100 dagen na ‘Keulen’
Wat zijn de nu bekende feiten? Voor de complete tijdlijn: zie hier (Dank @mvdh)
Wat zijn de nu bekende feiten? Voor de complete tijdlijn: zie hier (Dank @mvdh)
Zo hard als er moord en brand geschreeuwd werd begin januari, zo stil zijn de Nederlandse media nu. Gegeven het belang en de actualiteit van de vluchtelingenproblematiek is dit een trieste constatering. En een schande voor de serieuze journalistiek.
COLUMN - De communicatie van de autoriteiten in Keulen toont nogal wat enge hobbels: het was rustig, het was niet rustig, het lag aan de politie, de politie had geen mankracht, de politiechef wordt ontslagen om het vertrouwen te herstellen. Ik ruik een doortrapte strateeg, die het debat in Duitsland wel even een slag gaat draaien.
Het genadeloze en respectloze van het islamitisch radicalisme maakt mij ziek. Misschien is het geen correct denken, maar ik vind het niet te verdragen. Misschien is het importeren van dit radicalisme niet helemaal vermijdbaar, maar eigen kweek moet voorkomen worden.
Ik geloof niet dat dit politiek correct is. Alleen is er meer: waarom stopt het kritisch besef in de media? Waarom vraagt niemand meer eens door, met veel achterdocht?
“Aanslag” Parijs
Ik geef een paar voorbeelden: in Parijs is weer een aanslag gepleegd. Het was een eenling, hij riep Allahu Akbar en had een mes en een bomgordel bij zich. In de publiciteit zie je een robot, die het lijk benadert. De Franse politie heeft geschoten en tamelijk raak; maar het lijk is nog riskant.
Dan blijkt: het is een twintigjarige uit een vluchtelingenkamp uit Noordrijn-Westfalen. Hij had een criminele achtergrond, meerdere identiteiten, de bomgordel was nep. Ik denk dan: een klein boefje, wanhopig en ontspoord, pleegt ritueel zelfmoord door zich als terrorist te gedragen.
In Keulen zijn meer dan 100 vrouwen aangerand en beroofd. Niet dat iemand dat een lor interesseert, meent blogger Bas Thijs (Grutjes!), want we hebben het veel te druk met speculatie over de etnische achtergrond van de daders. Teksten als: “Het zijn allemaal criminele asielzoekers” en ander gelul, leggen bloot wat wij blijkbaar echt belangrijk vinden.
Oud en nieuw in Keulen. In het feestgedruis voor het station gaat het helemaal mis. Een enorm aantal vrouwen wordt aangerand en beroofd, een enkeling zelfs verkracht.
Pegida en blablablaadjes zoals Elsevier weten niet hoe snel ze moeten roepen dat de daders allemaal vluchtelingen waren. Ook “neutrale” media laten lui aan het woord die mogen vertellen dat het criminele asielzoekers waren.
Frappant, aangezien daar op dat moment geen enkel bewijs voor is.
Politiek en media
Desalniettemin gaan niet alleen de media als een speer, ook de politiek. België heeft al voor dat er ook maar iets bekend is, besloten dat ze niet alle mannen, maar wel alle asielzoekers verplicht een cursus “vrouwen respecteren” gaan laten volgen. Kijk, dat zal nog eens helpen, seksisme bestrijden met stigmatisering.
De criminoloog Rita Steffes-enn van het Duitse Centrum voor Criminologie en Politieonderzoek weet beter waar ze het over heeft.
“Sinds twee, drie jaar zien we een trend van jonge mannen onder de 30 die in discotheken en op grote evenementen vrouwen betasten en beroven”, zegt Steffes-enn tegen de NOS.
COLUMN - Het was woensdagavond weer raak. In een reportage over de aanrandingen bij het treinstation in Keulen opperde verslaggever Kysia Hekster dat de Duitsers zich af beginnen te vragen of de vluchtelingenproblematiek in de hand gehouden kan worden: schaffen wir das? Zonder duidelijke feiten te geven over de herkomst van de daders – Noord-Afrikanen – of over de totale hoeveelheid aanrandingsincidenten met vluchtelingen – volgens een Duitse onderzoeker is er een ‘trend’ wat betreft ‘jonge mannen onder de 30’–, was de suggestie helder: jonge mannelijke vluchtelingen zijn een gevaar voor Westerse vrouwen.
