Maar inmiddels zo verdund dat het niets meer voorstelt.
Woods Hole chemical oceanographer Ken Buesseler emphasized that the radiation is at very low levels that aren’t expected to harm human health or the environment.
“Even if the levels were twice as high, you could still swim in the ocean for six hours every day for a year and receive a dose more than a thousand times less than a single dental X-ray,” Buesseler said. “While that’s not zero, that’s a very low risk.”
#3
Grolschje
@2
Gaat dat puur uit van straling die van buiten op je komt? Want straling op je huid doet niet zoveel. Als je radioactieve deeltjes in slikt dan heb je maar heel weinig nodig om een hoop schade aan te richten.
#4
zmoooc
@3 Daar waar ze “some” zeggen bedoelen ze “super ieniemienie extreem pietluttig weinig dat we alleen middels nogal ingewikkelde handelingen hebben kunnen achterhalen omdat de straling op onze Geigertellers niet boven het achtergrondniveau uit komt”. Zo weinig dat je eigen lichaam duizenden malen meer radioactieve elementen bevat dan een kuub zeewater. Je moet dus meerdere kuubs zeewater consumeren vooraleer je je hier zorgen om zou kunnen maken. Alleen heb je tegen die tijd waarschijnlijk heel andere dingen om je zorgen om te maken:p
Natuurlijk is het wel zo dat sommige stoffen zich ophopen in vissen – die drinken wel heul erg veul zeewater. Dat geldt ook voor cesium, wat hier gevonden is. Eet je veel vis dan is er natuurlijk een licht verhoogd risico, maar ook dat risico is bijzonder klein, je kunt je beter zorgen maken om tandartsen die wat te scheutig zijn met Röntgenfoto’s. Bovendien wordt vis gescand, zij het in bulk.
Maargoed – voor de pietluttigen: het risico op nadelige effecten als gevolg van Fukushima-fallout in de Grote Oceaan is natuurlijk niet 0. Maar de kans dat je door een meteoriet wordt geraakt is nog veel groter dan dat.
@4: voordat het in die “verdunde” toestand aan de kust van VS aankwam, is er al al genoeg schade aangericht!
Wel leuk voor biologen, die mutaties van waterdieren willen bestuderen ;-)
@7 Het is jouw bewering, dus je mag dat zelf even uitzoeken, Henk.
#9
zmoooc
@7 De kans op een mutatie met zichtbare kenmerken die ook nog eens levensvatbaar is is relatief klein. Ten eerste zie ik in jouw links geen enkel bewijs dat de getoonde defecten het gevolg zijn van mutatie, ten tweede is er geen enkele reden om aan te nemen dat die defecten door Fukushima fallout zijn veroorzaakt.
Niet dat ik het ontken; het New Scientist artikel over vlindervleugeldefecten klinkt overtuigend, maar is verder tamelijk onwetenschappelijk van aard; nu weten we nog niks. Behalve dan dat bij een bepaalde soort vlinder medio 2011 wat meer defecte vleugels en oogjes voorkwamen dan… ja dan wanneer eigenlijk?
Los daarvan zou het erg raar zijn als het gebied in de directe omgeving van Fukushima in de periode na de ramp geen kleine insecten stuk zouden gaan, daar niet van. Maar echt wetenschappelijk bewijs daarvoor zie ik zogauw niet in je google search. Bovendien is het doortrekken van conclusies gebaseerd op vlindertjes naar waterdieren m.i. wat kort door de bocht.
En betreffende je “top hit”: wat is berequel? Is dat een soort vis?
De onder #7 door mij geposte link (van het resultaat van een zoekvraag in Google) staat vol met aanwijzingen; kwestie van lezen.
Bovendien zou dit het eerste stralingsongeval/kernproef/bom zijn die geen ellende zoals door mij genoemd veroorzaakte.
@7, @10: De radioactieve besmetting in Japan is een zegen voor het zeeleven. Als je hart voor de natuur hebt dan is een kernrampje op z’n tijd erg fijn voor het meeste leven in de buurt.
Ga maar na: met een fikse radioactieve besmetting zal misschien 10% van de dieren direct als gevolg van die radioactiviteit sterven. Laat het 25% zijn, en dan heb je echt een enorme besmetting, vele malen groter dan Fukushima. De mutanten zijn over het algemeen zwaar in het nadeel, en dat sorteert zich dus na maximaal (en dat is echt ruim genomen) enkele tientallen generaties wel uit, dan zijn alle gemuteerde genen wel weer weg. Dit is natuurlijk ook een extra sterfteeffect wat er nog bij op komt, maar aangezien de meeste diersoorten genoeg overcapaciteit aan nakomelingen produceren zal dat ook wel meevallen. In de meest extreme gevallen zal de oversterfte direct en indirect enkele tientallen procenten bedragen.
