skills laten me even in de steek dus dan maar hier de vraag; de advocaat van Louwes heeft in de VS aanvullend onderzoek laten doen. Dat leidde tot 5 mogelijke novums op basis waarvan de zaak heropend zou kunnen worden. De Hoge Raad zou op basis daarvan de zaak kunnen heropenen cq de uitspraak kunnen herzien. Is daar al iets uit gekomen?
In mijn beleving is de meest recente veroordeling sowieso op basis van formaliteiten geschied. Het bewijs is ronduit rommel.
#5
Emile M
Naar deze zaak hebben inmiddels veel verschillende rechters uitgebreid gekeken. Zij hebben het bewijs en de argumenten daartegen gewogen. Telkens is de feitenrechter tot de conclusie gekomen dat betrokke zich schuldig heeft gemaakt aan het hem ten laste gelegde misdrijf. Terecht gaat de Orde er daarom van uit dat betrokkene het misdrijf heeft gepleegd. Als fiscalist fungeerde hij als vertrouwenspersoon voor het slachtoffer. Dat vertrouwen heeft hij – volgens het in rechte vaststaande vonnis – ernstig beschaamd. Dat is daarom een beletsel om als advocaat op te kunnen treden. Dat de minister een verklaring omtrent gedrag heeft afgegeven betekent niet dat de orde die zijn eigen verantwoordelijkheid heeft de minister daarin moet volgen.
#6
Bismarck
@5: “Telkens is de feitenrechter tot de conclusie gekomen dat betrokke zich schuldig heeft gemaakt aan het hem ten laste gelegde misdrijf.”
Ik lees in het artikel dat dat dus niet het geval is geweest: “Na een vrijspraak, veroordeling in hoger beroep, herziening en veroordeling tot 12 jaar cel kwam hij in 2009 vrij, nadat hij zijn straf had uitgezeten.”
De consistentie die je suggereert is dus afwezig. Daarnaast maak je de stap van de veroordeling voor feiten destijds naar het risico op recidive nu (net als het Hof van Discipline) wel erg gemakkelijk.
#7
Emile M
Beste Bismarck, je hebt volkomen gelijk. Hij was aanvankelijk door de rechtbank vrijgesproken. Dat neemt echter niet weg dat ik hem op dit moment niet geschikt acht voor een functie als vertrouwenspersoon.
@7, niet alleen is hij in eerste instantie vrijgesproken, er is ook meerdere keren voorgaand bewijsmateriaal tegen hem vervallen. Alleen kwam er dan ineens weer nieuw bewijsmateriaal opduiken.
Daarnaast is het zelfs als je aanneemt dat hij het gedaan heeft nog niet automatisch vanzelfsprekend dat er kans op recidive is. Misschien heeft hij zijn les geleerd bv? Er impliciet vanuit gaan dat iedereen die een misdrijf begaat dit weer gaat doen is volgens mij niet de bedoeling. Het lijkt me dus dat je niet alleen kunt zeggen ’14 jaar geleden deed hij…’ maar ook ‘de kans dat hij het weer doet bestaat omdat: …’
Ik heb dat laatste niet gelezen, jij wel?
#9
objectief
@5:
Er is een boek geschreven door een prof criminoloog getiteld iets van ‘De 45 leugens van het OM in de zaak Louwers’.
Welk bewijs er tegen Louwers was heb ik nooit begrepen, een motief was er zelfs volgens de rechter niet.
Hoe deze man veroordeeld kon worden, het is mij een raadsel.
Dat wil niet zeggen dat ik weet dat hij het niet deed, maar één van onze rechtsbeginselen is ‘in geval van twijfel, vrijspraak, of ontslag van rechtsvervolging’.
