Waarom Wilders zwijgt over Mladic

Waarom heeft Wilders tot op heden nog niks gezegd over de arrestatie van Mladic? Nederlandse politici van links tot rechts lieten zich positief uit over de arrestatie van de van oorlogsmisdaden verdachte oud-opperbevelhebber van het Bosnisch-Servische leger. De PVV is de derde partij in het parlement en vervult als gedoogpartner een cruciale rol in de huidige coalitie, hiervan verwacht je een reactie bij een dergelijk -ook voor Nederland- belangrijk nieuwsfeit. Maar de PVV leider zweeg in alle talen en meed de camera’s die hij doorgaans als eerste weet te vinden om het nieuws van de dag te becommentariëren. Zijn partij gaf enkel bij monde van de onbekende Louis Bontes een standaard reactie waar tegelijkertijd een anti-Europese sneer in werd verwerkt.

Hiermee heeft Wilders een historische kans gemist om zich te distantiëren van etnische politiek en haar gruwelijke gevolgen. Daarentegen koos Wilders in het oprekken van de mystificatie rond zijn werkelijke bedoelingen met de moslims in Nederland en Europa. Een waarschijnlijk berekende keuze die hem het optimale electorale gewin zal opleveren. Want pas toen her en der vergelijkingen tussen Wilders en Mladic werden gemaakt reageerde de PVV leider vanuit de bekende geveinsde slachtofferrol. Hem vergelijken met een massamoordenaar was nodeloos kwetsend en ongefundeerd, hoe durven ze!

Wilders voelt goed aan hoe gevoelig de genocide op de Bosnische moslims in Nederland nog ligt. Waar hij doorgaans geen moeite heeft Israël op te voeren als lichtend voorbeeld van een klein landje dat dapper stand houdt tegen een zandbak vol islam zal hij nooit de strijd van de tripartiete kongsi: Pale, Belgrado en Moskou tegen de islam op de Balkan als voorbeeld in zijn betogen gebruiken. Hoe frappant is het dat zijn ideologische vrienden in de Verenigde Staten veel minder reserves hebben met het verheerlijken van Mladic als dappere strijder tegen de oprukkende islam in Europa? Pamela Geller met wie Wilders maar al te graag op de foto gaat publiceert de laatste dagen de ene na de andere lofzang op Ratko “daring to fight” Mladic en durft zelfs te ontkennen dat er in Srebrenica genocide heeft plaatsgevonden. Robert Spencer, door Wilders gevraagd als getuige-deskundige in zijn strafproces, verwerpt het Joegoslavië-tribunaal en beweert dat Mladic en Karadzic het slachtoffer zijn van een links-islamistisch complot.

Zijn de buitenlandse vrienden van Wilders extremer dan hijzelf?

Nee, dergelijke met historie doorspekte uitlatingen van Geller en Spencer over de strijd tegen de islam heeft Wilders in het verleden ook gemaakt en hij is ook niet vies van het verdraaien van historische feiten. Het is waarschijnlijker dat Wilders terecht inschat dat er voor hem als Nederlands politicus geen electoraal gewin is te halen uit het drama op de Balkan. De etnische politiek van Milosevic en Karadzic en de militaire uitvoering door Mladic heeft zich te nadrukkelijk onder onze ogen afgespeeld en Nederland is door haar bijrol in Srebrenica getraumatiseerd. Voor Amerikanen is de oorlog op de Balkan toch meer een ver-van-mijn-bed show geweest en Geller en Spencer kunnen daarom gerust een paar stappen te ver gaan. Wilders heeft gekozen voor mediastilte op dit onderwerp want positief reageren op de arrestatie van Mladic schaart hem bij het establishment (= zetelverlies) en als hij negatief zou reageren dan bekent hij kleur door genocide goed te keuren (= zetelverlies). Het enige wat hij nog wel doet is het slachtoffer spelen als hij vergeleken wordt met Mladic, want daarme kan jij zijn critici zwart maken (= zetelwinst). Ook zijn medestanders op de internets zijn er als de kippen bij om mensen die gebruik maken van hun ‘recht op vergelijking’ direct de oren te wassen. “Wilders heeft geen moslims vermoord en zal dat ook nooit doen. Nederland is geen Joegoslavië” zijn de doorwrochte analyses van zijn aanhangers.

Maar wie de uitspraken vanuit Pale destijds vergelijkt met die van Wilders nu ziet eerder grote overeenkomsten dan verschillen. Ook Mladic en Karadzic verpakten hun haatdragende boodschap in vrome vergezichten over een ideale maatschappij. Waar nu voor Wilders ‘vrijheid’ het stokpaardje is was in het socialistische Joegoslavië ‘saamhorigheid’ het toverwoord. Wie niet saamhorig met de Serviërs wilde leven moest maar voelen. “It would have been better if we had fought in Italy and Austria which are really at war against us, instead of allowing them to use our unfortunate Slovenians, Croats and Moslems as bait and cannon fodder.” (Mladic, 1993). Maar ondertussen was het geweld tegen wat de Serviërs denigrerend ‘Turken’ noemden nietsontziend en werden tientallen dorpen etnisch gezuiverd.

Wat voor Wilders de allochtonenrijke Randstad is, dat was een Bosnische moslimstaat voor Mladic. Wilders heeft al een keer gedreigd met deportatie van moslims, maar hij heeft nooit verhelderd wat hij gaat doen als die moslims niet gedeporteerd willen worden? Mladic heeft helaas al ervaring met moslims die hun huizen niet willen verlaten. Maar of Wilders ook ooit zover wil gaan dat blijft tot op heden de vraag? Hij had de kans om -ondanks zijn Amerikaanse vrienden- zich openlijk te distantiëren van Mladic, maar liever blijft hij hangen in mystificaties over wat hij werkelijk met de Europese moslims van plan is.

“I wonder, if France really wants to create a Muslim state in Europe, why don’t they empower them to do this in Paris or Britain?” (Mladic, 1994) “If you commit a crime, if you start thinking about jihad or sharia, then it’s very clear, we will send you away, we will send you packing, we will strip you of the Dutch or Danish nationality. Abide by the rules, you are welcome to stay, and if you don’t we will send you away the same day.” (Wilders, 2009)

“Ik wil moskeeën afbreken…” (..) “Ik ga er als eerste met cement en stenen heen om die moskeeën dicht te metselen”. (Wilders, 2004) “Don’t be afraid of anything, just take it easy, easy. Let the women and children go first. Thirty buses are coming, we’re send you off toward Kladanj. Don’t be afraid of anything, nobody is going to do anything to you. Thank you, thank you. Thanks, be safe. Nobody knows anything. Everything is done on my order.” (Mladic, 1995)

De een staat te laat terecht, de ander wellicht te vroeg. Voor de een is dit strafproces het slotakkoord, voor de ander bestaat nog steeds de mogelijkheid om ook buiten de rechtszaal te bewijzen dat hij onterecht werd aangeklaagd.