Closing Time | Zooropa

Het was 1993 en de Koude Oorlog leek voorbij. Met een zich verenigend Europa zou er een periode van ongekende welvaart en vrede aanbreken. Een vriend van me smeekte me praktisch het album Zooropa niet aan me uit te hoeven lenen: niet omdat hij er zo aan gehecht was; omdat hij bang was dat ik de verkeerde indruk zou krijgen van de door hem zo geliefde band (het album wordt nog altijd tot de slechtste plaat van U2 ooit gerekend). Ik vond de plaat niet eens zo beroerd, al had ik niet veel met de blikkerige, computergegeneerde sound. Wat me daarin echter wel intrigeerde was de kille, technische sfeer die het opriep in combinatie met de ijle zangstem van Bono, waaruit bijna existentiële wanhoop sprak; de wanhoop van iemand wiens leven gestempeld wordt door orde, regelmaat en materieel gemak, maar die juist daardoor dreigt uitgevlakt te worden als integrale, samenhangende persoon. Iemand die zijn ziel aan het verliezen is. Er is de afgelopen twintig jaar veel gepraat over 'de ziel' van of voor Europa. Een mens, maar ook een continent, leeft van meer dan economie alleen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.