Deze week is John Verhoeven hoofdredacteur van onzeWereld op pad in Zimbabwe, in het kielzog van een delegatie van FNV Mondiaal, met voorzitter Agnes Jongerius, en hoofdbestuurder Jan Willem van der Pol van de Nederlandse Politiebond. Hieronder volgt zijn vierde bijdrage aan Sargasso vanuit Zimbabwe. In Zimbabwe bedraagt de werkloosheid 95 procent. Slechts vijf procent van de arbeidzame mensen heeft een baan. En de rest? Die probeert zijn kostje bij elkaar te scharrelen in de informele economie: straatverkoop, handeltjes, bedelen, klusjes opknappen. Wat doet een vakbond in een land waar bijna niemand een echte werkgever heeft? Precies, je richt een vakbond op voor de informele economie. Die dateert nu al van 2002 en heeft inmiddels ongeveer 2,5 miljoen leden. Iemand van de bond schat dat het er misschien wel vijf miljoen zijn. Het exacte aantal is niet bekend. De leden zijn geregistreerd maar dat betekent niet dat ze ook contributie betalen. Bijna niemand heeft daar geld voor.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In de eeuwige discussie over wat nu een beter model is, worden de VS en Europa regelmatig tegenover elkaar gezet. Daarbij geven de aanhangers van de VS vaak aan dat Europa misschien wel lief is voor zijn mensen, maar daardoor wel een hoge werkloosheid kent.
Dat laatste kan in de discussie nu even niet meer opgevoerd worden. Met ingang van de maand maart namelijk, is de werkloosheid in de VS officieel hoger dan in de 27 landen van de EU gezamenlijk. En naar mijn weten is dit nog niet eerder voorgekomen. Ik heb met opzet gewacht op de cijfers over april (sinds eergisteren bekend) om te zien of het geen toeval was. Maar nee, de trend zet door.
Leek me toch wel een aardige mededeling op de dag van de Europese verkiezingen.
Crosspost: Het nu volgende stuk van Steeph verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Het land in rep en roer! PvdA heeft eindelijk een integratienota waarmee ze lijken te breken met de softe, tolerante houding van de laatste twintig jaar. Andere partijen waren hun al voorgegaan in de ‘omslag’, mede gedreven door het succes van wat meer uitgesproken politici op rechts. Dus nu gaat iedereen zich verheugen op de mogelijkheid het probleem van de integratie nu eens werkelijk aan te pakken. Jammer alleen dat dit komende debat waarschijnlijk al achterhaald is voor ze straks goed en wel vruchten begint af te werpen. Over een jaar interesseert het helemaal niemand meer hoeveel nieuwkomers een inbur- geringscursus hebben gedaan of hoeveel woordjes een derde generatie allochtoon toch minimaal moet beheersen voor groep 5 van de basisschool. Over een jaar is men bezig om een opstand te onderdrukken die men nu al aan kan zien komen. Maar waarom gaat die opstand er dan komen? Het antwoord is in de basis eenvoudig: De kredietcrisis. Maar om het goed te duiden moeten we ook kijken naar de recente geschiedenis.
Eerst maar eens de relevante ontwikkelingen de komende tijd schetsen om uit te leggen waar het pijn gaat doen. De kredietcrisis begint er stevig in te hakken. Een van de belangrijkste effecten is die op de werkgelegenheid. Bedrijven grijpen snel het wapen van ontslag om de kosten te reduceren. In diverse landen is de stijging al stevig ingezet. In Nederland komt het wat langzaam op gang. Maar omdat wij voor een stevig deel weer afhankelijk zijn van het buitenland voor onze export en handel, is het niet onwaarschijnlijk dat ook wij over een jaar minimaal 50% meer werklozen zullen hebben, als het geen verdubbeling wordt.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Waarom kiezen sommige kranten het verwarrende plaatje uit het maandelijkse CBS rapport?
Frankrijk ligt plat. Nu is dat voor Frankrijk niet iets heel bijzonders, maar de huidige staking is ook naar begrippen van dat stakingsgeile land behoorlijk groot. En wordt gesteund door een grote meerderheid van de bevolking, wat ook lang niet altijd het geval is. Recessie, massale werkloosheid en een overheid die in de ogen van veel mensen te weinig doet: het maakt de Franse burger schijnbaar woedend.