#10
Jules Vismale
Of de desbetreffende Ernest Louwes (zijn naam klink me niet bekend in de oren) geen advocaat mag worden zal ik alleen niet begrijpen of snappen. Helaas staan de afgelopen jaren veel advocaten steeds meer in een kwaad daglicht zodra zij criminelen, relschoppers of geweldplegers verdedigen. Zij vinden natuurlijk dat hun cliënten zo zijn geworden door een slechte jeugd, omdat ze benadeeld of kansarm waren en natuurlijk waren hun slachtoffers volgens die advocaten blijkbaar evenmin erg onschuldig. Recent geleden was de advocaat Jacques Verges overleden die in 1987 de beruchte nazi-beul Klaus Barbie, de slager van Lyon, verdedigde door te beweren dat veel Fransen de Duitsers tijdens WO II eveneens hielpen met het oppakken en deporteren van Franse joden. Zou Verges de Vier van Breda na WO II hebben verdedigd (Willy Lages, Joseph Kötalla, Frans Fischer en Ferdinand Aus der Fünten) en bekend maken dat vele duizenden Nederlandse politieagenten, ambtenaren en spoorwegpersoneel de nazi’s hielpen om 107.000 Nederlandse joden te arresteren en hierna weg te voeren naar de vernietigingskampen dan had hij zich hier in ons land nog veel gehater gemaakt!
Zo zal het niet helemaal eerlijk zijn om Louwes als advocaat af te schrijven met de vrees dat hij zijn boekje te buiten ging in de Deventer moordzaak. Want helaas weet ik ook, en daar heb ik al vaker op gereageerd waardoor er veel tegenreacties op kwamen, dat in het verleden een historische beruchte dictator en twee verderfelijke bloedrechters (Maximilien Robespierre, Antoine-Quentin Fouquier-Tinville en Roland Freisler) zélf ooit eens advocaten waren die mensen verdedigden maar daarna hun ziel en zaligheid verkochten aan de duivel in de vorm van macht, moordlust en verderfelijke systemen! En Vrouwe Justitia draagt al eeuwenlang een blinddoek voor haar ogen om de talloze onrechtvaardige bloedrechters of -advocaten niet langer te aanschouwen!
Reacties (10)
Schofterig. Dat is pure pesterij, en een motivatie van likmevestje. De kans op recidive moet, mag ik toch hopen, behoorlijk onderbouwd worden, en ‘de persoon heeft dit 14 jaar terug gedaan’ is niet genoeg. Op z’n minst zou je (lijkt mij) aan moeten kunnen tonen dat wat er destijds toe heeft geleid, nog steeds geldt.
En dan ga ik even voorbij aan het feit dat die hele veroordeling natuurlijk nogal dubieus is op z’n minst.
Mag ik, zonder verdacht te kunnen worden vooringenomen wantrouwen tegen de rechtelijke macht, opmerken dat ik dit merkwaardige uitspraak vind ;-)
Ben trouwens wel benieuwd of Knoops die herziening voor elkaar krijgt:
Dan wordt het “echt lachen”
Ik heb nooit begrepen hoe deze man veroordeeld kon worden.
Geen bewijs, geen motief.
Mijn google-skills laten me even in de steek dus dan maar hier de vraag; de advocaat van Louwes heeft in de VS aanvullend onderzoek laten doen. Dat leidde tot 5 mogelijke novums op basis waarvan de zaak heropend zou kunnen worden. De Hoge Raad zou op basis daarvan de zaak kunnen heropenen cq de uitspraak kunnen herzien. Is daar al iets uit gekomen?
In mijn beleving is de meest recente veroordeling sowieso op basis van formaliteiten geschied. Het bewijs is ronduit rommel.
Naar deze zaak hebben inmiddels veel verschillende rechters uitgebreid gekeken. Zij hebben het bewijs en de argumenten daartegen gewogen. Telkens is de feitenrechter tot de conclusie gekomen dat betrokke zich schuldig heeft gemaakt aan het hem ten laste gelegde misdrijf. Terecht gaat de Orde er daarom van uit dat betrokkene het misdrijf heeft gepleegd. Als fiscalist fungeerde hij als vertrouwenspersoon voor het slachtoffer. Dat vertrouwen heeft hij – volgens het in rechte vaststaande vonnis – ernstig beschaamd. Dat is daarom een beletsel om als advocaat op te kunnen treden. Dat de minister een verklaring omtrent gedrag heeft afgegeven betekent niet dat de orde die zijn eigen verantwoordelijkheid heeft de minister daarin moet volgen.
@5: “Telkens is de feitenrechter tot de conclusie gekomen dat betrokke zich schuldig heeft gemaakt aan het hem ten laste gelegde misdrijf.”
