Eicellen en sperma uit stamcellen

Wetenschappers zijn er in geslaagd om sperma- en eicellen uit stamcellen te ontwikkelen. In theorie zijn er dus geen man én vrouw meer nodig voor het creëren van een nieuw leven. In een artikel in de Daily Mail wordt genoemd dat mensen die onvruchtbaar zijn geworden door chemotherapie of vrouwen die voorbij hun menopauze zijn op deze wijze nog kinderen kunnen krijgen. Maar als burger van ooit het meest sociaal vooruitstrevende land ter wereld denk ik ook direct aan de mogelijkheid voor homo-echtparen om nu zonder tussenkomst van een externe zaaddonor of 'eicel donerende draagmoeder' kinderen te krijgen die een echte mix zijn van hun beide genen? Niet gehinderd door enige kennis van genetica voeg ik daar direct de mogelijkheid aan toe om vanuit je eigen stamcellen sperma én eicellen te creëren. Een kind van jezelf, voor 21ste eeuwse BOM-moeders en solistische zelfkickers! De eventuele ethische bezwaren mag u aandragen. Maar televisiemakers verkneukelen zich nu al op bizarre uitzendingen van Spoorloos in 2030: "Gaat u even zitten... u bent afkomstig uit het beenmerg van uw vader en oom Hans omdat ze altijd al een jonger broertje hadden willen hebben".

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: The Sound of Music en polyethyleenglycol

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Julie Andrews (Foto: Flickr/americanlibraries)

Ach, the Sound of Music, dé musical der musicals, wie herinnert zich niet die vrolijke familie von Trapp aangevoerd door Broadway- en Mary Poppins-legende Julie Andrews? Andrews die in die film zo zuiver als een nachtegaal zong en maar liefst een bereik van vijf octaven haalde.

Helaas moeten we het al een tijd doen zonder de zoetgevooisde klanken van de inmiddels 75-jarige Julie Andrews. In 1997 werden goedaardige gezwellen op haar stembanden geconstateerd en na een mislukte operatie was Andrews haar legendarische zangstem kwijt. Maar met behulp van MIT-Professor Robert Langer is er een redelijke kans dat Andrews weer kan zingen als tevoren.

Robert Langer – zelf biomedisch ingenieur en leider van het grootste biomedisch laboratorium ter wereld – ontwikkelt namelijk met zijn student Mariah Hahn een manier om de stembanden van Julie Andrews nieuw leven in te laten blazen. Andrews zelf is als ultiem proefpersoon nauw betrokken bij het onderzoek, iets wat de zichtbaarheid van Langers werk natuurlijk zeker ten goede komt.

Het onderzoek richt zich op de ontwikkeling van een rubberachtige gel die in de beschadigde delen van haar strottehoofd geinjecteerd kan worden. Hiervoor zal het littekenweefsel dat zich op haar stembanden heeft gevormd eerst chirurgisch verwijderd moeten worden. Steven Zeitels, de arts die Andrews stembanden behandelt werkt ook mee aan het onderzoek en zal de operatie uitvoeren.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Contracten met de industrie

“Uitmuntendheid in het sluiten van contracten met de industrie.”

Osterhaus’ ViroClinics krijgt de door de overheid gefinancierde NGI Valorisation Award voor net datgene waarvoor hij onder vuur lag. Het spoeddebat dat de PVV (gesteund door zowel de SP als de VVD) over die vermeende belangenverstrengeling had aangevraagd is inmiddels al twee keer uitgesteld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De keerzijde van het real-time web

Paul Carr (Foto: Flickr/loiclemeur)

Eergisteren stond er een interessant artikel in, jawel, het Amerikaanse blog TechCrunch. De Amerikaanse redacteur, Paul Carr, maakt zich zorgen over het ‘real-time web’. Het real-time web is sinds vorige week een stuk dichterbij gekomen nu zowel Google als Microsoft hebben besloten de berichtjes op Twitter real-time op te nemen in de zoekresultaten. Dat betekent dat zoekmachines nu bij een ramp potentieel eerder resultaten over die ramp kunnen gaan geven dan dat de ramp algemeen bekend is. Als meerdere mensen tegelijkertijd een tweet plaatsen over een crash dan concluderen de zoekmachines in de toekomst waarschijnlijk dat er iets aan de hand is, en zullen de resultaten van bepaalde zoekopdrachten daarop aanpassen. En dat alles voordat er artikelen in de (online) kranten zijn verschenen.

