In 2014 zagen drie onderzoeken over de integratie van Turkse jongeren het licht:
- een onderzoek van Motivaction (in opdracht van Forum), waaruit zou blijken dat 90% van de Turkse jongeren Syriëgangers als helden beschouwt, en 80% zou religieus geweld tegen niet-gelovigen gerechtvaardigd vindt.
- Een onderzoek van islamologen Thijl Sunier en Nico Landman naar de invloed van Turks-Nederlandse religieuze organisaties op de integratie van Turkse jongeren in opdracht van het ministerie van Sociale Zaken.
- Een langetermijnonderzoek van hoogleraar criminologie Richard Staring over de integratie van Turkse jongeren.
Het onderzoeksprogramma Argos maakt alleszins aannemelijk dat minister Asscher en de PvdA-top het onderzoek gebruikte dat hen politiek het beste uitkwam, hoewel de onderzoekers van Motivaction zelf grote bedenkingen hadden bij de resultaten zoals die naar voren kwamen uit hun eigen onderzoek en vervolgonderzoek noodzakelijk vonden.
Maar het moest en zou naar buiten gebracht worden. Zogenaamd omdat de resultaten ‘explosief’ waren, maar vermoedelijk omdat het Asschers harde lijn ten aanzien van Turks-Nederlandse organisaties ondersteunde. Asscher bracht het onderzoek zelfs landelijk onder de aandacht door een interview met Nu.nl.
Het Motivaction-onderzoek kreeg dus landelijke aandacht door toedoen van de minister, hoewel andere onderzoekers forse kritiek hadden op de diepgang (18 pagina’s), de vraagstelling, vragen hadden over de representativiteit en de uitkomsten tegenstrijdig vonden: 90% van de bevraagde Turkse jongeren gaf aan tegen het kalifaat te zijn, en 93% voorstander te zijn van democratie.
Opmerkelijk is dat minister Asscher het onderzoek van Sunier en Landman waar hij zelf opdracht toe had gegeven in een brief aan de Tweede Kamer in de aanloop van een Algemeen Overleg over de integratie van Turkse jongeren min of meer terzijde schoof. “Het onderzoek heeft niet de resultaten opgeleverd die ik voor ogen had”, zo schrijft Asscher.
De conclusies van dit onderzoek waren dan ook dat Turkse religieuze organisaties weliswaar zorgen voor een hechte gemeenschap, maar de integratie niet in de weg staan en zelfs kunnen bevorderen. Dat was niet de lijn die Asscher voor ogen stond, en het ging in het Kameroverleg dan ook vooral over het Motivaction-onderzoek, dat zo in het nieuws was geewest.
Het onderzoek van Sunier en Landman verdween derhalve in de politieke lade, en het onderzoek van Staring kreeg al helemaal geen media-aandacht. Het heikele Motivaction-onderzoek werd door de minister zelf hoog opgespeeld en politiek fors uitgebaat.
Reacties (8)
En wordt dacht ik nu overgedaan. dat Asscher niet vies is van leugens om zijn zienswijze te ondersteunen staat inmiddels wel vast (met excuus voor zelfcitatie)
https://sargasso.nl/wvdd/de-eo-liegt-en-lodewijk-asscher-misleidt/
“Het onderzoek heeft niet de resultaten opgeleverd die ik voor ogen had”
Als dit letterlijk door Asscher gezegd is, weet je eigenlijk meteen voldoende.
@2 En niet alleen weet je dan voldoende over Asscher, maar over de gehele hedendaagse politieke mores, aangezien dit kennelijk als argument geaccepteerd wordt bij het informeren van de kamer!
@3: Het is nooit anders geweest. Iedereen die ooit onderzoek voor de overheid/politiek deed weet dat er druk is om gewenste uitkomsten te genereren.
Ik heb het programma niet helemaal gezien (viel er midden in). Weer zo’n PvdA kopstuk (Dijsselbloem volg ik nu een tijdje op een heel ander gebied) die zich laat zien als een gewoon een conservatieve houwdegen. Wat ik hoor van andere PvdA ministers (maar ik geef toe dat ik dat nieuws niet echt goed volg, maar alleen de koppen, en soms een item in het journaal/nieuwsuur) is niet veel beter.
Dit commentaar + de Argoslink plaatste ik al onder 7 van SG-café van heden:
“Hoe een proefonderzoek wordt gepromoveerd tot “leugenverhaal” van de PvdA en 2 betrouwbare onderzoeken verdonkeremaand worden en “en passant” 2 Kamerleden worden “uitgepoept”
Hier valt het beter op ;-)
Never ever PVDA
Ik vond het een vrij smerig spel dat daar gespeeld lijkt te zijn.
Vooral ook omdat het laat zien hoe dingen die los al twijfelachtig zijn, tot een dodelijke combi worden:
– niet mee willen werken aan reconstructies of reflectie op beleid of handelen dat er al geweest is
– het uitgangspunt dat de Kamer de minister controleert en op die manier verantwoording af kan dwingen
– maar van diezelfde Kamer wel fractiediscipline eisen zodat er feitelijk helemaal geen verantwoording plaats vindt. (En die bovendien nog zwaarder maken.)
Overigens, die laffe houding van dat D’66-lid begreep ik ook niet helemaal.