Ik lees in het artikel dat dat dus niet het geval is geweest:
“Na een vrijspraak, veroordeling in hoger beroep, herziening en veroordeling tot 12 jaar cel kwam hij in 2009 vrij, nadat hij zijn straf had uitgezeten.”
De consistentie die je suggereert is dus afwezig. Daarnaast maak je de stap van de veroordeling voor feiten destijds naar het risico op recidive nu (net als het Hof van Discipline) wel erg gemakkelijk.
Beste Bismarck, je hebt volkomen gelijk. Hij was aanvankelijk door de rechtbank vrijgesproken. Dat neemt echter niet weg dat ik hem op dit moment niet geschikt acht voor een functie als vertrouwenspersoon.
@7, niet alleen is hij in eerste instantie vrijgesproken, er is ook meerdere keren voorgaand bewijsmateriaal tegen hem vervallen. Alleen kwam er dan ineens weer nieuw bewijsmateriaal opduiken.
Daarnaast is het zelfs als je aanneemt dat hij het gedaan heeft nog niet automatisch vanzelfsprekend dat er kans op recidive is. Misschien heeft hij zijn les geleerd bv? Er impliciet vanuit gaan dat iedereen die een misdrijf begaat dit weer gaat doen is volgens mij niet de bedoeling. Het lijkt me dus dat je niet alleen kunt zeggen ’14 jaar geleden deed hij…’ maar ook ‘de kans dat hij het weer doet bestaat omdat: …’
Ik heb dat laatste niet gelezen, jij wel?
@5:
Er is een boek geschreven door een prof criminoloog getiteld iets van ‘De 45 leugens van het OM in de zaak Louwers’.
Welk bewijs er tegen Louwers was heb ik nooit begrepen, een motief was er zelfs volgens de rechter niet.
Hoe deze man veroordeeld kon worden, het is mij een raadsel.
Dat wil niet zeggen dat ik weet dat hij het niet deed, maar één van onze rechtsbeginselen is ‘in geval van twijfel, vrijspraak, of ontslag van rechtsvervolging’.
Of de desbetreffende Ernest Louwes (zijn naam klink me niet bekend in de oren) geen advocaat mag worden zal ik alleen niet begrijpen of snappen. Helaas staan de afgelopen jaren veel advocaten steeds meer in een kwaad daglicht zodra zij criminelen, relschoppers of geweldplegers verdedigen. Zij vinden natuurlijk dat hun cliënten zo zijn geworden door een slechte jeugd, omdat ze benadeeld of kansarm waren en natuurlijk waren hun slachtoffers volgens die advocaten blijkbaar evenmin erg onschuldig. Recent geleden was de advocaat Jacques Verges overleden die in 1987 de beruchte nazi-beul Klaus Barbie, de slager van Lyon, verdedigde door te beweren dat veel Fransen de Duitsers tijdens WO II eveneens hielpen met het oppakken en deporteren van Franse joden. Zou Verges de Vier van Breda na WO II hebben verdedigd (Willy Lages, Joseph Kötalla, Frans Fischer en Ferdinand Aus der Fünten) en bekend maken dat vele duizenden Nederlandse politieagenten, ambtenaren en spoorwegpersoneel de nazi’s hielpen om 107.000 Nederlandse joden te arresteren en hierna weg te voeren naar de vernietigingskampen dan had hij zich hier in ons land nog veel gehater gemaakt!
Zo zal het niet helemaal eerlijk zijn om Louwes als advocaat af te schrijven met de vrees dat hij zijn boekje te buiten ging in de Deventer moordzaak. Want helaas weet ik ook, en daar heb ik al vaker op gereageerd waardoor er veel tegenreacties op kwamen, dat in het verleden een historische beruchte dictator en twee verderfelijke bloedrechters (Maximilien Robespierre, Antoine-Quentin Fouquier-Tinville en Roland Freisler) zélf ooit eens advocaten waren die mensen verdedigden maar daarna hun ziel en zaligheid verkochten aan de duivel in de vorm van macht, moordlust en verderfelijke systemen! En Vrouwe Justitia draagt al eeuwenlang een blinddoek voor haar ogen om de talloze onrechtvaardige bloedrechters of -advocaten niet langer te aanschouwen!