okto
PolitiekDossier: De Eurocrisis
Zo luidt kort samengevat de strekking van de column van Rob de Wijk in Trouw…
Syriza is een partij vol simplistische amateurs…
Foto:
Zo luidt kort samengevat de strekking van de column van Rob de Wijk in Trouw…
Reacties (15)
Ik moet iemand serieus nemen die dat PVV-rapport kwoot? Hahaha.
“…is er een wonder nodig om Griekenland voor de afgrond te behoeden. ”
Van Wijk echter plant graag een goedgelaarsde schoen in de rug om de gang richting afgrond wat te bespoedigen.
Tja, Rob de Wijk is dan ook een verdediger van de status quo, en de status quo is erbij gebaat dat Syriza faalt, want dat zendt een boodschap aan alle andere Europese landen dat er geen alternatief is dan austerity.
Komt er in het kort op neer dat landen geld mogen lenen om aan de rente op hun huidige leningen te kunnen voldoen, maar dat ze in ruil voor dergelijke kredieten hun nutsvoorzieningen voor een appel en een ei dienen te verkopen aan private, meestal buitenlandse partijen, dat ze hun overheidsdiensten radicaal moeten terugsnijden en sociale voorzieningen moeten minimaliseren.
Dat is allemaal funest voor de economie in een periode van recessie, maar volgt wel de dogma’s van de liberale kerk en het paradigma van de overheidsbalans als huishoudboekje.
Een nogal simpele column, grote halen snel thuis.
Maar dat betekent niet dat er geen nuttige dingen in staan. Bijvoorbeeld dit:
En op dat vlak heeft Syriza zich inderdaad gedragen als amateurs. In korte tijd zijn ze er in geslaagd Europa te verenigen – tegen Griekenland. Europa, dat is niet alleen evil Duitsland, maar ook oost-Europese landen die armer zijn dan Griekenland:
Een goed politicus is niet iemand die gelijk heeft, maar iemand die gelijk krijgt.
Ah, Cerridwen, wat een verrassing dat je die column gaat goedpraten.
Misschien hebben we minder ‘goede’ politici nodig die gelijk krijgen maar de wereld verkloten, maar meer betere mensen en betere denkers.
Gelukkig heeft dat stuk wat je citeert ook helemaal geen vooringenomen mening enzo:
Nu vooral nog even benadrukken dat je het stuk helemaal niet goedpraat en alleen maar aantoont dat […] en we zijn wel compleet denk ik.
@5:
We hebben niets aan betere mensen en betere denkers die er niet in slagen om hun ideeën te realiseren. Ik heb liever een pragmatisch politicus die een stapje in de goede richting zet, dan een bevlogen idealist die de tegenstanders aan de macht helpt en daarmee de situatie verslechterd (zoals Varoufakis).
Ik begrijp wel waarom mensen die het minder goed hebben dan de Grieken, zelf stevige maatregelen hebben ondergaan maar waarmee het al jaren weer de goede kant opgaat, niet veel sympathie kunnen opbrengen.
Jij begrijpt dat niet?
Daar hebben we stukken meer aan dan aan mensen die er in slagen om slechte en kwalijke ideeen te realiseren.
Er is geen ‘stapje in de goede richting’ en dergelijke compromissen leiden meestal helemaal niet tot verbetering. (Moet ik hier de PvdA nog noemen?) Griekenland had op andere manieren bovendien ook niks bereikt, alleen dan zonder verzet. Het is niet dat het alternatief of een compromis de Grieken een betere toekomst biedt. Het is niet dat ze als ze op een andere maier het gesprek aangegaan waren, ze wel een haalbare samenleving hadden kunnen behouden. Al hun medewerking de afgelopen jaren, al die bezuinigingen die ze moesten uitvoeren en hebben uitgevoerd, heeft ze alleen maar meer rotzooi opgeleverd, en nergens een verbetering in zicht.
Dus welke ‘goede kant’ zie je voor je? Welke stap hadden ze moeten zetten?
Allereerst: misleidend ook omdat allang is aangetoond dat de maatregelen die we van Griekenland en andere landen verlangden helemaal niet leiden tot verbetering.
Verder begrijp ik de frustratie op zich prima, maar het is net zo misplaatst (of misleid) als het idee van sommigen dat het ‘de buitenlanders’ zijn die hier zorgen voor de aanhoudende mindere economische situatie, ipv de werkelijke schuldigen: de machthebbers, beleidsmakers, en de banken / financiele wereld.