En Carr maakt zich hier zorgen over. Niet om het beschikbaar zijn en komen van de informatie op zich, maar over het effect dat dit op mensen zal hebben. Nu al constateert hij dat jongeren (en in mindere mate ook ouderen) bijvoorbeeld bij concerten al voor een groot deel met een mobieltje in de lucht het concert verslaan, in plaats van van de muziek te genieten. Volgens hem zal dat alleen maar erger worden. Het gaat er niet meer om dat je er geweest bent, maar dat je kan laten zien dat je er geweest bent. En dat dat stoer, vet, cool of whatever was.

Nu is die houding bij concerten nog relatief onschuldig, maar het is in de VS al voorgekomen dat juryleden in de Amerikaanse rechtszaal ’teasers’ over de uitslag van de zaak aan het twitteren waren, of soms domweg het juryoordeel al de wereld in slingerden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Sir Doctor Tim en de Web Foundation

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Tim Berners-Lee, The Inventor of the Web (Foto: Victor de Boer, CC)

Gisteren, dinsdag 20 oktober, werd Timothy Berners-Lee (alias The Great TBL, alias Sir Tim) geëerd met een eredoctoraat van de Vrije Universiteit Amsterdam. Dat dat meer dan terecht is staat als een paal boven water, niet alleen is de man de uitvinder van het WWW, hij bleef als directeur van het W3C ook betrokken bij de belangrijkste ontwikkelingen van zijn kindje. En met zijn nieuwste project, the Web Foundation, probeert hij het Web toegankelijk te maken voor de de miljarden mensen die tot nog toe geen gebruikers waren van het wereldwijde kennisnetwerk.

De erkenning van the Great TBL gaat langzaam maar zeker. Veel mensen beseffen niet dat dé innovatie van het einde van de afgelopen eeuw uitgevonden is door één man. Twintig jaar nadat het Internet ontwikkeld was (email en ftp waren er onder andere al) beschreef Tim Berners-Lee in 1989 het idee van het World Wide Web, introduceerde haar belangrijkste bouwstenen: de URL, HTML en HTTP (Berners-Lee bood onlangs zijn excuses aan voor de achteraf onnodige dubbele slash in de web-adressen). Ook programmeerde hij de eerste webbrowser en de eerste webserver en the rest is history. Professor Frank van Harmelen heeft denk ik gelijk als hij zegt dat we ons over 50 jaar nog maar twee dingen herinneren van de jaren ’90: de hereniging van Oost en West Europa en de opkomst van het Web. Het brein erachter verdient alle lof die over hem uitgestrooid wordt.

In een eerder stadium werd Timothy al tot Sir Tim geridderd en in 2004 werd hij verkozen tot Greatest Briton van dat jaar. De Vrije Universiteit eert hem nu met een eredoctoraat, dat hij gisteren in ontvangst nam. Zijn komst ging gepaard met een symposium over de sociale ontwikkelingskant van het WWW. Berners-Lee heeft altijd gestaan voor een open Web, toegankelijk voor alle mensen, in alle talen. Hier introduceerde Sir Tim zijn nieuwste Goede Idee: the Web Foundation.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: De Ig Nobelprijzen van 2009

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Hoe doet ze dat toch, niet omvallen? (Foto: Flickr/baicai9527)

Het was vorige week prijzenregen in wetenschapsland. De Nobelprijzen werden verdeeld onder wetenschappers die hun vindingen allang weer vergeten waren. Veel recenter en leuker (om over te bloggen in ieder geval) was het onderzoek dat enkele dagen daarvoor beloond werd met één van de Ig Nobel prijzen.

De Ig Nobel prijzen worden sinds 1991 uitgereikt door het Amerikaanse humoristisch-wetenschappelijk tijdschrift Annals of Improbable Research (AIR) voor onderzoek waar je eerst om moet lachen, en vervolgens over moet denken. Enkele Nederlandse onderzoekers hebben ook al wat gewonnen, zoals C.W. Moeliker, die de prijs kreeg voor zijn befaamde documentatie van de eerste wetenschappelijke observatie van homoseksuele necrofilie bij de wilde eend.

De Ig Nobel awards zijn een mooi voorbeeld van een serieuze grap: De ceremonie bol staat van de grappen en grollen (zo wordt ieder jaar een klein meisje ingehuurd om de speeches van de winnaars kort te sluiten met een piepend “Please stop. I’m bored. Please stop. I’m bored….”) Tegelijkertijd worden de prijzen wel uitgereikt door een comité waarin o.a. échte Nobelprijswinnaars zitting nemen. En veel van de prijzen leggen mooi bloot wat er zich allemaal afspeelt in het wetenschappelijke circuit.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende