Cd-recensie
De nieuwe cd van the Raveonettes ligt al enkele weken in de schappen van de muziekwinkels. Dit illustere duo uit Kopenhagen ontketende ruim een jaar geleden een kleine hype met hun korte puntige garagerocknummers, begeleid door de sacrale samenzang van gitarist Sune Rose Wagner en bassiste Sharin Foo. De stijl was enigszins gejat van the Jesus and the Mary Chain, maar nu werden de stofzuigergitaren verpakt in een nieuw jasje en ondersteund door een zompige bas. Live spelen ze met een extra gitarist en zowaar een echte drummer en stralen ze hun zelf gecreëerde B-film imago met verve uit. Inmiddels hebben the Raveonettes in een jaar tijd al drie keer in Amsterdam gespeeld en zijn ze verhuisd naar Londen om zich beter te kunnen richten op hun muzikale loopbaan. Het heeft er dus alle schijn van dat deze band in een jaar tijd een behoorlijk snelle ontwikkeling heeft doorgemaakt.
Toch had ik al snel mijn twijfels over de muzikale weg die ze zijn ingeslagen na ‘Whip it on’. Het begon eigenlijk al tijdens het tweede concert van ze in de Melkweg ergens in mei van dit jaar. Tijdens het concert speelden ze enkele nieuwe nummers die mij niet wisten te bekoren. Wat is er namelijk aan de hand? Daar waar ‘Whip it on’ nog in Bes-mineur was geschreven, is ‘Chain gang of love’ in Bes-majeur geschreven. Voor wie dit niets zegt; mineur-akkoorden zijn vaak wat spannender qua klank en worden over het algemeen minder gebruikt in de populaire muziek. Bes-majeur is een vrolijk akkoord, waardoor de dreiging zoals die in nummers als ‘Attack of the Ghostriders’ volledig teniet wordt gedaan. De rare afwijking om alle nummers in hetzelfde akkoordenschema te schrijven, zorgt ervoor dat als er één je niet bevalt, de rest je ook niet bevalt. ‘Chain gang of love’ heeft een hoog rock & roll dat niets meer van doen heeft met garage. Maar ook de samenzang op elk nummer begint een beetje eentonig te worden. Eén cd is dat nog wel verrassend, maar daarna begint de sleur er wel in te komen. The Raveonettes mogen wat mij betreft gaan uitkijken naar nieuwe kunstjes. Anders vrees ik dat hun bestaan een kort leven is beschoren.
Reacties (12)
Muziek in Bes-majeur is zo infantiel,
geef mij maar Bes-mineur lekker down, negatief en zwartgallig.
Ja, en lekker dubbeltjes zoeken op de dansvloer
je elleboog in iemands gebit douwen en kijken alsof je m gaat dood schoppen.
enfin, garage-punk dient een kort leven beschoren te zijn. the white stripes worden ook al een beetje suf.
hoe zit het eigenlijk met de aankomende garage cd van blockbuster? hoorde dat ze aan iets simpels en rouws werken…
ik dacht dat Blockbuster iets ging doen met house en een geile negerin als o.a. zangeres? bubblen op gitaren zeg maar…
dat is de latino tak inderdaad, maar die is ook notoir, uhm… druk.
Ik zit nog steeds te wachten op de recensie van de laatste gedraaide set van DJ Tiësto…wanneer komt die?
llockbuster is vooral aan het genieten van zijn roem in Zuid Amerika met groupies overal. En ik ze maar wijs maken dat ze in de volgende cd mogen meezingen
@Praetoriaan: dat is misschien meer wat voor Carlos, aangezien dat meer in zijn straatje valt.
Blockbuster Europa is in ieder geval opgeheven!
Nee dank je Sik, ik laat de cd bespreking van Tiesto over aan Jacobine.
Doen jullie ook aan boerenrock?
Of Etherpiraat?
Nee, sorry Bicat, daarvoor moet je ergens anders terecht.
Hé, een beetje laat, maar wat zie ik, toonladders; mijn specialiteit. Is nou het hele album in Bes-majeur geschreven? Leuk, kun je er mooi een medley van maken! Maar het ontgaat me waarom die Bes nou wordt aangehaald. Of je nou een nummer in A-mineur, C-mineur of Bes-mineur schrijft, het effect blijft hetzelfde. Hooguit maak je je pianist gek met zo’n handige toonladder als de Bes-mineur.
Verder, of een nummer nou in mi- of majeur is geschreven maakt werkelijk echt heel weinig uit. ‘Baby hit me one more time’ is in mineur geschreven en toch een lekkere breezer-knaller.
En een akkoord opzichzelf (Bes-majeur is een vrolijk akkoord) zegt HELEMAAL niks zonder de context te weten: de akkoorden die volgen, de akkoorden die er aan vooraf gingen.
Jaja het verhaal van ‘droevige’ mineur-akkoorden is een fabel. Hoogstens kun je zeggen: je kunt makkelijker een droevig nummer schrijven met mineur-akkoorden. Maar eigenlijk ben je dan gewoon een slecht componist.