Het punt is verder niet dat ik het standpunt van die staten niet zou begrijpen (als dat werkelijk hun standpunt is, dat durf ik op basis van deze bron niet te zeggen), maar dat de woordkeuze de vooringenomenheid van het stuk verraadt, daarmee blijk geven dat ze geen neutrale beschouwing geven maar zelf helemaal meegaan in de standaardbeeldvorming: ‘die rotgrieken die een beetje luxe doen van ons geld, hoe durven ze’.
Ook in de Baltische landen zijn er velen die het een stuk beter hebben dan vele Grieken. Als iedereen blijft denken in staten en regeringsleiders lossen we nooit iets op.
@7:
Je lijkt nog steeds niet te begrijpen dat politiek gaat over het behalen van resultaten, niet over ideeën op zich. Nogmaals, je hebt niets aan je goede ideeën als je land ondertussen failliet gaat. Een politicus die slechte ideeën in de praktijk brengt, is nog steeds iemand die goed is in zijn vak.
Dat is niet waar: de politieke onrust brengt schade toe aan de Griekse economie. Een snellere deal had die schade kunnen voorkomen. Bovendien, maar dat is meer subjectief, is er wel degelijk ruimte voor concessies vanuit Europa. Er is wel degelijk steun voor minder strakke regels, er is wel degelijk ruimte voor verdere schuldsanering. Alleen, dan moet je wel actief bondgenoten zoeken, en niet iedereen tegen je in het harnas jagen, zoals Varoufakis gedaan heeft.
Een mythe. De Grieken hebben zich altijd tot het uiterste verzet tegen daadwerkelijk doorvoeren van de afspraken. Vandaar ook die intensieve controles. Die 7 miljard waar nu over gepraat wordt, had al lang overgemaakt kunnen zijn als Samaras de afspraken had uitgevoerd. Ierland en Portugal hebben dat probleem niet.
Ierland, Spanje, Portugal lenen tegen record-lage tarieven en groeien het hardst van de Eurozone. Dat ‘al lang aangetoond’ is inmiddels een mantra geworden die verhinderd dat er nog langer met open blik gekeken wordt naar de wat er daadwerkelijk gebeurd. Ik vind dat zorgelijk.
Kijk, ik geloof best dat bezuinigingen van overheden slecht is voor de economie. Dat is wat er ‘allang is aangetoond’. Maar discussies over economische groei en houdbare overheidsfinanciën (twee verschillende dingen) platslaan door alleen maar te roepen ‘bezuinigen is slecht’, maakt de invloed hiervan veel groter dan het is: er zijn meer zaken van invloed op de economische groei, en samen zijn die veel belangrijker. De invloed van politieke onrust is minstens zo groot als van bezuinigingen, om maar wat te noemen.
Je kan het ook omdraaien: deze bron vertelt jou iets wat je nog niet wist. Voor je de conclusie trekt dat deze bron wel ‘vooringenomen’ moet zijn, zou je ook eens kunnen kijken of wat deze bron zegt klopt. En dus je af te vragen of de bron vooringenomen is, of dat jij dat misschien bent.
Als je een beetje volgt wat er gebeurt, is het niet bepaald verrassend dat armere landen in de Eurozone niet zo soepel zijn naar Griekenland toe. Jammer dat er wel veel interesse is in wat Varoufakis/Syriza allemaal zegt, maar niet wat ze daadwerkelijk doen.
Ik hoop dat Syriza slaagt in hun doelstellingen. Zoals ze dat nu aanpakken, wordt het een grote mislukking.
Oh dat.
De Baltics en hoe austerity ze uit de shit heeft geholpen. Niet dus.
Wel wat leesvoer, maar absoluut de moeite waard:
http://www.aspeninstitute.cz/en/article/3-2013-austerity-the-lithuanian-way/
http://www.intereconomics.eu/archive/year/2013/5/austerity-in-the-baltic-states-during-the-global-financial-crisis/
Ik doe even één quote: “But more detailed examination of Lithuanian crisis-fighting experience reveals that austerity supporters have no reason to be cheerful, since export-driven Lithuanian economy is growing not “because of,” but “regardless of” implemented austerity policies.”
En daarin zit de reden verpakt waarom je landen niet 1 op 1 kan en mag vergelijken. Tegelijk: zorg er dus voor dat er in Griekenland een interne en/of externe vraag wordt gecreëerd en je bent op de goede weg. Specifiek voor Griekenland daar nog bij: zorg dat je genoeg profiteert van die afname (belastingen, heffingen, etc.) op een wijze dat je die afname ook niet stagneert.
