Closing Time | Last Night I Dreamt Of Mississippi

https://www.youtube.com/watch?v=gTRJmfzM5SY Onlangs concludeerde Sjors in de comments onder een Closing Time, dat ik ‘vastgeroest zat in een nauwe, benauwde mainstreamblik.’ Gelukkig droeg hij gelijk een aantal suggesties aan om de rubriek wat minder benauwd te maken. O nee, dat deed hij juist niet. Maar bij deze, Sjors: niet van dat benauwde, noem jouw favoriete liedjes, en wie weet zie je ze terug als Closing Time. Dat doen we wel vaker. Daar zijn we niet kinderachtig in. Een klacht is een gratis advies tenslotte, dus horen we van je? Maar omdat het woord ‘mainstream’ in mijn hoofd bleef hangen, kwam ik uit bij de rivier Mississippi. Een geweldige naam voor zo’n hoofdstroom: vier keer een i. Vier keer een s en twee keer een p. Zitten wij met onze Lek, Rijn, Maas, Aa, Dommel, Dinkel en Waal. Enfin, hoe ik bij Nicolai Dunger kwam, dat weet ik niet meer, dus ik gok dat het de naam Will Oldham is geweest, waardoor ik ooit bij deze plaat ben gekomen. Heerlijk landelijk, een raderboot, een dobro, een viool een drummer met kwastjes. Relaxed. De song gaat nergens heen, ja, stroomafwaarts, maar dat bedoel ik niet. Het liedje kabbelt lekker chill door, even geen drukte. Go with the flow.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Sea Song

 Je koestert al jarenlang, sinds je jeugd zo ongeveer, de elpee Rock Bottom van Robert Wyatt. Dat is omdat je daarna nooit iets hebt gehoord dat zo klinkt. En toen de cd kwam, heb je Rock Bottom ook op cd gekocht, zo’n fan was je wel.

Weer jaren later, werd je gegrepen door de muziek en de zang van americanamuzikant Will Oldham, omdat het zo ontroerend klonk, die overstuurde zang die er steeds net naast was.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Kiss

Het moet zo rond 1993 zijn geweest dat ik kennismaakte met de muziek van Will Oldham. Ook al heette hij op de plaat eerst nog Palace Brothers en daarna Palace Songs en Palace om weer later als Bonnie Prince Billy verder te gaan. Het maakte het zoeken in de platenzaken er niet makkelijk op. Maar ik besloot obsessief fan te worden van iemand die niet kon zingen en dat toch deed. Want dat trof me. Je moet maar durven.

Closing Time | Werner’s Last Blues To Blokbuster

Uit de tijd dat Will Oldham nog Palace Songs heette, tijdje terug dus, 1994, en een van zijn eerste platen: Hope, met daarop zes prachtige liedjes. De laatste song van die cd is Werners last blues to blokbuster. Geen alledaags ritme, melancholieke piano, en onvaste zang vanuit het hart, kortom: helemaal Will Oldham.

In zijn bundel ‘Songs of love and horror, Collected Lyrics of Will Oldam, zegt hij over dit nummer: I had a story about these brothers, this one is from the middle brother who has gone as far as he can with what he was given. He expects the world to take over where his folks left off, but the world doesn’t love him like that, not at all.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.