In New York applaudisseerden diplomaten vorige week voor de “New York Declaration on the two-State solution”. De secretaris-generaal van de VN omschreef het als volgt: “De kernvraag voor vrede in het Midden-Oosten is de uitvoering van de tweestatenoplossing, waarbij twee onafhankelijke, soevereine en democratische staten – Israël en Palestina – naast elkaar leven in vrede en veiligheid”. Een glas, een plas en iedereen veinsde dat er iets substantieels was gebeurd. De raad bevestigde nog maar eens haar toewijding, maar vierde vooral de kunst van het wegkijken.
Het ritueel van zelfbedrog
De VN doet al decennia hetzelfde toneelstuk. Iedere zoveel jaar is er een verklaring. De tweestatenoplossing wordt plechtig bevestigd, alsof een dode patiënt nog steeds gereanimeerd kan worden door nog een keer de handen op de borst te drukken. Ministers in Den Haag roepen dat vrede op basis van dit plan “het enige alternatief” is, alsof er nog iets te kiezen valt.
De realiteit ligt intussen buiten de zaal: de Westoever is versnipperd tot enclaves waar Baarle een puntje aan kan zuigen, Oost-Jeruzalem is opgeslokt, Gaza is een belegerde ruïne. Maar laat dat het ritueel in New York niet bederven.
Wij zijn de morele boekhouders
Europa speelt graag de rol van keurige boekhouder van het internationaal recht. We hebben tribunalen in Den Haag, we hebben mooie toespraken over mensenrechten. Maar wanneer Israël nederzettingen uitbreidt of burgers bombardeert, blijft het bij bezorgde verklaringen. Weinig tot geen sancties, geen stop op wapenhandel, geen diplomatieke consequenties.
We verkopen Israël nog steeds high-tech surveillancesystemen en wapens, terwijl we tegelijkertijd geld overmaken voor humanitaire hulp aan Palestijnen. De ene hand plakt verbandjes op de wonden, de andere voedt de onderdrukking of koopt wapens die ‘slagveldbeproefd’ zijn. Lees: uitgeprobeerd op Palestijnen.
Het nieuwe Amerika: zelfs de façade van principes achterwege
En dan Washington. Zolang de VS miljarden aan militaire steun levert en elke poging tot veroordeling in de VN blokkeert, is de tweestatenoplossing niet meer dan een slechte grap, helemaal nu het nieuwe regime niet onder stoelen en banken steekt dat mensenrechten haar geen zak interesseert.
Dus: wélke tweestatenoplossing?
De vraag stellen is hem beantwoorden. Er is geen tweestatenoplossing meer en eigenlijk is deze er nooit geweest. Er is één staat die de hele ruimte controleert, en binnen die staat bestaat een systeem dat de Palestijnen zonder rechten houdt en een regering die geen millimeter bereidheid toont om dat te veranderen. Het Westen kent daar een woord voor: apartheid. Maar in Brussel en Den Haag klinkt dat te ongemakkelijk, dus noemt men het liever een “complex conflict”. En terwijl men nog druk bezig is diplomatiek te struikelen over dat woord, is Israël inmiddels al weer een tijd begonnen aan de overtreffende trap: een genocide.
De VN-verklaring in New York verandert daar niets aan. Ze is een schaamlap voor diplomaten, een rookgordijn voor politici, en een belediging voor wie de werkelijkheid onder ogen ziet.
De klank van lege handen, luid klappend in New York, om een luchtspiegeling: dat is wat de tweestatenoplossing vandaag nog betekent.
Reacties (7)
heeft zo’n tragisch iets, wrang genoeg, toch nog een mooie zin opgeleverd
De laatste alinea in de column deed mij denken aan een (bekende) Zen-koan; “wat is het geluid van één klappende hand?” zijnde; een paradoxaal raadsel dat bedoeld is om rationeel denken uit te dagen en tot dieper inzicht te leiden, in plaats van een letterlijk antwoord te geven.
Voor wie zich afvraagt hoe het zover is gekomen.