Nog even over #0.
Amateurisme. Op politiek vlak wellicht, maar daar zou ik me niet voor schamen. Integendeel. Toch kan ik de Grieken wel iets anders verwijten. Dat is dat ze hun boodschap die ze zo goed aan Grieken wisten over te brengen, niet verder over Europa hebben weten te communiceren. Zelfs in de meest neutrale kranten mis ik gewoon dat waarom de Grieken gewoon een punt hadden en hebben. Het was te verwachten dat met dat verhaal je achter gesloten deuren, opgesloten met Dijsselbloem, helemaal nergens komt. Austerity moet je en zal je. En dus lezen we alleen maar over de onwil van de Grieken. Dat is zonde.
Tsja, dat zal wel een kwestie van persoonlijkheid zijn. Ik ga liever strijdend ten onder aan idealen, dan bekwaam te zijn door slecht te doen. Dat jij daar anders over denkt en liever met de heersers meebuigt in het verkeerde is duidelijk.
(Maar eh… als je doel is om zo min mogelijk het verkeerde te doen bereik je dus als ‘slechte’ politicus met idealen meestal nog altijd meer dan als ‘pragmatische’ politicus die uiteindelijk gewoon creeert waar ‘ie tegen zegt te zijn. Nogmaals: PvdA.)
Verder vooral een hoop onzin, want zelfs de Wereldbank en IMF zijn inmiddels tot de conlusie gekomen dat de austerity niet werkt. (Wat trouwens natuurlijk niet hetzelfde is als alleen maar roepen ‘bezuinigen is slecht’ – een dergelijke versimpeling past goed in je verhaal maar klopt niet.) Zoals meestal bij je stukken: bewust misleidend en onjuist.
Ach, met 5 mei in het verschiet is het misschien een mooie tijd om je af te vragen: zou je uit pragmatische overwegingen hebben meegewerkt met de Nazi’s? Met de bankencrisis? Of zou je het risico genomen hebben om, ineffectief en al, er tegenin te gaan? En wat is het juiste?
/katsjingboem, een mooie Godwin. Maar al dat pragmatische meewerken lijkt me wel een absolute zegen voor iedereen met kwade intenties. Van Nico Vijsma via Enron en de City, naar de wapenhandelaars die de rebellen best van wapens willen voorzien ‘want je kunt er toch niets aan doen, tot aan de extremere uitwassen. Al die mensen die uiteindelijk gewoon meedoen. En die je dus met een beetje manipulatie zo prima voor je karretje kunt spannen.
@11:
Mensen die een strijd aangaan die onwinbaar is, zijn geen idealistische helden maar ezels. Daar is geen eer en respect voor te behalen. Er is namelijk niets mee bereikt dat iemand zinloos sterft, verliest, of op z’n flikker krijgt. Het creeert enkel wrok en boosheid.
Maar goed, jij ziet dus eer in sterven.
@12, soms wel ja. Soms is sterven niet de allerergste optie. En dan niet in de zin van zelfmoordaanslagen of terrorisme, maar wel letterlijk strijdend ten ondergaan. Ik weet niet of ik de keuze heb of kan maken, maar ik zou bijvoorbeeld liever sterven dan martelen. Liever op Tiananmen tot de neergeschotenen behoren dan tot de schutters (of de bevelhebber die het commando geeft), net als bij het verzet door Ganddhi tegen de Engelsen etc.
En zelfs als het niet zo’n situatie is die na tientallen jaren nog altijd bekend is, dan nog zou ik liever degene zijn die volkomen doelloos gestorven is, dan degene die zichelf verkwanselt om een destructief idee in leven te houden.
In dit geval gaat het overigens niet op: deze strijd is niet onwinbaar, en voorlopig sturen we geen tanks naar Griekenland. Wat bovendien ook nog iets anders duidelijk maakt: de mensen die de status quo blijven bepleiten ondanks de aangetoonde destructieve kanten ervan, en die actief bijdragen aan het kapotmaken van Griekenland (zelfs al is het maar door framing en misleiding op een lullig forum) kiezen daarvoor terwijl ze wel de mogelijkheid hebben het anders te doen.
“U kent ze wel, die mensen die u op verjaardagsfeestjes trakteren op simpele oplossingen voor ingewikkelde problemen en die het allemaal anders gaan doen als zij het voor het zeggen hebben.”
Ik ken er één, zijn naam is Rob de Wijk.
‘simpele oplossingen voor ingewikkelde problemen’
zoals Griekenland dwingen nog meer te bezuinigingen?