Closing Time | Zooropa

Het was 1993 en de Koude Oorlog leek voorbij. Met een zich verenigend Europa zou er een periode van ongekende welvaart en vrede aanbreken. Een vriend van me smeekte me praktisch het album Zooropa niet aan me uit te hoeven lenen: niet omdat hij er zo aan gehecht was; omdat hij bang was dat ik de verkeerde indruk zou krijgen van de door hem zo geliefde band (het album wordt nog altijd tot de slechtste plaat van U2 ooit gerekend). Ik vond de plaat niet eens zo beroerd, al had ik niet veel met de blikkerige, computergegeneerde sound. Wat me daarin echter wel intrigeerde was de kille, technische sfeer die het opriep in combinatie met de ijle zangstem van Bono, waaruit bijna existentiële wanhoop sprak; de wanhoop van iemand wiens leven gestempeld wordt door orde, regelmaat en materieel gemak, maar die juist daardoor dreigt uitgevlakt te worden als integrale, samenhangende persoon. Iemand die zijn ziel aan het verliezen is. Er is de afgelopen twintig jaar veel gepraat over 'de ziel' van of voor Europa. Een mens, maar ook een continent, leeft van meer dan economie alleen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.