Rond 1900 bestond de bevolking in Palestina uit 95% Palestijnen 1 % christenen en 4 % Joden. Deze mensen leefden al honderden jaren vreedzaam met elkaar onder de verschillende heersers (Egyptenaren en Ottomanen) Palestina was tot 1922 Brits eigendom. Op het eerste zionistische congres in 1897 kwam de vraag om een thuis voor de joden te creëren ( en om een gedeelte van de oorspronkelijke bevolking te deporteren. Jeruzalem lag voor de hand door geschriften uit de bijbel en in 1901 besloot het Joods Nationaal Fonds land te verwerven en te ontginnen in Palestina. In de jaren van 1904 tot 1914 komen er 40.000 Joden uit Rusland en Polen (dit is dan 5% van de oorspronkelijke van de daar al wonende bevolking). Ten behoeve van de oprichting van Joods Nationaal Tehuis in 1917 wordt er veel land verkocht en aangekocht. Tenslotte wordt in 1948 De joodse Staat uitgeroepen voor 90 % van het grondgebied van de Palestijnen. De regering PLO bestuurd aanvankelijk alleen nog op de Westelijke Jordaanoever tot in 2006 de verzetsbeweging Hamas aan de macht komt vanuit Gaza. Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem zijn dan al tijden bezet gebied.
Ondertussen int Israël al decennia belastingen en regelt water en toevoer producten. Er is geen vrij verkeer mogelijk voor de Palestijnen en zij mogen geen gebruik maken van openbaar vervoer. Het hele land is voor de Palestijnen een open-luchtgevangenis geworden.
Nu is de tijd gekomen dat ze allemaal gewoon maar vermoord worden.
Het nu besproken ideaal van twee staten: het kan blijkbaar nog steeds, één voor de doden en één voor de levenden.
Het o zo blinde Westen.
De Westerse wereld waaronder de media is stekeblind en intellectueel zo arm. Ook de historische kennis als mensen spreken over kolonisatie, apartheid, genocide en andere aantoonbaar leugenachtige verzinsels, maakt dat men het koren niet meer van het kaf ziet en redeneert vanuit een onrealistisch en sterker – on ethische referentiekader. En te bedenken dat het hier om land gaat of het samen- leven, is zo misplaatst, kortzichtig en onrealistisch als schadelijk, dat tenminste een groot deel van het Westen sowieso op een scheve schaats rijdt (en dan druk ik me nog voorzichtig uit). Ook het feit dat we juist door de media nu pas zie wat oorlog is, maakt dat we niet meer met rede de zaken bezien. Natuurlijk is elke dode ernstig. Ik zou zeggen dat we oorlog moeten voorkomen tot het uiterste , juist omdat in het bijzonder kinderen de allergrootste bescherming behoeven. Een groep dat Hamas en geestverwanten duidelijk vanaf de eerste stapjes heeft vervult met een haat en dit bovenal ideologisch gedreven. Dat maakt ook dat we niet met een kwestie over land te maken hebben. Dit is trouwens tevens een voorbode wat het Westen staat te wachten, hoewel vanuit een wat ander ideologisch aspect, vanuit middelen als demografische overmacht, waarbij een nieuwe cultuur a priori democratie en de Westerse waarden waarop onze samenlevingen hebben gebaseerd, niet alleen ondermijnen maar ook met voeten bestreden. We herdenken 4 mei en herkennen niet hoe het Westen reeds zichzelf compleet heeft overgegeven en dit door zowel kortzichtige, naïeve en intellectueel arme keuzes. Je speelt er mee globalisme in de hand (het technocratische aspect ).
