De lijsttrekkers debatteren zich via de tv het leplazurus. Die debatten vind ik heerlijk. Ik hoor graag waar iemand voor staat, ben blij te ontdekken waar de gaten in iemands betoog zitten, en vooral wil ik weten of iemand zichzelf overeind houdt in een dispuut.
Maar kunnen we alsjeblieft ophouden met die nieuwerwetse gewoonte om elk politiek debat op tv meteen te vertalen in rekensommen van verlies en winst, en in zetelvoorspellingen? Dat type verslaggeving doet het voorkomen alsof politieke debatten niks anders zijn dan voetbalwedstrijden: wie heeft gescoord, wie verdient een penalty? Is het 2-1, of 2-2?
Samsom zou de winnaar zijn van debat zus, Rutte van debat zo. RTL4 maakte het anderhalve week gelden wel erg bont, door zelfs per onderdeel van het debat te publiceren wie ‘volgens internet’ had gewonnen en wie had verloren. Nu staat Roemer voor, nu Rutte, en oh wacht nu nee Samsom!
Nog even en we gaan politieke debatten niet op inhoud scoren, maar alleen nog op gezichtsuitdrukking. Oh hemel, Roemer kijkt nu verbaasd – twee punten eraf! Rutte haperde voor hij antwoord gaf: één minpunt. Samsom dacht zichtbaar na: vijf minpunten!
Politiek is geen wedstrijdje. Wellicht verlies je in een debat bij een praktisch argument per ongeluk van je tegenstander, terwijl je principiële argument nog steeds staat als een huis. Doen alsof elk kort (en georkestreerd) debat op zichzelf een toetssteen is waarmee kiezersstemmen kunnen worden behaald of wegvallen, perverteert de discussie. Politiek is immers meer dan hoeveel lachers of klapvee je achter losse uitspraken kunt krijgen?
De Wereld Draait Door komt nu met dagelijkse peilingen: wie wint, wie verkiest? Wat een nonsens. Alsof wij kiezers dagelijks van mening veranderen. En alsof wanneer wij kiezers van mening veranderen, dat per se is gebaseerd op wat een politiek leider gisteren zei. Ooit gehoord van Uitzending Gemist? Misschien verander ik vandaag mijn stem gebaseerd op wat een lijsttrekker drie dagen geleden zei.
Ondertussen denk ik aan twee dingen. Toen GeenStijl vorige week het volk ondervroeg over hun opinie over de niet langer bestaande PSP, hadden alle ondervraagden een gedecideerde mening over de lijsttrekker van die partij – wat het hele idee van peilingen nogal onderuit haalde.
En dat interview met de directeur van een familiebedrijf. Die zei: ‘Kwartaalrapporten? Daar doen wij niet aan. Korte-termijn peilingen vernaggelen je visie op lange termijn. Onze enige vraag is hoe wij het bedrijf fatsoenlijk aan onze kinderen kunnen overdragen.’
Foto: Flickr / Jos van Zetten
Reacties (6)
Politiek is geen wedstrijdje.
Maar verkiezingen wel. En het begrip debat komt van vechten, betwisten. Dat hoort een winnaar en een verliezer op te leveren. Het zijn geen vrijblijvende praatjes over het weer.
Het moet allemaal in een makkelijk weg te slikken formatje. “En dan kijken we ook nog even wat de sociale media zeggen.” En tot slot zegt de presentator nog dat hij morgen weer op tv is maar dat dat dan op een vreselijk vroeg uur is bij een omroep waar nog niemand van gehoord heeft.
De strijd hoort niet het doel te zijn. Ja, het gaat om verschillende belangen van de hele Nederlandse bevolking. Die belangen horen door partijen behartigd te worden. Dat hoor ik graag terug in de debatten. Maar liever hoor ik nog dialogen. Het nadeel van rituele, verbale strijd is dat mensen elkaar als vijanden gaan zien en dat de media er een voetbalwedstrijd van maken waarin gescoord moet worden. Polarisatie brengt ook kokerkijken met zich mee.
Juist in een complexe wereld zou het goed zijn als partijen de ideeën stapelen en de slechte ideeën bestrijden als bepaalde groepen of de aarde daar slecht uitkomen. Dan kunnen de partijen zeggen voor welke goede ideeën en groepen ze gaan. Bij de coalitievorming kunnen ze dan kijken of er win/winsituaties gecreëerd kunnen worden.
Tot mijn verbazing lukte het Samsom af en toe om het gesprek aan te gaan. Juist dan kan je echt kiezen.
Holland’s Got Talent will rule the world!
Het eerste debat trok nog 1.7 miljoen kijkers, het tweede nog 1.4.
Ons land heeft, schat ik, een twaalf miljoen kiezers.
Dat geeft al aan welke belangstelling er is.
Ik kijk er ook niet naar, de flarden die tot mij komen in nieuws en zo roepen alleen walging op, over het domme geleuter.
Dè problemen van nu zijn de EU en de euro, niemand zegt er een verstandig woord over.
Zelfs niet nu het IMF de EU bezuinigerij veroordeelt, en ex minister van financiën prof Witteveen daarop inhaakt.
Een Franse grootondernemer heeft laten weten dat hij het Franse faillissement voorziet, en z’n nieuwe fabriek in Marokko vestigt.
Maar onze leiders leuteren door over EU groei, terwijl elk EU lid
moet bezuinigen, en er dus recessie komt, die is er al, Griekenland, Spanje en Frankrijk.
Het is niet te geloven.
Naar de partijslogans, holle frasen, vanzelfsprekendheden en cabaret hoef je niet te luisteren, maar af en toe komt er wel degelijk een echt voorstel langs.
Dat we allemaal een betere wereld willen weten we nou wel, maar hoe gaan we dat betalen?
En houdt de wereld op bij je stoep, je land of je continent?