Je gaat naar je werk en je komt vrolijk en gezond weer thuis. Een tevreden arbeider is geen onruststoker. Dat scheelt al gauw een populistisch partijtje minder.
Daar zou de Dag van de Arbeid over moeten gaan, dachten wij vorig jaar. We hadden op de eerste mei wel vaker ideetjes over hoe we van het eeuwige knechtschap af kunnen geraken.
Dat niet de noeste handvaardigheid maar de financiële beurs de economie dicteert, dat is een foutje dat nodig hersteld moet worden (1 mei 2022)
Het is dus eigenlijk zo:
Werknemer is degene die de arbeid, energie, kracht en gezondheid van anderen neemt, om niet alleen winst, maar ook de bonussen van ceo’s en uitkeringen aan aandeelhouders te genereren. Een werkgever is degene die zijn/haar arbeid beschikbaar stelt (1 mei 2020).Het is treurig te moeten constateren dat juist de kapitalisten internationale solidariteit concreet hebben weten te maken. Globalisering noemen we dat. Samen zijn de kapitalisten sterk geworden. Sterker dan ooit. De roemruchte één procent die meer bezit dan de overige 99 procent van de wereldbevolking (1 mei 2017).
De Dag van de Arbeid gaat nog steeds alleen over verdeling van werkuren en loon. Het gaat nog steeds niet over de verdeling van de arbeid zelf. Van wie is de arbeid eigenlijk? (1 mei 2012)
Heeft de dag van de arbeid, 1 mei, nog waarde? (1 mei 2009)
De dag van de arbeid heet ook een dag van internationale solidariteit te zijn. Omdat ‘hun strijd’ ook ‘onze strijd’ is. Omdat altijd en overal minderheden de klos zijn.
Op de 1 mei manifestatie van het FNV staat vandaag een optreden gepland van Woody Grooves. De band heeft een passend lied voor de Dag van de Arbeid van vandaag:
De enige minderheid
Die je van je geld bevrijdt
Is toch echt de kapitalistDe tijd om ergens voor te staan is daar
Als we die boodschap begrijpen kan 1 mei echt een feestdag worden.
Reacties (4)
Wat een verschrikking is die, uh, synthpop en rare uitspraak en dito tekst, in De enige minderheid. Is er iemand die hier voor z’n plezier en kritiekloos naar luistert?
Camp. Aan mij is het ook niet echt besteed, maar ik ken mensen die er wel van houden. Die bouwen gewoon een feestje, zonder de hele tijd bezig te zijn met de vraag of ze iets wel leuk mogen vinden volgens de normen van de goede smaak. Best een goede levenshouding eigenlijk, als je erover nadenkt. En dat ze niet de behoefte hebben om steeds weer te koop te lopen met hun eigen voortreffelijk smaak, maakt ze ook prettiger in de omgang.
1 Mei is geen feestdag voor Mike Waltz.
Zou je denken? De VN lijkt mij een kleurrijker omgeving dan al die mannen in het legergroen, die het qua kleur van die regenbogen op hun bast moeten hebben.