WW: Twitteren met je brein

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

“Using EEG to send tweet“. Met dit bericht lijkt de deur naar wereldwijde communicatie voor locked-in patienten geopend.

Hoewel het Locked-In syndroom niet heel vaak voorkomt, is het toch wel zo’n nachtmerrie dat het altijd bovenaan mijn lijstje staat van aandoeningen die je niet wil hebben. Dit zal voor een groot gedeelte ook wel komen door de videoclip die Metallica liet maken voor hun nummer ‘One’. Hierin zien we hoe een jonge soldaat in een ziekenhuisbed ligt, zonder mogelijkheid om te communiceren (zijn armen, benen en zintuigen werken niet meer). Wat de aandoening anders maakt dan een ‘gewoon’ coma is dat de hersenen van de soldaat gewoon doorwerken. Hij is een gevangene in zijn eigen lichaam.

Het schrikbeeld van niet kunnen communiceren en op jezelf teruggeworpen zijn doet mij nog altijd de rillingen over de rug lopen. En het blijft niet alleen bij fictie, er zijn daadwerkelijk patienten die na hersenschade inderdaad hun hogere hersenfuncties behouden maar niet meer in staat zijn te communiceren. Gelukkig wordt door onderzoekers en technici hard gewerkt om deze gekmakende isolatie wat te verlichten.

Al enige tijd zijn wetenschappers bezig met het verbeteren van biofeedback door middel van EEG‘s. Door hersenactiviteiten te meten kunnen de hersenstroompjes van patienten worden ‘uitgelezen’. Uiteraard gaat het nog niet zo goed dat hele gedachten kunnen worden gedetecteerd, maar iets is beter dan niets en de techniek lijkt succesvol.

En sinds kort hebben deze patienten ook toegang tot de nieuwste manier van communiceren: Twitter. Eindelijk is er een goede reden voor de blog-anywhere dienst die je in staat stelt korte berichtjes tot 140 tekens te versturen.

Onderzoekers van de Universiteit van Wisconsin-Madison slaagden erin een EEG te gebruiken om een brein-computer interface te maken waarmee tweets verzonden kunnen worden. “Using EEG to send tweet”, was het “Mr. Watson, come here, I want to see you” van deze nieuwe communicatiemogelijkheid.

Probleem is wel dat voor het gebruik minstens één goedwerkend oog vereist is: de patient kijkt naar een beeld waarop letters oplichten. Zodra de gewenste letter oplicht reageert het brein anders dan bij andere letters. Deze activiteit kan vervolgens uitgemeten worden zodat de letter geidentificeert kan worden. Om fouten te voorkomen moet dit vier keer gebeuren voordat naar de volgende letter gegaan kan worden.

Na enige oefening blijkt de maximumsnelheid nu op acht karakters per minuut te liggen. Dat geeft gelijk ook aan waarom voor Twitter, met zijn karakterlimiet is gekozen. Voor bloggen is het minder geschikt: een postje als deze zou met zijn 2842 karakters al snel 3 dagen in beslag nemen.