Hier een gastbijdrage van mb over de reclame in de openbare ruimte
‘Hameren op de hoogte van de mast heeft volgens Prosman niet eens zin. Als blijkt dat hij inderdaad hoger is, heeft de eigenaar, Interbest uit Breda, als het aan de wethouder ligt niets te vrezen. “Dan is de gemeente verplicht om een nieuwe vergunning af te geven voor die hoogte. De gemeente heeft geen grenzen gesteld aan de afmeting, omdat de mast niet was opgenomen in een bestemmingsplan. De bouwtekening is in dit geval het bestemmingsplan.”‘
Zo luidt de reactie van wethouder Prosman (gemeente Neerijnen) op de resultaten van een onafhankelijke, door de bewoners van Waardenburg betaalde meting van een reclamemast.
Reclame is nog maar nauwelijks uit ons straatbeeld weg te denken. In de binnenstad is het nog enigszins begrijpelijk dat winkels een bord met hun naam aan de pui bevestigd hebben, maar de manier waarop kan al veel invloed hebben. Zo heeft bijvoorbeeld Zutphen buitengewoon strak reclamebeleid, wat voor een prettig straatbeeld zorgt.
Dat leidde tot wat weerstand, maar de bescheiden uitingen zijn ondertussen een kwaliteit van deze stad. De reactie dat zoiets alleen in een klein provinciaal stadje kan is te snel en onjuist.
Reclame is echter niet altijd gebonden aan de vestigingslocatie van de producent of ondernemer; bij voorkeur niet zelfs. Langs de snelwegen staan grote borden op opleggers en in woonwijken staan tegenwoordig grote ’te koop’ borden – bij mij in de straat eentje van twee meter hoog met een levensgrote foto van de verkopend makelaar. Vooral ’s nachts doodeng door de ietwat ongelukkige opstelling vlak achter een bosje.
Van de overheid mag je verwachten dat ze ondernemers de vrijheid gunt hun producten of diensten aan de man te brengen. Dat vind ik helemaal niet zo erg – hoewel de nee/nee-sticker op mijn brievenbus wel al aangeeft dat het van mij met mate mag. Tegelijkertijd is deze overheid ook de ‘hoeder’ van de openbare ruimte. In deze tijd van decentralisatie is daarvoor bovendien een belangrijke rol weggelegd voor de gemeentelijke overheid. Die heeft daarvoor niet veel, maar wel krachtige instrumenten in handen. De belangrijkste daarvan vloeien voort uit de woningwet (de onafhankelijke welstandszorg) en de wet op de ruimtelijke ordening (het bestemmingsplan en de gemeentelijke structuurvisie).
Ondertussen ex-minister Vogelaar heeft al in werking gezet dat de Tweede Kamer zich serieus moet buigen over de vraag of de verplichte onafhankelijke toetsing van bouwplannen moet worden afgeschaft en daarmee zou al één van de twee instrumenten voor de zorg voor ruimtelijke kwaliteit een belangrijke eigenschap verliezen. Bij afschaffing zal de toetsing – want die blijft – plaatsvinden door wethouders en ambtenaars: en zeker niet altijd openbaar en transparant.
En als aanvragers ook nog eens hun eigen bestemmingsplannen mogen maken en afwijking daarvan geen andere gevolgen heeft dan legalisering van die afwijking, is ook het tweede instrument zo goed als vleugellam. De gemeente verwordt daarmee van regisseur van ruimtelijke kwaliteit tot een soort van coördinator bouwplannen, waarin geen plaats is voor een collectieve, democratisch gecontroleerde visie op de vormgeving van ruimtelijke ontwikkeling.
Reacties (10)
…omdat de mast niet was opgenomen in een bestemmingsplan. De bouwtekening is in dit geval het bestemmingsplan.
Lijkt me revolutionaire regelgeving.
Kijken of dit houdt.
@1: Ik dacht ook al, niet opgenomen in het bestemmingsplan is afbreken. Zo gaat dat iig als je het waagt een schuurtje in je tuin te zetten.
