52 Shades of Greed (hebzucht in 52 tinten): Een educatief kaartspel over de oorzaken en daders van de economische crisis. De makers willen zich echter niet alleen richten op de negatieve kanten van de crisis. Ze hebben al het volgende kaartspel aangekondigd: ‘52 Shades of Progress‘.
Reacties (2)
Ik mis Paul “”de bailouts hadden nog groter moeten zijn”” Krugman
Als ik dat verhaal over hebzucht in 52 tinten moet geloven lijkt dit meer op het Tarotspel waarin 78 kaarten werden gebruikt. Die weerspiegelden verleden, heden en toekomst en bevatten afbeeldingen van de dood, dwaas, duivel, gerechtigheid enz. om daarmee de rol van de kaartentrekker te verzinnebeelden.
Nou weet ik alleen ook (en daarvoor zal ik zelf een waar gebeurd verhaal verkondigen dat in de geschiedenis niet erg bekend is) dat hebzucht onder rijke mensen er soms voor zorgt dat gewetenloze en hebzuchtige personen bedrog en moord niet schuwen om fortuinen van rijke familieleden te bemachtigen. In het meidenblad ‘Tina’ werden hier al veel strips over gemaakt hoewel ik eerst het desbetreffende waargebeurde verhaal vertel over tomeloze hebzucht en moord in een rijke aristocratische familie.
Ten tijde van Lodewijk XIV, de beroemde Zonnekoning, woonde er in Parijs een zekere Marie-Madeleine d’Aubray (1630-1676), beter bekend als markiezin de Brinvilliers, die vrij klein was, beeldschoon van uiterlijk, komisch en geestig van karakter en fabelachtig rijk was. Zij was helaas óók verkwistend, hebzuchtig, gewetenloos en dol op vergif! Uit pure hebzucht wilde zij het familiefortuin van haar rijke vader, die ze verafschuwde, bemachtigen en wist ze deze te vergiftigen (daarvoor had de markiezin in Parijse ziekenhuizen al tientallen zieken als “proefkonijnen” omgebracht) gevolgd door haar twee jongere broers. Pogingen van de markiezin om haar echtgenoot markies Antoine de Brinvilliers, haar schoonzuster en haar eigen zuster te vergiftigen waren gelukkig mislukt en ze kreeg al snel de Parijse justitie op haar dak. De markiezin vluchtte naar een klooster in Luik waar zij alsnog werd gearresteerd en later opgesloten in een gevangenis van Maastricht. Brinvilliers werd daarna teruggebracht naar Parijs waar zij, in de beruchte gevangenis de ‘Congiergerie’, onder martelingen haar misdaden bekende en toen ter dood werd veroordeeld. Ze werd in een mestkar naar het schavot vervoerd, met een brandende kaars in haar handen, waar André Guillaume, de beul van Parijs, met een zwaard Brinvilliers letterlijk een kopje kleiner maakte! Alleen was de markiezin wrang genoeg al vrij klein maar haar lichaam werd na de onthoofding openlijk gecremeerd en de as in de wind over Parijs verstrooid!