We zijn niet in oorlog en er is geen islamisering

OPINIE - Laat ik allereerst in alle nuchterheid vaststellen dat Identitair Verzet niet de instantie is die oorlogen kan uitroepen. Dat is bespottelijke bombast. Ten tweede vind ik het belangrijk erop te wijzen dat verzetsdaden tegen legale instituten in een democratische maatschappij niets te maken hebben met verzetsdaden tegen een illegale bezetter in oorlogstijd. Ten derde moet mij het eerste bewijs van islamisering van Nederland nog worden overlegd.

Maar daar zijn we dus beland, een dikke maand na mijn open brief aan de fractievoorzitters. Het is oorlog, we moeten verzetsdaden plegen. De gebruikte retoriek wordt met grote sprongen gewelddadiger, terwijl de enige islamgerelateerde gewelddaad op Nederlandse bodem de moord op Theo van Gogh is – vreselijk, maar meer dan tien jaar geleden, en er viel één slachtoffer.

Ik moet de eerste politicus van enig gewicht nog horen zeggen dat er geen islamisering is.* Een groot deel van de bevolking schijnt inmiddels te geloven in deze islamisering, en een deel daarvan gelooft zelfs dat ons een islamitische dictatuur te wachten staat als we niets doen. Politici zeggen graag dat we de kiezer serieus moeten nemen; dit is in het verleden vooral geroepen om anti-PVV geluiden de kop in te drukken.

Welnu: neem die kiezer dan ook serieus en ga serieus in op de angsten van deze mensen. Niet door ze naar de mond te praten, maar door de stortvloed aan stuitende onzin te ontrafelen. Er is geen islamisering, je kunt met vijf procent van de bevolking – onderling zo scherp verdeeld dat ze nog niet eens een moslimomroep kunnen stichten – geen islamitische revolutie teweegbrengen, en moslims in Nederland gedragen zich voorbeeldig gezien de toenemende blijken van onvervalste haat die zij over zich heen krijgen.

Jarenlang hebben we moeten horen dat er inderdaad een probleem was met Marokkaanse jongeren, dat we PVV-kiezers serieus moesten nemen, dat we Wilders niet moesten demoniseren, dat de PVV een stoere club is (Rutte), dat we geen aangifte moesten doen tegen Wilders, dat het OM Wilders maar niet moest vervolgen – kortom, we hebben jarenlang toegekeken hoe er telkens weer gebogen werd voor minimale druk van rechts. Laten we vooral niets doen, dan waait het allemaal vanzelf weer over, zo leek de gangbare wijsheid onder politici. Want elk tegengeluid zou Wilders alleen maar in de kaart spelen.

Nu staat er dus een veroordeelde neonazi op het dak van een moskee te roepen dat het oorlog is, en duizenden mensen juichen hem op internet toe, of stellen voor om moskeeën in de brand te steken, liefst met de gelovigen er nog in. Ziehier het resultaat van dit stuitend gebrek aan leiderschap, van dit oer-Hollandse staaltje pappen en nathouden.

Er is nog iets waar Nederlanders goed in zijn: als het kalf verdronken is, de put dempen. Ik hoop tegen beter weten in dat er nu dan toch eindelijk politici en opinieleiders zullen opstaan die met alle macht gaan proberen te voorkomen dat er een kalf verdrinkt. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurt als één van beide kampen over de schreef gaat.

*De laatste drie kabinetten hebben verklaard dat er geen sprake is van islamisering in Nederland. Zegt Bas Paternotte. En lieten vervolgens de boel de boel. Zeg ik.