Tien jaar geleden schreef ik in De Ingenieur een column dat het allemaal wel meeviel met de snelheid van ontwikkelingen op internet. Indertijd kreeg ik één reactie, van Wim Dik, die indertijd al een paar jaar weg was als topman van KPN. Hem frustreerde het ook dat iedereen het steeds maar over stormachtige ontwikkelingen had, terwijl het tempo in werkelijkheid best meeviel. Niet de technologie zit in een stroomversnelling, maar de tijd die mensen wereldwijd in mediagebruik steken. Men wil steeds meer van hetzelfde.
Zonder dat ik het wist was tegelijkertijd Sargasso begonnen. Tien jaar later is er weer een terugkijkmomentje. En zie: tien jaar geleden was Sargasso een weblog en nu is Sargasso nog steeds een weblog. Mijn two cents zijn dat dit over tien jaar nog steeds het geval zal zijn. Bloggen is namelijk nog lang niet passé. Er zijn momenteel dik 150 miljoen blogs, een aantal dat wel een stootje kan hebben.
Natuurlijk, politici en andere opiniespuiers van de korte baan hebben het blog ingeruild voor twitter, maar dat is ook alweer vijf jaar oud – en hebben we sindsdien nog interessante, doorgebroken nieuwkomers gehad? De grootste bedreiging voor het blog wordt gevormd door Facebook, niet omdat het zo groot is, maar omdat het gesloten is. Op dit moment is het dodelijk stil op Sargasso’s Facebook pagina. Dat is mooi. Wee de dag dat discussies zich daarheen verplaatsen. Als Facebook je info te pakken heeft, laat het niet meer los. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat de Sargasso lezer die overstap gaat maken (of pas als er een open sociaal platform ontstaat dat naadloos in het blog valt in te passen).
Kortom, er kan van alles gebeuren, maar als Sargasso ergens de komende tien jaar het loodje legt, dan ligt dat niet aan de snelheid van internetontwikkelingen. Geld zal ook niet het probleem zijn, want bloggen kost bijna niks. Er is maar één factor die telt: genoeg mensen die geïnspireerde stukken over de actualiteit schrijven. Meer van hetzelfde dus – dat is wat de lezers willen, de afgelopen tien jaar en de komende tien jaar ook.
Reacties (7)
Mmm… Ja, ik had een paar dagen geleden een gesprek met een zeventiger die vond dat er de laatste dertig jaar eigenlijk niets veranderd was. Hij had met zijn werk de opkomst van de PC meegemaakt en vond ook dat al niet schokkend. Met name omdat er eigenlijk procedureel niets veranderde.
Ik was het daar niet mee eens.
Maar eigenlijk ook weer wel.
En nu ik dit verhaal lees denk ik weer : misschien valt het echt allemaal wel mee. De wereld verandert niet. Mensen moeten eten, neuken wat, krijgen kinderen en blijven graaiers. Elke generatie hetzelfde. Het wordt filosofisch wat anders onderbouwd, er wordt economisch wat veranderd enz. Maar de echte veranderingen zijn schijn. En schijn bedriegt. Je hebt een punt. Het valt allemaal wel mee.
Ik heb gisteren na anderhalf jaar mijn twitter eigenlijk in de prullenbak gegooid. Het hangt met een lipje nog over de rand maar ik denk niet dat ik dat nog ga pakken. Ook ik zit al een hele tijd op dezelfde manier op het internet hoewel ik het al sinds 1980 ken; Het bloggen heb ik wel als vernieuwing ervaren. Het twitteren niet, wel als een belasting. En dat geldt zeker ook voor facebook wat ik na twee pogingen links heb laten liggen. Google+ daarentegen geef ik een goede kans. Voor mezelf maar zeker ook als hybride tussen blog en social networking tool. En verder houdt het internet mij eigenlijk alleen af van het lezen van boeken. De stekker uit twitter helpt, merk ik.
Leuk stukkie trouwens.
Leuke serie ook zo reflecterend over 10 jaar
Ik weet niet wat die “zeventiger” die laatste 30 jaar voor werk gedaan heeft, misschien wat papiertjes heen en weer schuiven?
Inderdaad heeft de PC op het eerste gezicht weinig bijgedragen, dat klopt, want de echte revolutie speelde zich in ’80 eerst af op de servers: de relationale databases werd volwassen en de steeds snellere hardware zorgde ervoor dat die op grote(re) schaal gebruikt konden worden.
Alle bedrijven beschikken tegenwoordig over Business Intelligence en Management Informatie die toen nog ondenkbaar was. Niet dat dat alleen maar voordelen heeft, maar dat is een ander verhaal: de boekhouders hebben daardoor de macht kunnen grijpen. Cijfers, cijfers, cijfers! Ervaring en intuïtie is bijna taboe.
De PC was er alleen voor nerds, totdat de grafische interface volwassen werd. Dan zijn we in begin jaren ’90, en verschijnt de PC in bedrijven op ieders bureau. Typekamers worden opgedoekt, iedereen moest maar zijn eigen brieven typen en aan het eind van dat decennium ook de grafische vormgeving zelf doen.
