Vrij voor vruchtbaarheidsperikelen?

Vandaag in het nieuws, een pleidooi voor een wettelijke regeling waarmee vrouwen verlof kunnen krijgen wanneer ze vanwege vruchtbaarheidsproblemen vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan. Deze behandelingen brengen namelijk veel bezoeken aan het ziekenhuis met zich mee en dat kan alleen onder werktijd. De meeste werkgevers beschouwen dit als eigen tijd van de vrouw en die zal daarvoor dus verlofdagen moeten opnemen. Daar 1 op de 6 paren problemen heeft met kinderen krijgen, acht men een regeling wenselijk. Dit is best een lastig onderwerp. De mogelijkheden om langs kunstmatige weg alsnog zwanger te worden zijn de laatste decennia snel toegenomen. Het aantal vrouwen dat niet langs natuurlijke weg zwanger kan worden groeit ook nog steeds. Moeten de werkgevers dan, net als bij zwangersschapsverlof, ruimte bieden aan de inspanningen hierbij? Hieronder een aantal argumenten pro en contra, gevolgd door een poll. Deze lijst vullen we aan of passen we aan op basis van de reacties.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vrijdag vraag | Vrij nemen of hard werken

, door

VrijdagVraagteken
Je hebt een leuke baan bij een bedrijf dat door de kredietcrisis in zwaar weer is gekomen. Er komt een ontslagronde aan, maar de namen zijn nog niet bekend. Deze vrijdag wordt een zeer mooie dag. Je hebt nog een ruime voorraad vakantiedagen. Wat doe je? Neem je vrij en geniet je van het voorjaar of blijf je werken om te laten zien dat ze jou toch vooral als onmisbare werknemer moeten beschouwen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een gids voor het jaar 2025 | Bevolking

, door


Ruim een maand startte hier de slowmovingdiscussion over de lange termijn planning voor Nederland richting 2025. De vorige aflevering ging over werk.

Onderwerp dit keer is de bevolkingsopbouw. Afgelopen week werd het Nationaal Netwerk Bevolkingsdaling opgericht. Dit netwerk moet zich bezig gaan houden met de daling van de bevolking in veel gemeentes van Nederland tussen nu en 2025.
Daar waar het hele denken van instituten decennia lang gericht is geweest op groei en uitbreiding, moet er nu ineens met krimp gewerkt worden. Hoe pak je dat aan.

Naast de uitdaging van de daling in bepaalde gebieden, is er natuurlijk ook nog de uitdaging van de vergrijzing.

Aan jullie om aan te geven welk beleid er gevoerd moet worden om goed om te gaan met beschreven ontwikkelingen en wat in jullie opinie het effect is van deze ontwikkelingen. Creatieve ideeën zijn natuurlijk altijd welkom.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een gids voor het jaar 2025 | Werk

, door


Ruim een maand startte hier de slowmovingdiscussion over de lange termijn planning voor Nederland richting 2025.

Een belangrijk aspect dat een rol speelt in de inrichting van de wereld van 2025 is werk. Nederland zet stevig in op de agrarische sector, vervoer (haven) en de dienstensector.
Onderstaand overzicht geeft een beeld van waar op dit moment hoeveel mensen werkzaam zijn (x1000).
 
 

Landbouw, bosbouw, visserij (A+B) 120,8 Winning van delfstoffen 7,6 Industrie 846,7 Productie en distributie van en handel in elektriciteit, aardgas, stoom en warm water 25,4 Bouwnijverheid 381,1 Reparatie van consumentenartikelen en handel 1280,1 Horeca 319,9 Vervoer, opslag en communicatie 450,5 Financiële instellingen 353,2 Verhuur van en handel in onroerend goed, verhuur van roerende goederen
en zakelijke dienstverlening 1589,4 Openbaar bestuur, overheidsdiensten en verplichte sociale verzekeringen 502,1 Onderwijs 502,5 Gezondheids- en welzijnszorg 1135,1 Milieudienstverlening, cultuur, recreatie en overige dienstverlening 322,0 Niet in te delen 28,9 Totaal 7865,3


Er zijn nogal wat factoren die van invloed zijn op dit punt. Maar een aantal kunnen de komende jaren een grote rol spelen. Denk aan de overgang naar de digitale (kennis) economie, nadruk op duurzame ontwikkeling, nog verder toenemende productiekracht vanuit Azie en steeds meer hoger opgeleiden in Nederland.

Aan jullie de vraag welke verschuivingen jullie verwachten of wenselijk achten ten opzichte van de huidige situatie. Of je daar misschien stukken/boeken over gelezen hebt die je kunt aanbevelen of linken. Ook is het goed om in te gaan op de mogelijke gevolgen van die verschuivingen. En last but not least is het erg mooi als je ook kunt aangeven welke acties genomen moeten worden om gewenste ontwikkelingen in gang te zetten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Na 2 jaar na verlies partner weer aan het werk?

, door

Vorige week suggereerde scheidend staatssecretaris Aboutaleb dat een weduwe of weduwnaar na twee jaar na het verlies van zijn of haar partner (weer) aan het werk moet. Tot nu toe heeft een nabestaande recht op een uitkering van maximaal 18 jaar, maar in ieder geval totdat de kinderen volwassen zijn.

Het was te verwachten dat de christelijke partijen tegen zouden zijn (hoeksteen enzo), maar ook Aboutaleb’s eigen partij is niet enthousiast. Hans Spekman, die zelf op 1-jarige leeftijd zijn vader verloor, verwoordt het als volgt:

“Hij moet niet op het laatste moment met voorstellen komen die niet zorgvuldig zijn. […] Die twee jaar doen geen recht aan de situatie waarin iemand komt, die het leven bot van zich ziet weggeslagen. Het klinkt net een tikkie te stoer.”


