Zomergasten 2021 met Robert Vermeiren

VPRO’s Zomergasten heeft er twee boeiende avonden op zitten. Vanavond de derde? Janine Abbring ontvangt Robert Vermeiren, hoogleraar kinder- en jeugdpsychiatrie en daarmee staat “het complexe en boeiende thema van de opgroeiende jongere” centraal. Sargasso’s recensie leest u hier.

Ach ja, jongere, dat zijn of waren we allemaal. Maar hoe verschillend groeien we op. Voor zover ik weet heb ik een heel normale jeugd gehad (daar dacht ik toen ik ‘jeugd’ was dan weer anders over) en ben ik goed terecht gekomen. Gaat dat ook op voor de jongeren waarmee Robert Vermeiren beroepsmatig te maken heeft? Hij wil het hebben over zowel de kwetsbaarheid als de kracht van die jongeren.

In dit geval ontkomt Janine Abbring er niet aan de gast door te zagen over zijn jeugd. Kind van gescheiden ouders, opgevoed door grootouders en heeft, net als de eerste Zomergast, in een internaat verbleven. Zijn ‘levensverhaal’ omvat ongetwijfeld meer en is “bepalend geweest voor mijn werk en mijn passie voor het vak”, zegt hij zelf op de introductiepagina van de VPRO.

Als zijn vak wordt aangevallen, gaat hij op de barricaden. Toen onder kabinet Rutte II, tegen alle deskundige kritiek in, ook de jeugdzorg werd gedecentraliseerd, twitterde Vermeiren er zo fiks op los dat Haagse gemeenteambtenaren in die tijd (2015) zeiden “Heb je die Vermeiren weer. Altijd maar zeggen wat hij niet wil, nooit wat hij wél wil.”
(Bron: NRC (betaalmuur), 4 december 2017).

Daar heeft hij wel iets van geleerd. De voorspellingen van Vermeiren en zijn collega’s over de schadelijke gevolgen van dat beleid zijn helaas uitgekomen, maar als hij op de mankementen wijst, komt hij ook met oplossingen.

Tijdens een hoorzitting in de Tweede Kamer over de evaluatie van de Jeugdwet bracht Vermeiren de problematiek terug tot vijf kernpunten en gaf even zoveel oplossingen.
(Bron: Tweede Kamer, hoorzitting commissie VWS, 23 april 2018; zie ook zijn inbreng via debatgemist).

Terugkerend thema bij Robert Vermeiren: ‘recentraliseren’. Met name voor jongeren met zwaardere, complexe problemen. Onder andere in crisissituaties.

Daar is “een soort brandweerfunctie nodig. We moeten een plek vrijhouden en personeel moet klaarstaan. Personeel dat echter pas betaald wordt voor inzet als er een crisis is. Zonder aanbod, geen betaling. Crisissen bij jonge kinderen komen heel zelden voor en daar is dus geen afdeling voor. 24uurs crisishulp thuis is ook moeilijk te regelen, vanwege gebrek aan personeel. Dit probleem oplossen kan alleen als gemeenten bovenregionaal samenwerken.”
(Bron: AD, 6 juli 2019)

Elders opperde hij het idee van een ‘Ministerie voor Integraal Werken ten behoeve van de Jeugd’. Zo’n ministerie “plaveit de weg op financieel, politiek, beleids- en bestuursmatig niveau, zodat degenen die het gezin willen voorthelpen, dat inderdaad zo effectief en passend mogelijk kunnen doen.”
(Bron: ZonMw magazine ‘Samen bouwen aan betere jeugdhulp’, 29 maart 2021)

Wie interviews met en artikelen van Robert Vermeiren leest, ziet een mens even bevlogen als de eerste twee Zomergasten. En even duidelijk over problemen en oplossingen in zijn vakgebied. Kan dus weer een mooie avond worden.

Lees ook VPRO’s ‘vijf redenen om naar Robert Vermeiren te kijken’ en dan vanavond om 20.20 uur voor de buis bij NPO 2 of via de livestream op NPO Start. We kijken nu al uit naar uw reacties tijdens de uitzending, die u in de reactiekolommen hieronder kwijt kunt.

Morgen volgt hier Sargasso’s recensie. Deze keer verzorgd door Roselinde van Berkel. Zij werkt bijna 25 jaar in diverse functies in de jeugdzorg. Ze is tevens projectleider van het project ‘customer journey’, één van de acht ideeën die uitgevoerd worden om het personeelstekort in de (jeugd)zorg op te lossen.

In 2013 kwam haar boek ‘Sannah’ uit (fictieve roman over een puber die in de crisisopvang en later in een leefgroep terecht kwam). In 2014 – 2015 schreef ze columns voor Sargasso over de jeugdzorgpraktijk.