Meer nederzettingen of recht voor de Palestijnen?

De minister van defensie van Israël, Ehud Barak begreep eind jaren negentig de noodzaak van het teruggeven van de bezette Westelijke Jordaanoever en van Gaza. Gaat hij dit inzicht ook uitdragen in de regering Nethanyahu, waar hij als beloning voor zijn flexibiliteit opnieuw minister van defensie mag zijn?

Hij verklaarde in 1999 dat elke poging om Israël en de bezette gebieden als één politieke entiteit te beschouwen leidt of tot een ondemocratische staat of tot een niet-Joodse staat. Als de Palestijnen mogen stemmen is dit gebied een gebied met twee nationaliteiten, en als de Palestijnen niet mogen stemmen is het een gebied met apartheid.

De Arabische bevolking van het Heilige Land, ruwweg 5,4 miljoen mensen, zal over niet al te lange tijd groter zijn dan de Joodse bevolking ervan. Dit maakt een twee staten-oplossing noodzakelijk om Israël als Joodse staat te laten blijven bestaan.

Zoals de schrijver van het artikel in de New York Times betoogt knaagt het volharden van de 42-jarige bezetting en het doorgaan met bouwen door niet-Palestijnen op de bezette grond aan de fundamenten van de zionistische droom.

Tot overmaat van ramp verlangt Netanyahu van de Palestijnse leiders op de Westoever, die Israël erkend hebben, dat zij verder gaan en Israël als Joodse staat erkennen, vóórdat hij zich wenst uit te spreken voor een hypothetische Palestijnse staat.