COLUMN - De werknemers van een IP-benzinepomp naast de lokale autostrada hadden laatst de boel tijdelijk geblokkeerd: ze krijgen al 22 maanden niet uitbetaald. Ja, uw reactie is dezelfde als die van mij toen ik voor het eerst van dergelijke wantoestanden hoorde (het is zeker niet de eerste keer): dan ga je toch gewoon niet meer naar je werk?
Het is de reactie van de verwende Nederlander. Je zoekt gewoon een andere baan en tot die tijd is er de sociale dienst. Maar een sociale dienst bestaat niet in Italië en een andere baan kun je zeker hier in het zuiden gewoon vergeten. Dus de pompbedienden van de IP houden vol terwijl ze zien hoe de nieuwe eigenaar elke week de opbrengst komt halen – waar ze niets van terug zien. Het is keiharde uitbuiting en niks anders.
Een fabriek in Taranto veroorzaakt enorme vervuiling en schrikbarend hoge aantallen werknemers en omwonenden die sterven. De staat wil daar nu eindelijk eens een eind aan maken. Maar de werknemers gaan de straat op. Ze verdedigen hun baan waar ze dood aan gaan en waar hun families in de omgeving van de fabriek dood aan gaan. Want zonder dat verdomde werk is er niets meer. Liever eervol dood in de aluminiumfabriek, zodat je in ieder geval je gezin nog kunt onderhouden voor zo lang als het gaat. En zo worden ook zij uitgebuit.
Een vrouw wordt bedrogen door haar man. Dit gaat al jaren zo; zij heeft geen werk en zorgt voor het zoontje terwijl hij rommelt met een collega. Wat kan een vrouw met kind doen? Bij hem weggaan? Hoe dan – ze heeft geen inkomen. Afgelopen zaterdag haalde ze haar zoontje van school en gisterochtend hebben ze hen alle twee aangetroffen in haar autootje. Het zoontje verdoofd en daarna vermoord; de vrouw nog nauwelijks in leven. Een wanhoopsdaad. En ook dit is, wellicht minder bewust maar daarom niet minder kwalijk, een vorm van uitbuiting.
De pompbedienden van de IP zitten in de tang. De arbeiders van de ILVA in Taranto zitten in de tang. De bedrogen echtgenote zat in de tang. Armoede kweekt uitbuiting, wanhoop en diepe, diepe tragedies. Sta daar even bij stil voordat u binnenkort het vakje rood kleurt van een gladjanus in een maatpak die zegt dat uitkeringen voor luie, werkschuwe mensen zijn. De kans bestaat dat hij niet kan wachten om ook met uitbuiten te beginnen. Als hij dat niet allang doet.
Reacties (16)
Ik zou gewoon met een tankwagen langskomen en mijn salaris in natura mee nemen.
“verwende Nederlander” suggereert dat uitbuiting de norm is. Dat is het niet, en ook in Italië lijkt me dat niet het geval.
Ja hoor. En een week later lig je als fundering onder een van de palen van de autostrada. Wat je voor stelt, kun je wellicht in Nederland nog wel maken, maar daar in het zuiden van Italië kun je dat alleen doen als je toch al levensmoe bent.
@2:
Heb jij daar ook nog onderbouwing voor? Ik heb familie en vrienden in Noord Italië wonen en daar gebeurd precies hetzelfde als in @0
Elke werknemer word ten aller tijden uitgebuit door de werkgever het is alleen wat duidelijker in je voorbeeld. Geen enkele werknemer word betaald naar wat hij waard is want dan zou er geen winst gemaakt kunnen worden.
In Nederland ga je dan naar de rechter…
@3: Dan is dat dus geen uitbuiting door een werkgever maar door de maffia, dat is een heel ander verhaal.
Mensen die het niets kan schelen dat anderen creperen, noemde men nog niet zo lang geleden psychopaten. Een enkele daarvan zwaaide met een bijl en had schuim op de bek, zoals vaak in populaire cultuur geportretteerd, terwijl aan de andere kant aangenomen wordt dat rond de drie procent van alle mannen en één procent van alle vrouwen aan deze mentale conditie zouden lijden. Zoveel bijlen zijn er in Nederland niet in omloop, neem ik aan. De echte psychopaat is dus gewoon onder ons en wellicht dichterbij ons dan we zouden vermoeden. Met enige kennis over hoe de psychopaat in elkaar steekt, is het niet zo heel moeilijk om zowel henzelf te herkennen, als de resultaten van hun inspanningen.
Inderdaad, denkt u daar eens bij na.
@4: Common sense. Het land functioneert. Als dat de norm is, dat je 22 maanden niet betaald wordt, dan is er geen economie.
