Politietrainingsmissie maakt ons niet veiliger

Wederom een gastbijdrage van historicus en freelance journalist Jip van Dort. Het stuk staat ook op zijn eigen site. Vorige week vrijdag presenteerde een trotse premier Rutte het langverwachte kabinetsbesluit voor een nieuwe missie naar Afghanistan. Dit maal een politietrainingsmissie, vooral gericht op de noordelijke stad Kunduz. 545 mannen en vrouwen, onder wie 225 trainers, moeten de Afghaanse politie opleiden zodat de NAVO-troepen in 2014, na dertien jaar bezetting, eindelijk naar huis kunnen. Omdat het gebied erg onveilig is gaan er ter bescherming ook 125 militairen mee evenals vier F-16 gevechtsvliegtuigen, die begeleid worden door nog eens 120 militairen, wat doet vermoeden dat er, anders dan bedoeld, weer stevig gevochten kan gaan worden, net als tijdens de vorige missie. Volgens Rutte moeten de Nederlanders terug naar Afghanistan omdat het werk er nog niet klaar is, maar ook om te voorkomen dat Afghanistan opnieuw een vrijplaats wordt voor het internationale terrorisme. Om toekomstige zelfmoordterreuraanslagen zoals 9/11 te voorkomen, maar ook die in Madrid en Londen, en ook voor de veiligheid in Nederland, vindt Rutte het belangrijk om opnieuw bij te dragen aan de NAVO-bezetting van Afghanistan. Hier lijkt de premier de plank echter finaal mis te slaan.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.