Niet iedereen denkt hetzelfde of houdt dezelfde waarden erop na. Het Westen is in zwaar verval en heeft gecapituleerd. Mensen lachen het weg, zien het niet of bagatelliseren het, maar spreek er maar eens over met vluchtelingen uit oorden waar dergelijke waarden dagelijks met voeten vertreden wordt. Wij volgen, alleen zien we het nog niet, hoe erg dat we onszelf ook mogen aanrekenen. Murray is helaas een van de weinige mensen welke enkel de feiten en enig gezond verstand laten spreken, alsmede ethiek. Maar er wordt niet meer geluisterd naar elkaar. Niet echt en niet oprecht. Deze oorlog had voorkomen moeten worden, zowel voor de Israëlieten als ook zeker voor de Arabieren in Gaza. En laten we duidelijk zijn: van een Palestijnse staat of het afpakken van land is er in regel nooit sprake geweest. Zeker niet in de oorspronkelijke vruchteloze gebieden waar malaria heerste en dankzij de Joden in dat gebied het vruchtbaar en economisch waardevol gemaakt werd. Totdat de al aanwezige ideologische haat richting de Joden werd gevoed tot het beginnen van oorlog door de Arabieren uit het voormalig Ottomaanse rijk. Keer op keer verloren deze mensen de oorlog en keer op keer stond Israel open voor overleg voor een samen -leven. Helaas is dat juist het probleem, want het ideologische ‘from the river to the sea’ ondermijnt dit a priori.
En hoewel evident: als de Arabieren of zelfs Gazanen hun wapens laten liggen is er vrede, as lsrael dar doet eliminatie. De ideologische gedreven Arabieren willen helemaal niet samen leven, ze willen de Joden en hun land weg. Maar Israel gaat niet meer weg. Een Palestijnse staat (wat al even kunstmatig in haar symantiek is als geknutseld qua identiteit) is denk ik ook geen mogelijkheid. Zeker realistisch gezien niet.
Naast dat veel Arabieren getraumatiseerd zijn, zijn ze ook in geestelijk opzicht veelal totaal gegijzeld. Hoewel we o.a. qua circulaire causaliteit al op voorhand deze barensweeën hadden kunnen zien aankomen, is ondanks incidenten en oorlogsmisdaden, welke in alle oorlogen voorkomen, er in dit geval een duidelijke ideologische oorzaak van bloedvergieten en dat is in tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, niet het Zionisme, wat evenzeer logisch als realistisch is.
Helaas voor de welwillende Arabieren (waaronder Gazanen) komt er geen oplossing, tenzij het Westen pro actief een oplossing brengt en dat is de Israëlische grenzen respecteren, de verliezen dragen (hoe onuitstaanbaar ook voor de ideologische Arabieren), de wonden likken en opgaan in een van de vele Arabische landen. Helaas heeft een inmenging altijd weer voor problemen gezorgd, waardoor ook een aantal Arabische landen, waaronder Egypte, de grens met Gaza gesloten houdt of de andere Arabische landen geen Arabieren uit het voormalig Palestijnse gebied wil opnemen. Alleen dit zou het probleem oplossen, al zou het enkel zijn voor ieder Gazaans en Arabisch kind, om diens welzijn en toekomst veilig te stellen, want zij moeten bovenal verdedigd en beschermt worden. Daarom dat a priori of een steeds enger wordende ruimte voorkomen moet worden, omdat daar uiteindelijke geen wenselijke voortgang meer overblijft dan oorlog. Vrede voor de Palestijnse Arabieren alsmede de Palestijnse Joden. Laat het Westen maar initiatief en eigenaarschap dragen en pro actief de situatie voorgoed oplossen, om wille van het kind en met het kind, de mensheid. En ja, dan moeten we waken voor daadwerkelijke genocide, waar we inmiddels mogelijk wel kunnen verstaan dat ook hier Hamas de lakens uitdeelt, zoals het de naïeve media volkomen voor eigen doeleinden heeft weten te strikken.
Het o zo blinde Westen.
Mooi dat u zo galant en bescheiden bent, uzelf ook onder de groep ‘blinde’ Westerlingen te beschouwen.
Wij dachten dat ‘jantje’ veel moest leren (dat zei je hier). Jantje heeft in ieder geval onze huisregels niet geleerd. Daar staat toch echt dat dit niet is toegestaan: “Het gebruik van sokpoppen (meerdere accounts) om te reageren”.
We hebben tot nu toe 2x aan je gevraagd een van je nicks te gebruiken, dus nogmaals (voor de 3e x): kies een van je personages (jantje, greet, patlednor, petronella of Nelleke Rondeltap) en hou het daar dan bij. Alstublieft.
Als dat zo is, verwelkom ik u om het mij te tonen. Geen sarcasme.