Samen leven, samen werken. Het had trouwens ook gezegd kunnen worden door mijn vader of welke eerstegeneratieallochtoon dan ook die zijn rug of handen gaf voor het Nederlandse Wirtschaftswunder van de vorige eeuw. Samen leven en samen werken, we hebben gezien waartoe dat leidt: gebroken ruggen en gebrekkig Nederlands.
Schrijver Abdelkader Benali geeft een interessante visie op de eerste generatie gastarbeiders van Nederland.
Reacties (4)
Wat wil hij nou precies zeggen met deze column?
De column zelf gaat over het nieuwe kabinet. Mij gaat het hier om de stelling dat NL een wirtschaftswunder had, dat mede te danken is aan de gastarbeiders. Dat geeft ineens een andere visie op gastarbeiders. Ik vraag me af in hoeverre het waar is. Feit blijft dat we veel gastarbeiders/immigranten in dienst hebben (gehad) om niet vervulde banen op te vullen.
Natuurlijk is dat mede te danken aan de gastarbeiders. Iedereen die in die tijd werkte in Nederland droeg zijn steentje bij.
Het is beslist waar dat Spanjaarden, Turken en Marokkanen vanaf ongeveer 1960/65 saai, gevaarlijk en eentonig werk mochten komen doen. Toen de Nederlandse economie in een langdurige recessie belandde (vanaf 1977/1980) bleken werkgevers en werknemers te kunnen regelen dat grote groepen mensen in de WAO geparkeerd werden.
Heb vaker gelezen dat WAO-ers en hun kinderen gingen geloven in de ernst van hun klachten, analoog aan Abdelkader Benali. De voorgangers van Wilders gaven in de jaren 70 Surinamers de schuld van drugsgebruik en verloedering, een rol die later door buitenlanders met een kleurtje en een nietgristelijk bijgeloof gespeeld moest worden.