Wie mag eigenlijk beslissen over de 200 miljard euro vermogen van de woningcorporaties?
, door
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Huizen, pensioenen en bankiers
, door
Enkele dagen geleden werd de Vogelaar-heffing door de rechter onwettig verklaard. Miljoenen voor probleemwijken moeten worden herverdeeld en terugbetaald. Dat is niet veel minder dan een ramp. In de publiciteit leeft men zich uit: “Ella Vogelaar deugt niet en dit is het bewijs, de woningcorporaties zijn te rijk en niet solidair of collegiaal, de volkshuisvesting is al jaren overbodig”.
Dat is bijna totaal onzin; dus moet ik verklaren waarom ik dat vind. Tegelijk leg ik een paar kleine andere verbindingen met de crisis en de financiële wereld, want dat doet er toe. Woningen zijn nu eenmaal objecten waar veel geld in wordt geïnvesteerd op langere termijn, dus de gevoeligheid voor rente en het welbevinden van financiële markten is groot.
In de jaren negentig ging het goed met de economie: groei, bubbels, rendementen. De pensioenfondsen waren veel te rijk, volgens de politiek en de vermogens moesten worden afgeroomd. Door de VUT stopten velen te vroeg met werken en kregen daarvoor een vorstelijke uitkering.Volgens de ABP-top droegen de overheden ongeveer 15 miljard premie te weinig af, ongeveer het bedrag dat de gepensioneerden nu tekort komen en zelf moeten gaan betalen. Het beleggingsrisico wordt vaak onderschat wanneer het mooi weer is.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Asohuurders niet lief tegen corporaties
, door
“Huurders slaan door” kopt de Telegraaf vanmorgen. Steeds meer werknemers van woningcorporaties klagen over agressie van huurders. Mijn eerste reactie toen ik dat las? Ja, duh. Woningcorporaties hanteren in het beheer van hun woningen vaak een beleid waarin huurders onderling hun problemen moeten oplossen en willen pas na interventie door de politie tot bemiddeling overgaan. Alleen hebben niet alle huurders begrip voor klachten van buren en kun je na escalatie lekker de mediation in met Pa Tokkie. Geen aantrekkelijk idee, en zo kunnen aso’s vaak ongehinderd hun gang blijven gaan.
Woningcorporaties kunnen niet verwachten dat mensen die zich niets aantrekken van hun buren, en die niet worden gecorrigeerd door de enige instantie die dat kan – de woningcorporatie zelf – zich ineens begripvol gaan gedragen als ze worden geconfronteerd met iemand die achterstallige huur komt ophalen. Als oplossing symptoombestrijding zijn de corporaties van plan om agressietrainingen en extra personeel in te zetten.
De corporaties moeten inzien dat zij een van de bastions tegen de verhuftering van de samenleving vormen. Samen met het onderwijs, het openbaar vervoer en de hulpdiensten. Verhuftering van de samenleving los je niet op met een agressietraining, maar los je op door consequent asociaal gedrag te corrigeren. Gewoon handhaven van basale normen en waarden, net zolang tot mensen weten dat als ze lastig doen ze daar altijd op worden aangesproken.
Ik pleit niet voor een samenleving als die in Singapore, maar als een fractie van de energie die wordt gestoken in privacybeperkende maatregelen om terrorisme tegen te gaan, zouden worden gestoken in het (mogelijk maken van) tegengaan van asociaal gedrag, dan zou dat de leefbaarheid van Nederland ten goede komen. En de arbeidsomstandigheden van de werknemers van de corporaties ook.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Vrijdagvraag | Tweehonderduizend euro
, door
Staat de beloning van de nieuwe baas van Aedes, 200.000 euro per jaar voor drie dagen in de week werk, in verhouding tot de prestaties die hij daarvoor moet leveren en de kwaliteiten die hij daarvoor in huis moet hebben?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.