De hysterie rond Internet vanaf 1995 over nieuwe bedrijfsmodellen heeft op de werkvloer weinig impact gehad, e-commerce en e-procurement waren de nieuwe kreten, en e-CRM natuurlijk. Kapitalen werden uitgegeven aan systemen als Broadvision en Arriba, die na een aantal jaren allemaal weer in de prullenbak belandden, want ze deden niet wat beloofd was en -belangrijker – de klanten en leveranciers gedroegen zich ook helemaal niet als de guru’s hadden voorspeld.
Met de gevolgen van e-CRM zitten we nu nog steeds in de vorm van die ellendige call-centra die elke klacht die je als consument hebt in systemen als van Siebel weten te laten verdwijnen. De theorie van toen dat de klant koning is, is allang veranderd in de harde werkelijkheid dat een klant die eenmaal iets gekocht heeft daarna alleen nog maar geld kost. Ja, ook hier de boekhouders aan de macht.
In 2001, als Sargasso begint, knapt de Internet zeepbel. Start-ups die in het rood stonden kregen geen nieuwe ronde venture kapitaal meer en konden de toko sluiten. De telco’s die goud hadden geïnvesteerd in hun netwerken zaten met onverkoopbare over-capaciteit. Ik noem er een paar. Enertel, ooit aangekondigd door de energie-bedrijven als HET alternatief voor KPN, sukkelde naar een roemloos eind en werd voor een habbekrats door KPN overgenomen.
Versatel maakte het helemaal bont, die verkocht vaste verbindingen alvast aan zakelijke klanten toen ze nog niet konden factureren omdat de systemen nog niet klaar waren. Die verbindingen kochten ze in bij concurrenten als KPNQwest. Windhandel dus. Toen de systemen er eenmaal stonden bleken ze met geen mogelijkheid de oude facturen nog uit de systemen te kunnen halen. Een paar jaar later kregen de obligatiehouders te horen dat ze de helft van hun investeringen nooit meer terug zouden krijgen.
En dan KPNQwest, die een ongelooflijke hoeveelheid glasvezel de grond in had gepompt in de hoop dat te kunnen verhuren. Toen dat niet lukte en de verliezen zich opstapelden, hebben ze nog een tijdje trucjes uitgehaald als aan zichzelf leveren (net als Enron). De rechtszaken over fraude van de curatoren na het faillissement tegen het destijds verantwoordelijk management lopen nog.
Toen stond iedereen weer een tijdje met de benen op de grond in 2001 en lag de toekomst van het net weer deels waar het begon, nl. bij de consument en informele communicatie in zelfgekozen groepen.
Bloggen, sociale netwerken, delico.us, twitter, hyves, facebook. Maar inderdaad, welke echte vernieuwing volgt? Ik zie voorlopig niets in de pijplijn, de convergentie met mobiel en home-electronics is meer een geleidelijke evolutie, waar ik al ver voor 2001 een artikel over schreef in Computable. Gewoon een kwestie van bandbreedte.
Felicitaties voor 10 jaar Sargasso.
:)) ja, MrOoijer maar ik zie je ook niet zoveel anders schrijven dan wat ik bedoel. Je hebt het over windhandel etc… maar niet over basic processen.
Die 70er waar ik het over had zat midden in de handel / verladen van chemische stoffen en olieproducten bij een groot chemisch bedrijf in NL. En het werk dat eerst via de mainframes en mini’s ging, ging later via de PC’s. Maar het werk veranderde niet. Ze stonden in het begin van de computerrevolutie al in de frontlinie.
In principe niets veranderd door de computer (de PC) anders dan wellicht het boekhouden (ook het niet financiële boekhouden). Daar heb je waarschijnlijk gelijk in.
Cijfers, cijfers en cijfers.
De focus op cijfers.
Ik heb toch het idee dat er procedureel wel het een en ander veranderd is in het bedrijfsleven (met name in tertiaire sector), en dat computer en internet daar kataliserend voor zijn geweest in de afgelopen 2 decennia.
uren schrijven, project leiden/account management, afrekencultuur op hoe je (je fails) administreert ipv je (incidentele) successen.
Leuk stukkie. Maar als je in bepaalde sectoren zou werken zou je het niet zo zeggen. Media-industrie bijvoorbeeld. De laatste tien jaar zouden zich wellicht manifesteren als ‘de goegemeente gaat online’, van onverstandig omgaan met privacy tot ‘downloaden voor iedereen’ tot marktplaats etc. Toch wel een verschil met de jaren 90
De echte impact van internet zit elders, namelijk in de derde wereld. Waar wij een geleidelijke opmars van telegraaf, telefoon, mobieltjes, internet en smartphone in de loop van anderhalve eeuw hebben meegemaakt, zijn veel mensen in bijvoorbeeld India in een keer naar de smartphone gekatapulteerd. Voor hen kan dat het verschil maken tussen armoede en je kinderen naar school kunnen sturen. Ik wil maar zeggen: of er hier veel veranderd is, is een nogal relatieve zaak.