Het is angstige berichtgeving die alleen een dienst bewijst aan Pegida en de PVV. En dat zou eens beter moeten.
Het basisprincipe is eenvoudig: een goede nieuwsorganisatie presenteert feiten die mensen zouden moeten weten. We zouden raar opkijken als Rob Trip ons ging onderhouden over zijn liefdesrelaties, of als Rik van de Westerlaken een uitzending zou wijden aan zijn passie voor irissen. Die informatie is irrelevant voor het leven van de kijker – zij wil elke dag op de hoogte gesteld worden van de belangrijke zaken.
Nou zijn we het geregeld oneens over het gewicht van bepaalde kennis. Voor mij is bijna alle sportberichtgeving totaal irrelevant – ik zou slechts op de hoogte gesteld willen worden van klimhalnieuws. Maar voor sommige mensen is het wel en wee van Ajax hun wel en wee. Kiezen welk nieuws je brengt is dus een morele keuze: je verkiest bepaalde interesses en belangen boven andere, op basis van een opvatting over wat voor de meeste mensen het belangrijkste is. Dat is allemaal heel ingewikkeld.
Als er één gebied ter wereld is waar het goed wonen is, is het Noordwest-Europa. De delta’s van de Rijn, Maas en Schelde ontsluiten een achterland dat zich uitstrekt tot diep in Frankrijk en tot voorbij Duitsland. Langs de corridor van Rijn en Rhône kan bovendien handel worden gedreven met het Middellandse Zee-gebied. De zeehavens, die West-Europa verbinden met de oceanen, zijn al eeuwenlang economische krachtcentrales: Rotterdam en Antwerpen, Brugge en Dordrecht, Tiel en Dorestad.
Voeg toe: de agrarische weelde van de lössgronden langs de Maas, de mineralen van de Ardennen en de winsten uit de stedelijke nijverheid. Dan weet je dat er voor welvaart altijd een basis zal zijn in de Lage landen. Als er dan ook nog goede soldaten zijn, zoals in de zeventiende eeuw, staat zelfs weinig een machtsontplooiing in de weg. De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden was echter niet de eerste die deze mogelijkheden uitbuitte.
De eerste die vanuit de Lage Landen de macht greep, was de Romein Vitellius, die in het jaar 69 in Keulen werd uitgeroepen tot keizer en met een strijdmacht van Romeinse legionairs en Bataafse bondgenoten oprukte naar Rome. De combinatie van militaire en economische macht stond garant voor succes. Hij had echter de domme pech dat zijn rivaal Vespasianus net wat meer troepen op de been kon brengen en dat de Bataven daarmee gemene zaak maakten.
ELDERS - De zorgen over rechtsextremisme in Duitsland zijn het afgelopen jaar flink gestegen.
De Duitse minister van Justitie Heiko Maas maakt zich grote zorgen over rechtse, gewelddadige groepen in zijn land. We zien een steeds hechtere organisatorische samenwerking in het extreemrechtse kamp, zegt Maas, die zelf onlangs een kogel in zijn brievenbus vond. Groepen die bereid zijn geweld te gebruiken maken daarover onderling afspraken. Het geweld tegen politici en politieke instellingen is het afgelopen jaar verveelvoudigd, in Sachsen is het aantal incidenten zelfs elf maal zo groot als in 2014. Maas maakt zich in het bijzonder zorgen over de verbreiding van haatzaaiende boodschappen via de sociale media. Hij ziet de rechtse partij Alternative für Deutschland (AfD) en bepaalde politici van die partij daarvoor medeverantwoordelijk en roept de zwijgende meerderheid op zich hiertegen te keren.