Frankrijk staat niet alleen. In IJsland, Litouwen, Letland en Bulgarije, landen die het zwaarst door de crisis zijn getroffen, vonden de afgelopen dagen straatrellen plaats. In Griekenland is het al maanden onrustig. Daarmee vergeleken is het in Nederland bijzonder kalm. Blijft dat zo?
We weten sinds de overwacht zeer succesvolle vakbondsdemonstraties in 2004 dat Nederlanders wel degelijk in grote getale op de been kunnen komen. Toch lijkt het rustig.
Maar die rust is misschien bedriegelijk. Vooral nu de hoogte van de pensioenen in het gedrang begint te komen. En er is één gouden regel in de Nederlandse politiek: kom niet aan de oude dag van de babyboomers. De generatie die is opgegegroeid met demonstreren en oud is geworden met het strikt behartigen van de eigen belangen laat zoiets niet over haar kant gaan. Als daar de komende maanden -met zeer verslechterde economische omstandigheden- nog een hoop jongeren bijkomen die dankzij het last in, first out-principe plotseling op straat staan, kon het nog wel eens flink druk worden op het Malieveld.
Er zijn in de Nederlandse politiek mythen die iedere politicus tegen beter in blijft verkondigen. Het idee dat illegalen gemakkelijk uitgezet kunnen worden is er bijvoorbeeld zo een. Maar de allergrootste is toch wel het idee dat het bestand met langdurige werklozen met een klein beetje moeite aan het vacaturebestand gekoppeld kan worden, waarmee de werkloosheid als bij toverslag verdwijnt.
Wie een beetje de cijferstroom van de diverse onderzoeksinstituten volgt over bijvoorbeeld het aantal diplomaloze schoolverlaters, praktische analfabeten, alcoholisten en ADHD’ers in Nederland, weet dat dat niet zo kan zijn.
Een praktijkbezoek aan een CWI-kantoor of uitzendbureau ter bestudering van de kandidaten die zich daar aandienen neemt de laatste daarover aanwezige twijfel wel weg. Als je er ook nog bij bedenkt dat een flink deel van de eenvoudigste banen is geëxporteerd naar Oost-Europa en Azië, dan is het aantal ‘moeilijk bemiddelbare’ steuntrekkers misschien zelfs wel laag.
MKB Nederland is dan ook een simplistisch bezig door het gebrek aan succes te wijten aan die eeuwige favoriete zondebok van het bedrijfsleven, de bureaucratie. Helemaal als ze zelf moeten toegeven dat het ook de marktgedreven uitzendbureaus niet lukt.
Op de lange termijn kunnen onderwijsverbeteringen een deel van het probleem oplossen, op de korte termijn lijkt alleen het gebruik van wel gemotiveerde en overgekwalificeerde Polen, Roemenen en Bulgaren soelaas te kunnen bieden. De arbeidsbemiddeling van CWI en UWV is eigenlijk niet meer dan een gesubsidieerd afkick- en alfabetiseringsproject, zoals staatssecretaris Aboutaleb ooit tussen de regels door al liet doorschemeren in Buitenhof. Ook dat is een loffelijk streven, maar vacatures krijg je er niet mee vervuld.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“Het kan heel goed zijn voor de zelfreflectie van een hoogopgeleide om op een zeker moment in de kassen te gaan werken”
Minister Donner gaat werklozen dwingen om na een jaar werkloosheid, banen onder het oude kennis- en salarisniveau te accepteren. En denkt dat dat louterend kan werken. Zelfreflectie na een jaar werkloosheid, duh…
De stap van Donner is op zich wel een logische, als je kunt werken, waarom dan niet? Wat ontbreekt is een nuttige besteding van de tijd tijdens de WW. Momenteel moet je beschikbaar blijven zijn voor de arbeidsmarkt. Je mag bijna niets ondernemen, want dan ben je verminderd beschikbaar voor de arbeidsmarkt en word je gekort. Wanneer je dan een jaar op de bank gezeten mag je in de kassen aan de slag.
Nous entrons dans une période difficile qui peut durer un an.
Je kunt als Franse jongere het nieuwe jaar beter ingaan dan met de voorspelling van