KSTn | Wapens in horeca en op school

Door alle aandacht voor de presidentsverkiezingen in de US of A heb ik de kamerstukken wat laten verstoffen. Nu bezig met een inhaalrace. Daar komt nu één boeiend stuk naar boven drijven. Een nulmeting over de problematiek van het wapenbezit en gebruik in de horeca en in het voortgezet onderwijs. Onder de noemer "Naar een veiliger samenleving: Wapens weren" is een project gestart om wat te doen aan genoemd probleem. De nulmeting levert mij een interessante constatering op. Het aantal wapens dat gevonden werd, valt me enerzijds mee en anderzijds toch eigenlijk ook weer niet. In het onderwijs bijvoorbeeld hebben de 152 bevraagde instellingen in 2007 182 wapens gevonden. Dat valt me mee als ik zou afgaan op de berichten in de kranten. Maar aan de andere kant valt het me ook weer tegen. Het idee dat jongeren überhaupt een reden zien om die dingen mee te slepen, is weerzinwekkend. In de horeca wordt maar een klein beetje meer gevonden. Vooral discotheken zijn geliefd bij wapenbezitters zo te lezen. Maar ook voor de horeca geldt bijvoorbeeld dat 75% van de respondenten geen enkele incident met wapens had in 2007. Of dit onderwerp nou zo'n speciale aandacht van de regering nodig heeft, vraag ik me toch echt af. Maar ja, de publicitaire druk in deze is vast heel groot.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

YouTubefaam

“”We have to tighten the law significantly. In terms of handguns that can easily be carried about, we have to think about whether they should be available for private people. In my opinion, they belong on shooting ranges”

De Finse Minister-President Matti Vanhanen reageerde gisteravond laat op de schietpartij waarbij 10 studenten en de schutter omkwamen. Rijkelijk laat omdat al strenger beleid was beloofd na de schoolslachting die afgelopen november in het Finse Jokela aan acht mensen het leven kostte. Extra pijnlijk voor de overheid was dat de schutter een dag eerder door de politie was ondervraagd over twee YouTube-filmpjes waarin hij zijn pistool op de schietbaan leegt en zich dreigend tot de camera keert (“You will die next” en “Goodbye”). Omdat de jongen een wapenvergunning had en geen specifieke dreiging jegens personen had geuit, kon hij niet worden opgepakt.

Vanwege het beschikbare beeldmateriaal wist krantenlezend Nederland vanmorgen bij het ontwaken een pistool op zich gericht (de internetwereld heeft zich gisteren al kunnen laven aan de lege blik van de kalende Fin). Het zien van deze beelden schuurt. En niet alleen vanwege de immense tragedie erachter. Maar vooral omdat dit het ultieme doel is geweest van de schutter. Zijn dagje roem onder de door hem zo verafschuwde menselijke soort. En alle kranten en websites die niet alleen berichten over zijn dood, maar ook zijn foto daarbij groots tonen, helpen de moordenaar bij het realiseren van zijn laatste doel. Het is natuurlijk ook zo dat veel zichzelf respecterende media niet om dit nieuws heen kunnen, maar als ze zich geen enkele rekenschap geven van dit aspect -bijvoorbeeld bij de keuze voor de (grootte van de) foto- dan dreigt het argument van willen voorzien in de nieuwsbehoefte om te slaan in het stillen van sensatiezucht.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kapitalistisch activisme in de jaren ’80

“When Duyvendak lied nobody died…”

Nu we toch bezig zijn de bezem door de jaren ’80 te halen, waarom dan ook niet eens de handel en wandel van de Smaakmakers op Rechts onder de loep nemen? Vorig jaar werd Frans van Anraat in hoger beroep veroordeeld voor oorlogsmisdaden, hij kreeg 17 jaar. Zoals u wel weet leverde deze Hollandse handelaar de Iraakse dictator Saddam Hussein de grondstoffen voor zijn gifgasaanvallen waarbij duizenden Koerden en Iraniërs omkwamen. Oorlogscorrespondent Arnold Karskens zei over hem: “Van Anraat is de grootste Nederlandse oorlogsmisdadiger ooit. Er wordt geschat dat hij 120.000 slachtoffers heeft gemaakt, doden en gewonden. Dat is veel meer dan Nederlandse SS’ers voor hun rekening hebben genomen”.

Maar wie hield Van Anraat in die roerige jaren ’80 steeds de hand boven het hoofd? De VVD-er Frits Bolkestein vervulde als staatssecretaris voor Buitenlandse Handel aan het ministerie van Economische Zaken (EZ) op z’n minst een dubieuze rol. Tot op heden is deze rol nooit terdege onderzocht. Toch zijn er legio aanwijzingen dat er door de opstelling van zijn ministerie er onnodig veel slachtoffers zijn gevallen. Wanneer wordt hiervoor verantwoording afgelegd?

De toenmalige Nederlandse ambassadeur in Irak, Meindert Schorer verstuurde al in 1982 gecodeerde berichten naar Den Haag dat hij aanwijzingen had dat Saddam gifgas inzette tegen Iraanse troepen. Het ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa) wilde daarom snel 21 stoffen die als basis voor gifgas konden dienen op een vergunningenlijst. EZ wilde echter de handelsbetrekkingen met het olierijke Irak op peil houden en de Saddam niet tegen de schenen schoppen. Er volgende een jarenlang getouwtrek tussen BuZa en EZ waarbij Bolkestein steeds tégen exportbeperkingen streed. Door het dwarsliggen van Bolkestein traden de exportbeperkingen pas in werking op 5 februari 1985.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige