Kunst op Zondag | Beeldengalerij Het Depot

Lang voordat een zwaar gesubsidieerd kunstdepot in Rotterdam werd geopend (2021), bestond er al een kunstdepot in Wageningen (sinds 2004). In Rotterdam kost een toegangskaartje 20 euro. Met een museumkaart kost het slechts 1 euro. Eenmaal binnen is er verrekt weinig te zien. Bijna alle afdelingen waren dicht. Dat is niet alleen mijn ervaring, ook vrienden die op een andere dag en tijdstip  op bezoek waren, vonden het tegenvallen. Misschien waren we op een verkeerd tijdstip op bezoek? In Wageningen is de entree gratis en sta je met je neus bovenop de kunst, die je in bijna  alle gevallen ook mag aanraken. Hoe zit dat? Beeldengalerij het Depot is geen museum. Het is ook geen kunstgalerie. Het is en verzamelplaats voor beeldhouwkunst, waarbij de mensen staat centraal staat. ‘De mensen’ zijn niet alleen de beeldhouwers die door het Depot worden gesteund, maar ook ‘mensen die niet zo gemakkelijk of niet zo dikwijls naar kunst kunnen of komen kijken. Kinderen, studenten, blinden, ouderen en mensen met een beperking.’ Deze formulering is gebaseerd op het ideaal van ondernemer Loek Dijkman. De ‘overwinst’ die zijn verpakkingsbedrijf maakt, wordt niet aan aandeelhouders uitgekeerd maar aan haar omgeving waaraan zij haar bestaansrecht ontleent. De winst wordt aangewend voor het algemeen nut. Dijkman heeft daartoe de stichting Utopa opgericht, waarvan het Depot één van haar projecten is. Het Depot is een van de tien particuliere kunstinstellingen die zonder overheidssubsidie hun collecties toegankelijk maken voor publiek. Het is wel de enige  particuliere kunstinstelling, die gratis toegang geeft en er toch wat andere idealen op nahoudt dan de andere negen initiatieven. Bij de twee particuliere musea die het hoogste entreegeld vragen, is de museumkaart niet geldig. Drie anderen geven een korting voor museumkaarthouders (Beelden aan Zee vraagt bij eerste bezoek een toeslag, herhaalbezoek is gratis). Het LAM stel bezoekers in staat andere bezoekers te 'sponsoren' zodat die wel gratis naar binnen kunnen. Bij weer drie andere musea geeft de museumkaart (M.kaart? in onderstaand schema, klik voor groter beeld) wel gratis toegang. Het Depot laat beeldhouwwerk zien in de ruimste zin van het woord. De focus ligt op torso’s en ‘fragmenten’, maar wel uitgevoerd in alle denkbare materialen. Bij binnenkomst in het hoofdgebouw loop je meteen tegen dit indrukwekkend voetenwerk aan. Novello Finotti - Anatomico che cammina, 1969, brons 1200 cm idem In de volgende zalen een grote hoeveelheid uiterst divers werk. Eveline van Duyl - Day & Night, 2009, textiel en leer, 180 cm Thijs Kwakernaat – Voelers, 2020, berkenhout, 81 x 50 x 30 cm| Gerhard Lentink - Opus 6, Volans, 1985-1986, hout, polychromie, 170 x 175 x 194 cm Gerrit Offringa - Spare in trouble, strange in fright, 1997, hout/baksteen/gips, 130 cm, voorzijde Idem - achterzijde Zo dicht op de werken staan en ze veelal ook mogen aanraken, maakt dat je ook bij de abstracte werken wat langer stilstaat. Helaine Blumenfeld – Exodus III, 2019, marmer, 88 x 70 x 63 cm In het naastgelegen gebouw ‘De Peppel’ is een permanente expositie van werk van Emile van der Kruk gehuisvest. Allemaal werk van hout en humor. Emile van der Kruk - Onder Water, 2000, populierenhout, 120 cm Emile van der Kruk - Anatomie van de boom, 2010, red ceder, 130 cm Even een luchtje scheppen en in het arboretum (bomen- en struikentuin) stilstaan bij… Gertjan Evenhuis – Caput, 2008-2011, hessischer olivin diabas, staalconstructie, 317 cm Pépé Grégoire - Happy View, 2005, brons, 350 cm En dan de weg oversteken naar Villa Hinkeloord om daar de permanente expositie van werk van Eja Siepman van den Berg te bewonderen. Ga er eens langs…

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.