In ‘culture of poverty’ zit een conservatief aspect gesloten, namelijk zo is de arme bevolking nu eenmaal daar kan je niets aan veranderen. Gisteren was in het nieuws dat van de jongeren tot 24 jaar 40% kansloos is op de arbeidsmarkt, dat kan je ook omkeren, waarom zijn ze kansloos (gemaakt/geworden)? Alsof het de schuld van de 40% van de groep is. Belachelijk.
@1: Dat is precies waar het artikel over gaat. Als je ‘culture of poverty’ de schuld geeft help je niet, wat niet wegneemt dat er bepaalde aspecten zijn van straatcultuur die daar positief werken – je agressief opstellen bv – die tegen je kunnen werken als je je probeert op te werken.
#3
pedro
Er zit wel wat in die theorie, maar is toch vooral een kip ei discussie. De cultuur van de armoede leidt tot problemen op de arbeidsmarkt, maar die cultuur is ontstaan doordat er problemen waren om zich op de arbeidsmarkt een plaats te verwerven.
De eigen volk eerst cultuur is van hetzelfde laken een pak. Spanningen tussen bevolkingsgroepen leiden tot een eigen volk eerst cultuur, maar die cultuur gaat die problemen alleen maar versterken.
#4
Jonas
Ik vraag me echt af of ‘Marokkaanse straatterroristen’ in deze theorie kwijt kan. Wat wel zo is is zoals Pedro aangeeft de ‘culture’ en de arbeidsmarkt. Bij de onderste lagen van de arbeidsmarkt gelijk aan die van onze maatschappij horen onlosmakelijk sociale uitsluiting en discriminatie. Dan maakt je culturele achtergrond niets uit.
Ga je daarentegen de culturele achtergrond wel mee laten spelen wat m.i. in ‘culture of poverty’ zo is, dan ga je zeggen dat niet de sociaal-economische factoren maar daarnaast de culturele aspecten een relevante rol spelen.
Mijn eigen voorkeur gaat uit naar de zogenaamde beheers-overlevingsstrategie. De situatie ‘beheersbaar houden’ kom je steeds meer tegen in beleidsplannen. Overleven is voor de allerarmsten helaas een dagelijkse bezigheid.
#5
Jonas
Als je zegt dat de armen er op eigen kracht uit kunnen komen, zeg je eigenlijk dat de maatschappij op dat moment goed in elkaar steekt. Het systeem werkt bij de mensen die werken, daar is het voor gemaakt. Maar je kan ook (Keynesiaans) zeggen dat dit gaten zijn die opgevuld dienen te worden door de overheid. Zij moeten ingrijpen/interveniëren. Ze zijn slachtoffer van de foute elementen in het systeem, en daarom dienen ze geholpen en beschermd te worden. De derde reactie is dat er een revolutie moet komen, waarin er een ander productiesysteem toegepast moet gaan worden, want de armen zijn de slachtoffers.
Dit is naar de ideeën van Arjo Klamer. En volgens mij meer de huidige tendens: alles is marktwerking. Wat de mensen thuis doen is hun eigen privacy, al hoewel er steeds meer achter de voordeur gecontroleerd gaat worden vanuit de overheid wat een verlengstuk is van de markt?
Reacties (5)
In ‘culture of poverty’ zit een conservatief aspect gesloten, namelijk zo is de arme bevolking nu eenmaal daar kan je niets aan veranderen. Gisteren was in het nieuws dat van de jongeren tot 24 jaar 40% kansloos is op de arbeidsmarkt, dat kan je ook omkeren, waarom zijn ze kansloos (gemaakt/geworden)? Alsof het de schuld van de 40% van de groep is. Belachelijk.
@1: Dat is precies waar het artikel over gaat. Als je ‘culture of poverty’ de schuld geeft help je niet, wat niet wegneemt dat er bepaalde aspecten zijn van straatcultuur die daar positief werken – je agressief opstellen bv – die tegen je kunnen werken als je je probeert op te werken.
Er zit wel wat in die theorie, maar is toch vooral een kip ei discussie. De cultuur van de armoede leidt tot problemen op de arbeidsmarkt, maar die cultuur is ontstaan doordat er problemen waren om zich op de arbeidsmarkt een plaats te verwerven.
De eigen volk eerst cultuur is van hetzelfde laken een pak. Spanningen tussen bevolkingsgroepen leiden tot een eigen volk eerst cultuur, maar die cultuur gaat die problemen alleen maar versterken.
Ik vraag me echt af of ‘Marokkaanse straatterroristen’ in deze theorie kwijt kan. Wat wel zo is is zoals Pedro aangeeft de ‘culture’ en de arbeidsmarkt. Bij de onderste lagen van de arbeidsmarkt gelijk aan die van onze maatschappij horen onlosmakelijk sociale uitsluiting en discriminatie. Dan maakt je culturele achtergrond niets uit.
Ga je daarentegen de culturele achtergrond wel mee laten spelen wat m.i. in ‘culture of poverty’ zo is, dan ga je zeggen dat niet de sociaal-economische factoren maar daarnaast de culturele aspecten een relevante rol spelen.
Mijn eigen voorkeur gaat uit naar de zogenaamde beheers-overlevingsstrategie. De situatie ‘beheersbaar houden’ kom je steeds meer tegen in beleidsplannen. Overleven is voor de allerarmsten helaas een dagelijkse bezigheid.
Als je zegt dat de armen er op eigen kracht uit kunnen komen, zeg je eigenlijk dat de maatschappij op dat moment goed in elkaar steekt. Het systeem werkt bij de mensen die werken, daar is het voor gemaakt. Maar je kan ook (Keynesiaans) zeggen dat dit gaten zijn die opgevuld dienen te worden door de overheid. Zij moeten ingrijpen/interveniëren. Ze zijn slachtoffer van de foute elementen in het systeem, en daarom dienen ze geholpen en beschermd te worden. De derde reactie is dat er een revolutie moet komen, waarin er een ander productiesysteem toegepast moet gaan worden, want de armen zijn de slachtoffers.
Dit is naar de ideeën van Arjo Klamer. En volgens mij meer de huidige tendens: alles is marktwerking. Wat de mensen thuis doen is hun eigen privacy, al hoewel er steeds meer achter de voordeur gecontroleerd gaat worden vanuit de overheid wat een verlengstuk is van de markt?