Interbest verpest het landschap rond snelwegen en steden in hoog tempo, ik heb me er vaak over verbaasd en me afgevraagd of ik de enige ben die zich hieraan ernstig stoort. Wellicht een mooi onderwerp voor een burgerinitiatief: na “fout vlees” de tweede kamer het voorstel voorleggen of reclame op een dusdanig opdringerige manier de openbare ruimte mag domineren. Verkeersveiligheid is daarbij ook nog een issue, ik raakte gisteren bij Zoetermeer bijkans van de weg dor de een of andere lichtkrant van 15 meter breed (als je een paar jaar niet van Utrecht naarDen Haag bent gereden via de A12 scrhrik je je sowieso naar)
Laat de CU hun rentmeesterschap hier eens op loslaten dan hebben we nog wat aan dat groene randje van ze.
Het afschaffen van de toesting van bouwplannen zou misschien nog niet eens zo slecht zijn als het echte probleem dat burgers met de overheid hebben wordt aangepakt: geen toesting nadat de plannen al eigenlijk definitief zijn maar inpassing/inspraak op het voordat de plannen worden gemaakt. Ja, dat zal het natuurlijk niet makkelijker maken, NIMBY is niet voor niets onstaan en ik vind dat voor sommige dingen zondermeer het algemeen belang voor gaat.
Het probleem met inspraak is dat mensen natuurlijk altijd het gevoel hebben dat niet naar hun geluisterd wordt en ja dat zal ook zo zijn, je kan niet iedereen gelukkig maken. Toch is dit misschien beter, nu loop eigenlijk altijd achter de feiten aan. Met het afschaffen van de toesting is dit eigenlijk hetzelfde probleem dat gemeentes ook krijgen als ze de ruimtelijke ontwikkeling willen sturen.
” De reactie dat zoiets alleen in een klein provinciaal stadje kan is te snel en onjuist.”
Bazuin, burgersmoel, nonsens, wapenfeit op de Rotary….
richard !!
Onee, Rotary. Shit.
Sargasso dan maar.
YES!111!
Als een gemeente mag kiezen tussen een mast die geld oplevert of een boom die onderhoud kost..
Precariorecht is een precaire situatie.
De gemeente is soms toch betrekkelijk incompentent (zoals bijvoorbeeld de op Sargasso vooral door YP breed uitgemeten spaartegoeden bij IceSave). Schijnbaar dateerde het bestemmingsplan van de koffieknoop in Utreg bij aanvang van de herconstructie uit 1960 … en als burgers of bedrijven die wel scherp zijn de overheid terugpakken dan geven zij daar mee een ‘incentive’ aan de overheid om beter/scherper op te treden en wellicht (ijdele hoop) om hun eigen regelgeving te simplificeren. Helaas is het in deze context wel zo dat de overheid zich te weinig aantrekt van vonissen van de rechter en dat ze oneindig in beroep gaan.
En verder vind ik dat de mensen die wegens horizonvervuiling de windmolens langs de A12 tussen Utrecht en Woerden hebben geblokkeerd de verkeerde keuze hebben gemaakt, ongeacht of ze volgens de regels wel of niet gelijk hadden.
Tering, wat lelijk, ben blij dat zoiets in Nederland in de meeste gevallen voorkomen wordt door onze veel te ingewikkelde wetgeving. De burgemeester van Sao Paolo laat echter zien dat we nog veel te leren hebben.
Beleid op reclame in de openbare ruimte vind ik ook prettig. Loop van het station eens de historische binnenstad van Delft of die van Leiden binnen en je ziet het verschil tussen beide steden. In Delft is via een reclamebelasting de hoeveelheid grote lichtbakken behoorlijk teruggedrongen.
Overigens betekent het afschaffen van welstand niet dat daarmee geen toetsing plaatsvindt, of dat die toetsing met de willekeur van ambtenaren
plaatsvindt (overigens is dat in ieder gevak democratischer dan de willekeur van de deskundigen). Om wildgroei te voorkomen kan je verwachten dat gemeenten welstandsrichtlijnen gaan instellen waarin je kunt aangeven welk typen aanpassingen in een deel van de stad per definitie wel ok, en welke dat niet zijn. Die richtlijnen zal een raad vaststellen en zijn daarmee in feite toetsing vooraf.
Hoe is toetsing door ambtenaren democratischer dan door deskundigen? Beiden worden niet gekozen immers.