De Slag die de natie maakte

Waterloo was misschien niet de grootste 'klassieke' veldslag ooit, maar ze behoort zeker tot de meeste belangrijke veldslagen aller tijden. En ze werd ook nog eens uitgevochten op Nederlands grondgebied (dat toen ietsje groter was dan nu). Waterloo maakte een definitief einde aan het Napoleontische keizerrijk, dat heel even uit zijn as leek te gaan herrijzen. Napoleon, ontsnapt van het eiland Elba, was er in korte tijd in geslaagd weer een enorm leger te formeren, en de Geallieerden (Pruisen, Engeland, Nederland) moesten alles op alles zetten om de keizer weer op de vlucht te jagen. Het was kantje boord – de Fransen beschouwen de nederlaag van 'hun' keizer nog steeds liever als het gevolg van toeval (een regenbui, een verkeerde beslissing) dan een teken van vijandige militaire overmacht. (Maar in feit was het land de dictator spuugzat.) Voor Nederland was de overwinning op Napoleon zo mogelijk nóg dramatischer. Men sprak in die tijd van een 'dubbele verlossing': de Fransen hadden in 1813, na Napoleons nederlaag bij Leipzig, Nederland verlaten om het eigen vaderland te verdedigen, maar de ware verlossing van het Franse juk was toch de Slag bij Waterloo. Pas tóén was het jonge koninkrijk veilig. Een Napoleontische overwinning was de kersverse Willem I waarschijnlijk fataal geworden.

Door: Foto: Pieneman - Willem II in de Slag bij Waterloo (reproductie) copyright ok. Gecheckt 27-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

David Frum: ‘Waterloo voor Republikeinen’

David Frum

Zondagnacht loodsten Obama en de Democraten het zorgplan met succes door het Huis van Afgevaardigden in de VS. Hiermee is de legislatieve strijd rond het plan zo goed als beslecht, maar de gevolgen kunnen tot in lengte van dagen merkbaar zijn in de VS. Tijd dus om de balans op te maken na een jaar van moddergooien over en weer, cumulerend in het bespugen van een gekozen congreslid.

Al snel nadat de kogel door de kerk was, kwam David Frum ten tonele. Frum is één van de speechschrijvers van George W. Bush en politiek journalist. Hij staat bekend als conservatief. Zijn analyse van het Republikeinse verlies voorspelt echter weinig goeds voor de Republikeinse partij. De titel van zijn analyse zegt al voldoende: Waterloo.

De Republikeinen lijden het grootste verlies sinds de jaren ’60, toen de Social Security Act van 1965 zijn intrede deed. Medicare en Medicaid zorgden toen voor gezondheidszorg voor bejaarden en hele arme Amerikanen. De hervormingen van nu resulteren op de middellange termijn in een electorale dreun voor de Grand Old Party. Veel Amerikanen gaan profiteren van de hervormingen. Dat is electoraal gunstig.

Frum vindt dat de Republikeinen zichzelf hebben uitgesloten van een mogelijk succes door keihard oppositie te voeren tegen de plannen. De gematigde Republikeinen lieten zich meeslepen door de minderheid die Obama’s plannen vergeleek met massamoord. Het zorgplan zou je oma de dood in jagen en een groep mensen zou beslissen of de gehandicapte zoon van Sarah Palin blijft leven.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.