Zet dat af tegen de 90% sterfte die er bij vele diersoorten jaarlijks optreedt door visserij , en neem daarbij in overweging dat de visserij in flinke delen van de zee rond Fukushima gesloten is als gevolg van de ramp, en tel uit je winst. Veel vissoorten zijn dus van een situatie met 90% sterfte als gevolg van menselijk handelen, nu in een situatie met misschien maximaal 10% extra sterfte door menselijk handelen.
Die 90% van mij komt niet uit de lucht: neem b.v. haring. De normale maximale leeftijd van haring is zeker boven de 30 jaar. In de Noordzee zwemt geen haring die ouder is dan 4 a 5 jaar oud, terwijl ze met 2 a 3 geslachtsrijp zijn. Als je het zou vergelijken met mensen dan zou het neerkomen op iedereen boven de 20 wegvangen. Voor schol geldt eenzelfde verhaal. Een schol kan makkelijk een halve meter worden. Langer dan 20 cm worden ze echter niet meer. En dan is haring of schol nog niet eens een bedreigde populatie. Kijk een naar kabeljauw, en dan is het plaatje nog veel erger.
Conclusie: de ramp bij Fukushima is in elk geval voor het zeeleven een zegen. Om de simpele reden dat visserij heel wat desastreuser is dan een kernrampje op z’n tijd.
Iets soortgelijks zien we trouwens bij Tsjernobyl. Een van de grootste, meest ongerepte natuurgebieden van Europa.
#12
zmoooc
@11, @okto Maar nu kijk je enkel naar vissen, net als iedereen bij Tsjernobyl somehow ook alleen geïnteresseerd is in de grotere fotogenieke dieren. Het echte leed speelt zich af onder de minibeestjes die je normaal gesproken niet ziet. Daardoor blokkeert de voedselketen op een nogal fundamenteel niveau.
Het echte leed speelt zich af onder de minibeestjes die je normaal gesproken niet ziet. Daardoor blokkeert de voedselketen op een nogal fundamenteel niveau.
Daar valt heel wat op af te dingen. In de eerste plaats noemde ik al dat het effect van mutaties (het meest langlopend effect) na op z’n hoogst enkele tientallen generaties wel weg is. Juist omdat de generatietijd van die minibeestjes zo klein is, is het effect op minibeestjes meestal veel kleiner. Bovendien hebben kortlevende soorten over het algemeen veel minder last van radioactiviteit, omdat de schade daardoor toch iets is wat over langere tijd pas optreedt.
Daarnaast doe je met bovenstaande net alsof de visserij geen effect heeft op die minibeestjes. De meest desastreuse visserij die in NL inmiddels gelukkig verboden is was de schelpdiervisserij. Het hang dus maar net van het type visserij af, maar veel visserij heeft ook op dat kleine grut een behoorlijk effect. Soms direct, vaak indirect doordat veel predatoren verdwijnen door visserij.
Ik verwacht persoonlijk eerder dat de populaties minibeestjes eerder teruggedrongen worden doordat het dankzij de radioactive besmetting goed gaat met hun predatoren, de vissen.
De onder #7 door mij geposte link (van het resultaat van een zoekvraag in Google) staat vol met aanwijzingen; kwestie van lezen.
@10 Ach, een Argumentum ad Googlum, die relatief moderne ondercategorie van de verschuiving van de bewijslast:
Hier heb je een rijtje Google-resultaten, zoek zelf maar even uit waarom ik het bij het rechte eind heb als ik zeg dat…
Maar zoals Zmoooc in #9 al aangeeft, dump je gewoon ongefilterd een stortbak aan bronnen op de virtuele vloer. De eerste link die komt bovendrijven voert naar een artikel op de linkse GS-kloon MWNW, waarvan de auteur de term ‘Becquerel’ nog niet eens correct weet te schrijven. Informatiegehalte: onbetrouwbaar.
Je kunt dan altijd roepen dat je dat eerste zoekresultaat niet hebt bedoeld. Waar je dan wel naar verwijst? Zoek het zelf maar uit!
Conclusie: je hebt de klok horen luiden, weet niet waar de klepel hangt, en verschuift vervolgens via een google-linkje de bewijslast.
Reacties (15)
Valt mee dat pas na 4 jaar “some” stof aanspoelt.
Maar inmiddels zo verdund dat het niets meer voorstelt.
@2
Gaat dat puur uit van straling die van buiten op je komt? Want straling op je huid doet niet zoveel. Als je radioactieve deeltjes in slikt dan heb je maar heel weinig nodig om een hoop schade aan te richten.
@3 Daar waar ze “some” zeggen bedoelen ze “super ieniemienie extreem pietluttig weinig dat we alleen middels nogal ingewikkelde handelingen hebben kunnen achterhalen omdat de straling op onze Geigertellers niet boven het achtergrondniveau uit komt”. Zo weinig dat je eigen lichaam duizenden malen meer radioactieve elementen bevat dan een kuub zeewater. Je moet dus meerdere kuubs zeewater consumeren vooraleer je je hier zorgen om zou kunnen maken. Alleen heb je tegen die tijd waarschijnlijk heel andere dingen om je zorgen om te maken:p
Natuurlijk is het wel zo dat sommige stoffen zich ophopen in vissen – die drinken wel heul erg veul zeewater. Dat geldt ook voor cesium, wat hier gevonden is. Eet je veel vis dan is er natuurlijk een licht verhoogd risico, maar ook dat risico is bijzonder klein, je kunt je beter zorgen maken om tandartsen die wat te scheutig zijn met Röntgenfoto’s. Bovendien wordt vis gescand, zij het in bulk.
Maargoed – voor de pietluttigen: het risico op nadelige effecten als gevolg van Fukushima-fallout in de Grote Oceaan is natuurlijk niet 0. Maar de kans dat je door een meteoriet wordt geraakt is nog veel groter dan dat.
@4: voordat het in die “verdunde” toestand aan de kust van VS aankwam, is er al al genoeg schade aangericht!
Wel leuk voor biologen, die mutaties van waterdieren willen bestuderen ;-)
@5 Wordt eens concreet…
@6:
Laten “we” beginnen en aan bij de kust van Fukushima 4 jaar geleden.
Zoek maar uit:
https://www.google.nl/search?q=mutatie+zeeleven+Fukushima&ie=utf-8&oe=utf-8&gws_rd=cr&ei=0vAjVbDFL4Oi7Ab5kIHIDw
@7 Het is jouw bewering, dus je mag dat zelf even uitzoeken, Henk.
@7 De kans op een mutatie met zichtbare kenmerken die ook nog eens levensvatbaar is is relatief klein. Ten eerste zie ik in jouw links geen enkel bewijs dat de getoonde defecten het gevolg zijn van mutatie, ten tweede is er geen enkele reden om aan te nemen dat die defecten door Fukushima fallout zijn veroorzaakt.
Niet dat ik het ontken; het New Scientist artikel over vlindervleugeldefecten klinkt overtuigend, maar is verder tamelijk onwetenschappelijk van aard; nu weten we nog niks. Behalve dan dat bij een bepaalde soort vlinder medio 2011 wat meer defecte vleugels en oogjes voorkwamen dan… ja dan wanneer eigenlijk?
Los daarvan zou het erg raar zijn als het gebied in de directe omgeving van Fukushima in de periode na de ramp geen kleine insecten stuk zouden gaan, daar niet van. Maar echt wetenschappelijk bewijs daarvoor zie ik zogauw niet in je google search. Bovendien is het doortrekken van conclusies gebaseerd op vlindertjes naar waterdieren m.i. wat kort door de bocht.
En betreffende je “top hit”: wat is berequel? Is dat een soort vis?
@8:
Mijn bewering?
De onder #7 door mij geposte link (van het resultaat van een zoekvraag in Google) staat vol met aanwijzingen; kwestie van lezen.
Bovendien zou dit het eerste stralingsongeval/kernproef/bom zijn die geen ellende zoals door mij genoemd veroorzaakte.
@7, @10: De radioactieve besmetting in Japan is een zegen voor het zeeleven. Als je hart voor de natuur hebt dan is een kernrampje op z’n tijd erg fijn voor het meeste leven in de buurt.
Ga maar na: met een fikse radioactieve besmetting zal misschien 10% van de dieren direct als gevolg van die radioactiviteit sterven. Laat het 25% zijn, en dan heb je echt een enorme besmetting, vele malen groter dan Fukushima. De mutanten zijn over het algemeen zwaar in het nadeel, en dat sorteert zich dus na maximaal (en dat is echt ruim genomen) enkele tientallen generaties wel uit, dan zijn alle gemuteerde genen wel weer weg. Dit is natuurlijk ook een extra sterfteeffect wat er nog bij op komt, maar aangezien de meeste diersoorten genoeg overcapaciteit aan nakomelingen produceren zal dat ook wel meevallen. In de meest extreme gevallen zal de oversterfte direct en indirect enkele tientallen procenten bedragen.
Zet dat af tegen de 90% sterfte die er bij vele diersoorten jaarlijks optreedt door visserij , en neem daarbij in overweging dat de visserij in flinke delen van de zee rond Fukushima gesloten is als gevolg van de ramp, en tel uit je winst. Veel vissoorten zijn dus van een situatie met 90% sterfte als gevolg van menselijk handelen, nu in een situatie met misschien maximaal 10% extra sterfte door menselijk handelen.
Die 90% van mij komt niet uit de lucht: neem b.v. haring. De normale maximale leeftijd van haring is zeker boven de 30 jaar. In de Noordzee zwemt geen haring die ouder is dan 4 a 5 jaar oud, terwijl ze met 2 a 3 geslachtsrijp zijn. Als je het zou vergelijken met mensen dan zou het neerkomen op iedereen boven de 20 wegvangen. Voor schol geldt eenzelfde verhaal. Een schol kan makkelijk een halve meter worden. Langer dan 20 cm worden ze echter niet meer. En dan is haring of schol nog niet eens een bedreigde populatie. Kijk een naar kabeljauw, en dan is het plaatje nog veel erger.
Conclusie: de ramp bij Fukushima is in elk geval voor het zeeleven een zegen. Om de simpele reden dat visserij heel wat desastreuser is dan een kernrampje op z’n tijd.
Iets soortgelijks zien we trouwens bij Tsjernobyl. Een van de grootste, meest ongerepte natuurgebieden van Europa.
@11, @okto Maar nu kijk je enkel naar vissen, net als iedereen bij Tsjernobyl somehow ook alleen geïnteresseerd is in de grotere fotogenieke dieren. Het echte leed speelt zich af onder de minibeestjes die je normaal gesproken niet ziet. Daardoor blokkeert de voedselketen op een nogal fundamenteel niveau.
http://www.iflscience.com/environment/dead-trees-and-fallen-leaves-near-chernobyl-aren%E2%80%99t-decaying
@11:
Zo kun je het ook bekijken!
De vernietiging van de de mensheid zou, in dat licht bezien, nog beter voor het zeeleven zijn.
Moet de pensioenpremie van de haringen wel omhoog ;-)
@12:
Daar valt heel wat op af te dingen. In de eerste plaats noemde ik al dat het effect van mutaties (het meest langlopend effect) na op z’n hoogst enkele tientallen generaties wel weg is. Juist omdat de generatietijd van die minibeestjes zo klein is, is het effect op minibeestjes meestal veel kleiner. Bovendien hebben kortlevende soorten over het algemeen veel minder last van radioactiviteit, omdat de schade daardoor toch iets is wat over langere tijd pas optreedt.
Daarnaast doe je met bovenstaande net alsof de visserij geen effect heeft op die minibeestjes. De meest desastreuse visserij die in NL inmiddels gelukkig verboden is was de schelpdiervisserij. Het hang dus maar net van het type visserij af, maar veel visserij heeft ook op dat kleine grut een behoorlijk effect. Soms direct, vaak indirect doordat veel predatoren verdwijnen door visserij.
Ik verwacht persoonlijk eerder dat de populaties minibeestjes eerder teruggedrongen worden doordat het dankzij de radioactive besmetting goed gaat met hun predatoren, de vissen.
@10 Ach, een Argumentum ad Googlum, die relatief moderne ondercategorie van de verschuiving van de bewijslast:
Hier heb je een rijtje Google-resultaten, zoek zelf maar even uit waarom ik het bij het rechte eind heb als ik zeg dat…
Maar zoals Zmoooc in #9 al aangeeft, dump je gewoon ongefilterd een stortbak aan bronnen op de virtuele vloer. De eerste link die komt bovendrijven voert naar een artikel op de linkse GS-kloon MWNW, waarvan de auteur de term ‘Becquerel’ nog niet eens correct weet te schrijven. Informatiegehalte: onbetrouwbaar.
Je kunt dan altijd roepen dat je dat eerste zoekresultaat niet hebt bedoeld. Waar je dan wel naar verwijst? Zoek het zelf maar uit!
Conclusie: je hebt de klok horen luiden, weet niet waar de klepel hangt, en verschuift vervolgens via een google-linkje de bewijslast.
Kom je bij mij niet mee weg, makkertje.