"If only Mugabe were a white racist! Then the regional powers might stand up to him. For the sake of Zimbabweans we should be just as resolute in confronting African tyrants who are black as in confronting those who are white." Amerikaanse Journalist Nicolas Kristof vergelijkt in de International Herald Tribune de situatie in Zimbabwe ten tijde van het heerschap van de blanke Brit Ian Smith in de jaren '70 met het huidige dictatorschap van Robert Mugabe. Concluderende dat andere Afrikaanse regeringsleiders zoals de Zuid-Afrikaanse President Thabo Mbeki hun taak om politieke druk op Mugabe uit te oefenen verzaken. Als reden, de gezamenlijke geschiedenis in de strijd voor bevrijding van blanke oppressie. De oplossing die Nicholas Kristof suggereert voor de leiders van de Afrikaanse Unie, die deze week samenkomen over de heikele kwestie, is het geven van een gouden oprotpremie van circa 5 miljoen aan Mugabe. Volgens hem is dat de enige manier hoe meer doden voorkomen kunnen worden omdat Mugabe onder een ceremonie zonder gezichtsverlies af zou treden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede in 1984 Desmond Tutu wil dat de internationale gemeenschap ingrijpt in Zimbabwe, desnoods met geweld. Dat zegt de Zuidafrikaanse aartsbisschop in een interview met de BBC. Hij vindt dat de staatshoofden in de Afrikaanse Unie Mugabe niet moeten erkennen als de legitieme president van Zimbabwe. In de afgelopen dagen zijn tientallen oppositieleden vermoord, Zuid-Afrika verwacht de komende dagen 200.000 vluchtelingen uit Zimbabwe. De Verenigde Staten hebben na de ondemocratisch verlopen verkiezingen al sancties aangekondigd echter de Afrikaanse Unie twijfelt nog.
Maar hoe zou dat ingrijpen van de internationale gemeenschap er uit kunnen zien? Een VN-vredesmacht wordt pas toegelaten als de Zimbabwaanse autoriteiten instemmen (zie: Bosnië doormodderscenario): dat gebeurt dus nooit. Dan maar er full force in met een internationale troepenmacht onder leiding van het Zuidafrikaanse leger, of is dat gezien de lessen in Irak toch niet zo slim? Of moet de oude dictator via een sneaky geheime dienst actie worden omgelegd? Zou het bewapenen van de oppositiepartij MDC de gewenste regime change brengen, of stort dit het land alleen maar in een bloedige burgeroorlog? Vragen waarop voorlopig nog geen antwoord is. Wacht eens, zouden die 3000 Angolese soldaten nog in Zimbabwe zitten?
Met stijgende verbazing en afschuw volgt de wereld de ontwikkelingen in Zimbabwe, een land dat tien jaar geleden nog de voedselbank van zuidelijk Afrika was. De machthebber was toen dezelfde als nu, Robert Mugabe, maar hij is in de tussentijd afgegleden van een pragmatische despoot tot een tiran van wie je je afvraagt welke geslachtsziekte zijn brein tot pap vermalen heeft.
Nadat een van zijn medewerkers een poosje geleden al gewaarschuwd had dat het volk komende week een laatste kans krijgt om correct te stemmen, deed Uncle Bob er afgelopen week het ultieme schepje bovenop. Hij zal ongeacht de uitslag niet toestaan dat de oppositie de verkiezingen van aanstaande donderdag wint. Gewelddadige milities zetten zijn woorden kracht bij.
Eén conclusie dringt zich op: Mugabes regime is zo incompetent dat het niet eens in staat is de verkiezingen op een deugdelijke manier te vervalsen. Hoe moeilijk kan dat nou zijn, zorgen dat je overal net iets meer papiertjes in de doos hebt dan de oppositie? Dat geeft toch een hoop minder gedoe dan dat voortdurende geweld en die openlijke minachting voor het verkiezingsproces. Het is ook niet afgelopen nu tegenkandidaat Morgan Tsvangirai de handdoek in de ring gegooid heeft.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sommige van die lui kunnen Zimbabwe niet op een kaart vinden.
VN-ambassadeur Dumisani Kumalo van Zuid-Afrika vraagt zich af sinds wanneer de Veiligheidsraad de kwaliteit van verkiezingen beoordeelt.
De VN-veiligheidsraad ‘betreurt’ de stembusgang overigens unaniem. China, Rusland en Zuid-Afrika willen geen sancties tegen het land, en Zuid-Afrika voorkwam dat de veiligheidsraad de verkiezingen ‘illegaal’ noemde.
Zeven dagen. Zo lang duurt het voordat de aanhoudende onrust in Johannesburg eens het nieuws haalt hier. Tweeëntwintig doden, honderden gewonden en duizenden vluchtelingen en toch duurt het zeven dagen voordat we er hier van mogen weten.
Het is een soort wet. Als er geen Nederlanders bij betrokken zijn, dan geldt het aantal slachtoffers en de emotionele afstand tot Nederland. Emotionele afstand heeft weinig te maken met kilometers, maar alles met gevoel. Zo vinden veel mensen 2.973 doden in Amerika erger dan 133.600 doden in Myanmar. Daar kun je op tegen zijn, maar zo werkt het voor veel mensen wel.
Wie zich ooit eens een beetje heeft verdiept in Zuid-Afrika kent de townships daar. Het zijn wijken die aan grote steden vastgroeien. In westerse ogen ziet het eruit als een armoedig zooitje. Huizen, soms van steen, maar vaker van golfplaat, leem en ander materiaal zoals karton en lappen stof. Er is veelal geen elektriciteit, en het water moet gehaald worden bij een tappunt. Townshipbewoners moeten voor het water betalen met een soort chipknip. Bij het tappunt staat ook een toilet.
Zo?n township heeft eigenlijk alles: kappers, supermarktjes, schooltjes, zelfs kinderopvang. En Shebeens, veel Shebeens (illegale kroegen). In de townships leven veel werklozen, want werk is schaars in Zuid-Afrika. In de ochtend zitten sommige kruispunten vol met mensen die op de stoep zitten te wachten. Van tijd tot tijd stopt een truck, mensen springen op de open laadbak en dan worden ze naar werk toe gereden, meestal in een fabriek. ’s Avonds worden ze afgezet op de kruispunten en het beetje geld dat ze die dag hebben verdiend, gaat op in de Shebeen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