In de AfD is een conflict uitgebroken naar aanleiding van een crisis in de fractie van Baden-Würtemberg. Fractievoorzitter Meuthen eiste het vertrek van afgevaardigde Wolfgang Gedeon vanwege diens antisemitische uitspraken. Toen hij daarvoor in zijn fractie geen meerderheid kreeg stapte hij zelf op met 13 medestanders. Dat Gedeon nu uit eigen beweging vertrok verandert volgens Meuthen niets, want de achterblijvers hebben hem tot het laatst toe gesteund. Hij gaat nu verder met een nieuwe fractie die volgens hem, maar niet volgens voorzitter Frauke Petry (foto) de steun van de landelijke partij verdient. Dat heeft vervolgens geleid tot een conflict tussen Petry en haar vice-voorzitter Gauland die haar onterechte inmenging in de Baden-Würtembergse partij verwijt.
COLUMN - “Albanezen grootste groep die nu asiel aanvraagt”, kopte de NOS deze week.
Ach ja. Daar klopt natuurlijk weer niks van.
Wat zijn de echte feiten, en waarom liegt de NOS daar steeds over?
Wat heeft de NOS nou weer over asielzoekers te melden?
Welnu:
“Albanezen grootste groep die nu asiel aanvraagt
Ze maken nauwelijks kans op asiel, en toch vragen elke maand ongeveer 250 Albanezen asiel aan in Nederland. Op dit moment is het zelfs de grootste groep die hier asiel aanvraagt. Dat laat een woordvoerder van het ministerie van Veiligheid en Justitie desgevraagd aan de NOS weten.”
Die woordvoerder is zo enorm betrouwbaar dat we niet mogen weten wie het is. Goh, zou het soms een gevaarlijk beroep zijn, woordvoerder van het ministerie van Veiligheid en Justitie? Beschermt de NOS deze moedige man of vrouw via anonimiteit, omdat degene die iets naar buiten brengt over aantallen asielzoekers zijn leven niet zeker is?
Nou nee.
Die cijfers zijn namelijk openbaar. Je kunt ze gewoon online lezen bij… jawel, het Ministerie van Veiligheid en Justitie.
Voilà:
In een grafiekje zien die cijfers er zo uit:
Albanezen vormen niet de grootste, niet de op één na grootste en zelfs niet de op twee na grootste groep die de afgelopen twee maanden in Nederland asiel aan vroeg. Feitelijk vormen Albanezen nog niet eens de helft van het aantal mensen van de grootste groep, die nog altijd uit Syriërs bestaat.
Wat de NOS zegt is kortom weer eens niet waar.
COLUMN - De grote stad zuigt mensen aan. De meeste verhuizers en gelukzoekers worden niet rijk of gelukkig in de metropool, maar een enkeling wel. Het tempo van demografische veranderingen intrigeert. Is er een verbinding met de vluchtelingen? Volksverhuizingen zijn van alle tijden.
In de “derde wereld” van vroeger, had het sub-proletariaat dat naar de steden trok weinig kansen: het interpretatiekader was de klassenstrijd, de economische tegenstelling tussen rijk/producent en arm proletariaat.
Hebben wij nu voldoende gereedschap in ons brein om te bevatten wat er gaande is? Het interpretatiekader lijkt veranderd: niet meer het bezit van de productiemiddelen/welvaart, maar culturele en religieuze verschillen zijn het probleem geworden. Klopt dat wel?
Ben Judah schreef een adembenemend boek over wat er gaande is: “This is London”. Dat is de echte metropool. Maar in Amsterdam en Rotterdam is het alleen minder erg.
Zicht op realiteit
In Amsterdam wordt het hoofd van een jonge Marokkaan, als een waarschuwing voor een clubhuis gelegd. De daders lijken bediend, het clubhuis wordt dichtgetimmerd op last van de burgemeester. Hoe kijken we naar de stedelijke samenleving? Welke werkelijkheden zien we nog, welke niet meer? Mensen zien wat ze verwachten, niet wat niet past. (de gorilla en de basketballers)
Het aantal haatmisdrijven tegenover moslims is verdubbeld, weten we sinds vandaag uit cijfers van Unia. De manier waarop media berichten heeft daar heel veel mee te maken, meent historicus en filosoof Thomas Decreus. Het wordt daarom tijd voor bezinning en introspectie. En voor een kritische journalistiek die naam waardig.
