Verkiezingen en voetbal in Afrika

ACHTERGROND - In de eerste Afrika-aflevering van Elders in de Wereld aandacht voor politiek oproer in Ghana en Mali, het zwijgen van Mandela en (de schoenveters van) de Zambiaanse über-Messi.

None is quiet on the western front. In een live gestreamde verklaring riep de Ghanese kiescommissie afgelopen zondagavond zittend president John Dramani Mahama uit tot winnaar van de verkiezingen die vrijdag en zaterdag zijn gehouden. Mahama, die hetNational Democratic Congress (NDC) vertegenwoordigt, is met 50,7% van de stemmen zijn rivaal Nana Akufo-Addo (47,7%) de baas. Of? Addo’s partij, de New Patriotic Party (NPP), schreeuwt moord en brand en beticht de verkiezingscommissie van manipulatie. Zaterdagavond al repte de secretaris-generaal van de NPP juist van een verkiezingszege van Akufo-Addo, die 51 procent van de stemmen zou hebben gekregen. Terwijl Mahama alvast verbaal het confetti-kanon afschoot tijdens zijn acceptance speech, deelde de NPP middels een statement op de partijwebsite een woedende uppercut uit. Wordt vervolgd, ja. Bij de buren is het gras immers nog rood van het bloed: twee jaar geleden liep een verkiezingsconflict in Ivoorkust gruwelijk uit de hand.

Dan Mali, waar het al code rood is sinds de militaire coup die in maart van dit jaar door rebellen werd gepleegd. Maandagnacht werd premier Cheick Modibo Diarra gearresteerd door legerofficieren die trouw zijn aan coupleider Amadou Sanogo. Prompt maakte Diarra, net toen hij op het punt stond op het vliegtuig naar Frankrijk te stappen, zijn aftreden wereldkundig. Door voor eigen rechter te spelen lapt het leger afspraken met de VN-Veiligheidsraad aan de militaire laars; in april droegen Sanogo cum suis de macht nog over aan een interim-(burger)regering en beloofden ze zich koest te houden. De sluwevossenstreek van maandagnacht komt net op het moment dat de VS spijkers met koppen beginnen te slaan wat betreft een militaire interventie in Mali. Ook Frankrijk en de Afrikaanse Unie zelf hebben al opgewonden geblaft. Wie bijt het eerst?

Mandela’s zwijgen als goud aan het eind van de regenboog? Dat de eerste zwarte president van Zuid-Afrika een fragiele gezondheid heeft wisten we al (94 is-ie), maar het bericht dat the father of the rainbow nation niet meer praat hield niet alleen de Zuid-Afrikanen uit hun slaap. Inmiddels is bekendgemaakt dat Mandela – niet voor de eerste keer – wordt behandeld voor een longinfectie. Ondanks dat de behandeling lijkt aan te slaan, windt de directeur van het Centre for Respiratory Infection in London er alvast geen doekjes om:

‘They call pneumonia ‘the old man’s friend’ because it is the thing that ultimately carries many people off.’

Maar zoals Mandela is er geen een, en old soldiers never die. Mocht-ie op 18 juli, onze gemeenschappelijke verjaardag, de 95 halen dan kom ik ‘m persoonlijk feliciteren.

Ten slotte: Der Bomber? De vlo? Jaahaa. Godfrey Chitalu! En dan een hele tijd niets. Leuk en aardig, die hosanna na de 86^ste goal van Lionel Messi dit kalenderjaar. Maar de kleine grote man uit Rosário mag wat dat betreft de schoenveters van deze voormalige Zambiaanse crack niet eens strikken. “Ucar” Chitalu maakte er dertig jaar geleden liefst 107 (hon-derd-ze-ven) voor club en land. Een onerkende doelpuntenmachine, een tragische held: in 1993 zat de grootste Zambiaanse voetballer ooit als coach van het nationale elftal in het vliegtuig dat voor de kust van Gabon neerstortte.