Maar is dat wel zo, “een tikkie te stoer”? Is het normaal dat iemand twee jaar na het overlijden van een partner nog steeds niet in staat is te werken? Bij het overgrote deel van de mensen toch niet, denk ik. Het lijkt me dat er in die gevallen dieperliggende problemen zijn.

Uiteraard brengt het alleenstaand ouderschap, gecombineerd met werken, extra problemen met zich mee. Denk aan kinderopvang. Maar daar kunnen we ook wat aan doen. Laten we dus kijken hoe we die problemen kunnen verminderen, in plaats van deze mensen compleet te ondersteunen en afhankelijk te houden van de staat. Daar wordt niemand beter van.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Vrouwen aan het werk

, door
Ahmed Aboutaleb (Flickr/Roel1943)

Het kabinet gaat vrouwen niet dwingen meer te werken, maar ik wil wel zeggen: we hebben ze hard nodig.

Aldus Staatssecretaris Aboutaleb van Sociale Zaken en Werkgelegenheid deze week, bij de instelling van de Taskforce Deeltijd Plus. Deze Taskforce moet met name vrouwen met kleine deeltijdbanen gaan stimuleren om meer uren te werken.

Arbeidsparticipatie gaat me aan het hart, maar er is meer tussen hemel en aarde.

Aldus Staatssecretaris Aboutaleb van Sociale Zaken en Werkgelegenheid vorige week, tijdens een discussie over het kabinetsvoorstel om de sollicitatieplicht voor bijstandsmoeders af te schaffen. Vrouwen in de bijstand met kinderen jonger dan vijf jaar hoeven bij aanvaarding van het voorstel door de Tweede Kamer niet langer te solliciteren naar werk.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zijn werkgevers te vertrouwen met een flexibeler ontslagrecht?

, door

Eén van de regelmatig terugkerende onderwerpen op de politieke agenda is een flexibilisering van het ontslagrecht. Met name de werkgeversvertegenwoordigers en ‘de politieke partijen ter rechterzijde’ zijn grote voorstanders van een flexibeler systeem.

Wanneer ik kijk naar het gedrag van bepaalde topmanagers van grote werkgevers dan vraag ik mij af hoe moreel legitiem de bemoeienis van deze mensen met het ontslagrecht is. Het is duidelijk dat voor werkgevers het Amerikaanse systeem van ‘employment at will’ het ideale uiteindelijke systeem is. Dit systeem waarbij de werkgever geen enkele morele verplichting ten opzichte van zijn werknemer heeft en vice versa kent een ongekende flexibiliteit.

Kijkend naar hoe grote delen van ‘de top’ van het bedrijfsleven zich hebben ontwikkeld, dan denk ik dat elke flexibilisering van het arbeidsrecht op dit moment net zo snel tot meer, als tot minder werklozen zal leiden. De top is namelijk helemaal niet bezig met het algemeen belang, het werknemersbelang, het aandeelhoudersbelang, of het bedrijfsbelang! De top lijkt puur en alleen bezig met het eigen belang! Hoewel dit gedrag natuurlijk van alle tijden is, wordt in een wereld van informatie en communicatie pas schrijnend duidelijk hoezeer de top bezig is met eigenbelang. Het gaat in grote delen van het bedrijfsleven allang niet meer om het draaiend houden van een organisatie waarbij de belangen van klant, aandeelhouder en werknemer in balans moeten worden gehouden, nee het gaat helaas alleen nog maar om het snelle geld. Snel geld dat niet terecht komt bij aandeelhouders of werknemers, nee snel geld dat middels bonus en optieregelingen terecht komt bij de leden van de raad van bestuur.

In dat licht bezien vertrouw ik de werkgevers niet met een flexibeler ontslagrecht. Het is zo makkelijk om te roepen dat een vernieuwing 200.000 nieuwe banen oplevert! Niets staat namelijk diezelfde werkgevers in de weg om tegelijkertijd 500.000 of meer duurdere werknemers te lozen. Wat wij ‘gewone werknemers’ niet mogen vergeten is dat een verregaande flexibele arbeidsmarkt ook in Amerika vooral tot veel wegwerpbanen heeft geleid. Banen waarbij werknemers twee of meer werkgevers nodig hebben om rond te kunnen komen. Wegwerpbanen die op geen enkele wijze bijdragen aan een eerlijker verdeling van inkomen en middelen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Surfen op werk wangedrag”

, door

Quote du Jour“Het lijkt wel nu de arbeidsmarkt weer groeiende is dat mensen zich meer wangedrag op de werkvloer permitteren. Stel dat je een bedrijf runt van honderd mensen, dan komt dit per maand neer op duizend uur arbeidsproductiviteitverlies. Dit is geen kinderspel meer, maar een serieus probleem.”

Jacob Verschuur, directeur ICT Leadership van Ernst & Young jankt over privesurfen op het werk. Wanneer houden werkgevers eens op dit soort rekensommetjes te maken? Natuurlijk gaat dat ten koste van productiviteit, maar de tijd dan je als een fabrieksarbeider strak je hele werktijd aan de lopende band stond is allang voorbij. Het liefst zouden de werkgevers ook nog beginnen over roken, toiletbezoek en informele gesprekken met de collega’s, maar ze weten dat ze dan problemen met hun werknemers krijgen. Ehm, de vakbonden bedoel ik natuurlijk.

Dus: niet meer spreken van wangedrag, maar gewoon kijken of iemands productiviteit goed is, meer niet. Als iemand hetzelfde resultaat levert in de helft van de tijd dan moet je die mensen koesteren en wellicht een andere functie gaan aanbieden lijkt me. En zolang er nog driemaal daags vergaderd kan worden valt het wel mee met het verlies van arbeidsproductiviteit. Toch?

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige