Met een budgetpolis kan je niet meer terecht bij een gespecialiseerd instituut als het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis tenzij je behandelend arts je geval te moeilijk vindt (en dan is het meestal te laat).
Ik heb (helaas) ervaring dat een dergelijk ziekenhuis het verschil kan uitmaken tussen dood of leven. De tweedeling in de Nederlandse zorg is hiermee een feit. Kan je het niet betalen dan heb je pech.
Reacties (6)
Yup. Tuurlijk kan iedereen een polis nemen waarin de vrije artsenkeuze wel gewaarborgd is. Maar daar hangt een prijskaartje aan. En als je al moeilijk kunt rondkomen, zul je wel voor zo´n budgetpolis moeten kiezen. En als de premies van beide polissen gewoon door blijven stijgen, en/of het prijsverschil groter wordt, zullen meer mensen voor een budgetpolis moeten kiezen. Zie daar de inzet van de zorgverzekeraars en hun politieke zetbazen de VVD.
Stuitend. De enige manier om dit te voorkomen is door de vrije artsenkeuze in elke polis te garanderen. Maar dat gaat niet gebeuren, met dank aan de PvdA. Want die drie dissidenten gaan de aanpassingen gewoon steunen.
Die tweedeling was er altijd al. Alleen is die nu zichtbaar gemaakt.
Ook als gewone patiënt kom je niet zomaar bij het AvL binnen. Verder kan je de oorzaak bij de verzekeraar zoeken, maar wat denk je van de behandelend arts die te lang voortmoddert. Toegeven dat het probleem je kunnen te boven gaat is een bij artsen vaak slecht ontwikkelde eigenschap
En weer komen we niet verder dan wat boze berichtjes op internet.
@4 NJZ Dus moeten we het maar niet erg vinden? (of bedoel je er iets anders ermee?)
@3 Correct Toko, het is alleen zo dat ik al mijn vrienden die te maken hebben met kanker en waar er vraagtekens bij diagnose of voorgeschreven behandeling is adviseer second opinion aan te vragen bij het AvL. (Het schijnt dat Daniel Den Hoed vergelijkbaar excellent is). Second opinion zou waarschijnlijk blijven in de nieuwe regelingen, maar dit soort maatregelen maken mensen kopschuw om door te vragen (misschien moeten ze wel opeens 5000 Euro gaan lappen).
Het is een stap naar de situatie in Amerika. Daar gaan mensen van middelbare leeftijd dood aan kankervormen die goed te bestrijden zijn omdat ze geen goede verzekering kunnen afsluiten. Het treft daar vooral kleine zelfstandigen notabene. Verhalen dat een verpleegkundige die targets moet halen artsen overruled en iemand de noodzakelijke tijdige doorverwijzing onthoudt. En nog veel meer horror verhalen. We gaan er op deze manier gewoon naar toe.
Overigens uitstekend punt dat je maakt dat toegeven van zwaktes niet goed ontwikkelt is bij artsen. Bij mensen in het algemeen zou ik zelfs willen zeggen en uiteraard vooral bij managers.
@5:
Laat ik dit nu lezen als een oproep wat minder passief te zijn en dus als: “Gordt de zwaarden om en trek ten strijde” ;-)
Verder ben ik het met je eens.