Twee maanden na de bewuste nieuwjaarsnacht in Keulen: vijfenzeventig verdachten zijn geïdentificeerd en drie daarvan verschenen gisteren voor de rechter. Dertien verdachten zijn op dit moment aangehouden. Slechts één van de aangehouden verdachten wordt beticht van een seksueel delict. Het is een nogal magere oogst. Kort na nieuwjaar hadden sommige media het immers over duizend daders. Vandaag werd op het vrt-radionieuws melding gemaakt van honderden daders. In praktijk blijken dat er voorlopig dus vijfenzeventig te zijn. Wat is er nu eigenlijk aan de hand?
“De media hebben ons misleid over Keulen”. Tot deze harde conclusie komt Steven De Winter, oud-chef van de buitenlandredactie van NRC en bestuurslid van Stichting Media-Ombudsman Nederland. De manier waarop begin januari gewezen werd naar Syrische asielzoekers, de enorme aantallen daders en het georganiseerde karakter van de misdrijven, het blijkt gewoon niet te kloppen of schromelijk overdreven, aldus De Winter.
Laagopgeleiden zijn negatiever geworden over immigratie, hoogopgeleiden zijn juist positiever geworden. De kloof tussen hoger en lager opgeleiden lijkt steeds breder te zijn worden. Dat is niet iets om blij van te worden, schrijft Matthijs Rooduyn (Politiek socioloog aan de Universiteit van Amsterdam) op Stuk Rood Vlees.
Veel politici maken zich zorgen over de verharding van het asieldebat. Een paar maanden geleden schreven de fractievoorzitters van vrijwel alle partijen in de Tweede Kamer een brief waarin ze hun zorgen uitspraken over het volgens hen ontstane “klimaat van bedreiging en intimidatie”. Vorige week gaf PvdA-voorzitter Hans Spekman een interview aan NRC Handelsblad waarin hij soortgelijke zorgen uitte. De publieke opinie is volgens hem uitspraken over “revoltes” en het “verdelgen” van de islam normaal gaan vinden. Maar dat is volgens hem slechts één kant van het verhaal. Hoewel Wilders veel mensen heeft die hem ogenschijnlijk steunen, zijn er “nog veel méér mensen die een ander soort samenleving steunen, waarin we samen vooruit komen en elkaar niet vergeten”.
Spekman heeft een punt. Aan de ene kant is de PVV sinds het uitbreken van de vluchtelingencrisis enorm gestegen in de peilingen. Volgens de laatste peilingwijzer zou de partij van Wilders tussen de 35 tot 40 zetels in de wacht slepen (de VVD volgt op grote afstand met 20-24 zetels). Daarnaast zijn er steeds meer mensen die protesteren tegen de komst van asielzoekerscentra (zie bijvoorbeeld hier). Maar aan de andere kant zijn er ook steeds meer vrijwilligers die asielzoekers juist willen helpen (zie hier). En daarnaast doen partijen als D66 en GroenLinks het ook behoorlijk goed in de peilingen. Zo staat de partij van Jesse Klaver op 9 tot 13 zetels (tegenover 4 nu in de Kamer).
ANALYSE, OPROEP - Vanaf 1923 tot het einde van de Tweede Wereldoorlog gaf prominent lid van de Nazi-partij, Julius Streicher, een wekelijkse krant uit: Der Stürmer. De inhoud was anti-semitisch, anti-katholiek, anti-communistisch, anti-capitalistisch en anti-monarchistisch. Het stond vol met nazi-propaganda: cartoons over Joden, oude volksverhalen over Joden die kinderen vermoorden en hun bloed dronken, Joden die achter ‘onze vrouwen’ aanzitten, dat Joden het Duitse volk wilden onderdrukken, en meer van dat soort spul.
‘De Joden zijn ons ongeluk’ stond onderaan elke pagina gedrukt. De oplage begon met ongeveer 27.000 stuks en groeide tot bijna een half miljoen. Streicher werd door Hitler geprezen voor zijn eenvoudige methode om het Duitse volk succesvol te beïnvloeden: elke week konden lezers zich laven aan de afbeeldingen en aan verzonnen nieuwsberichten over misdaden die Joden gepleegd zouden hebben.
Het mag duidelijk zijn, Der Stürmer zorgde voor een bombardement aan valse ‘informatie’, aan opruiende artikelen, aan spottende cartoons waarin de Joden voortdurend als het meest vuile van het vuile werden aangewezen.