Dus geen van jouw kennissen wordt betaald? Al maanden niet? Het zal vast relatief vaak voorkomen, maar de norm zal het niet zijn, want dan functioneert de samenleving niet meer, of er ontstaat een informele economie die niet is gebaseerd op arbeid (die is immers al afgeroomd).
@9: Volgens mij staat er meer in @0 dan 22 maanden niet betaald maar ontslagbescherming is er niet in Italië.
In het dorp van mijn zus staat een aluminiumfabriek waar ze motor onderdelen gieten in polyester mallen. Alleen als er controle is worden er filters gebruikt die de lucht moet zuiveren. De eigenaar vind dat te duur en dreigt anders de fabriek te sluiten waardoor het halve dorp zonder werk en inkomen komt zitten. Een arts die klaagde over wel erg veel kinderen met longproblemen werd naar een dal 200 kilometer verderop verplaatst. Mensen die klagen worden door het halve dorp met de nek aangekeken.
Mijn zus moet dagelijks 1 tot 2 uur verplicht onbetaald overwerken, doet ze dat niet dan heeft ze geen werk.
Mijn nichtje werkt 40 uur als technisch tekenaar bij een architect, 500 euro in de maand, doet ze dat niet; geen werk.
Haar vriend werkt bij een boer, druiven plukken, wijn maken, koeien melken, kaas in de bergen halen, 7 dagen in de week, geen één dag vakantie in het jaar, 750 euro in de maand, doet hij dat niet; geen werk.
En er zijn er een hoop zonder werk, die ik ken hebben de mazzel van wel werk omdat ze de ‘juiste’ mensen kennen.
Weet niet wat voor idee jij bij uitbuiting hebt Joost.
Leuk he, kapitalisme?
@7: irrelevant. Uitbuiting is uitbuiting. Een werkgever, die 22 maanden geen loon uitbetaald, is mafia.
22 maanden niet betaald?
Ik zou echt iets anders gaan doen at ook niet betaald wordt.
Dat zou iig leuker zijn.
Italie heeft wel degelijk een sociale dienst. Ze hebben WW, maar geen bijstand, wel een ingewikkeld systeem van toeslagen e.d. Niet dat zulke dingen uitmaken als je niet betaald krijgt voor je werk, de redenering dat je in een land zonder bijstand gedwongen bent om voor niets te werken volg ik even niet: als je toch niet betaald krijgt heb je net zo weinig geld als wanneer je thuis zit, minder zelfs vanwege reiskosten. Als je dan toch niets krijgt kun je beter niets krijgen voor niets doen en die reiskosten in eigen zak houden.
@2:
Ach ja, sommige mensen denken dat buiten Noord-West Europa iedereen in de slavernij zit een crepeert van de honger. Dat zijn van die mensen die denken dat er hongersnood heerst in landen als Armenie en Vietnam of dat er geen WW is in de VS en geen TV in het gemiddelde Braziliaanse huis. Ze zijn zelf de verwende Nederlanders, gewoonlijk met een vast contract, betaalde overuren en aanvullend pensioen en denken dan dat iedereen in Nederland dat heeft en de rest van de wereld crepeert.
Kom op zeg, de meeste Italianen hebben inderdaad gewoon wit betaald werk en in Nederland is het ook helemaal niet onbestaand (zeker niet voor twintigers) dat mensen onbetaald werken en/of geen overuren betaald krijgen.
@6:In Nederland ga je dan naar de rechter…
2500-5000 euro advocaatkosten (die voor de verliezende partij zijn, maar die je wel eerst moet voorschieten), zaak kan met een beetje pech een half jaar tot een jaar duren, zeker als de tegenpartij goed weet hoe ze moeten vertragen (zij zijn in het voordeel omdat ze dit spel vaker hebben gespeeld).
Anyway, je wint uiteindelijk, dan blijkt dat die gast niet wil betalen. Ga je vervolgens nog een keer naar de rechter om ‘m tot betalen te dwingen, blijkt dat-ie al z’n bezittingen in een BV’tje heeft geduwd op naam van z’n echtgenoot waar je dus niet bij kan komen. Zelf heeft-ie geen luis om dood te drukken. Het BV’tje waar je je loon van krijgt is net nadat je de rechtszaak aanspande failliet gegaan, dus daar valt ook niets meer te halen.
Je kunt natuurlijk proberen om achter dat BV’tje van z’n vrouw aan te gaan, maar hij heeft al laten weten dat dat ook zo maar wel eens failliet zou kunnen gaan. En hij heeft nog tien achterneven.
Die rechtsstaat, hoe zat dat ook alweer?