De Zuid-Afrikaanse atlete Caster Semenya loopt de laatste tijd erg goed. Zo liep ze de beste seizoenstijd op de 800 meter. En waar iemand succes heeft is er al snel jaloezie. Normaliter volgen dan bijna vanzelf de dopingbeschuldigingen, maar in dit geval is er een andere stok om mee te slaan. Semenya ziet er nogal mannelijk uit, wat mensen laat twijfelen aan haar geslacht. Zoveel zelfs dat de internationale atletiekunie (IAAF) een kleine twee weken geleden besloot tot een test. De uitslag is nog niet bekend, en het is de vraag of de sportorganisatie wel kán bepalen of Semenya wel of geen vrouw is. Kijken of ze de uiterlijke kenmerken van een vrouw heeft is namelijk niet voldoende en alles wat daarna komt is eigenlijk vooral een filosofische vraag. Is ze genetisch gezien een vrouw, maar heeft ze mannelijke hoeveelheden testosteron? Moet je haar dan diskwalificeren? En als ze genetisch gezien een man blijkt te zijn, maar een vrouwelijke hoeveelheid testosteron en oestrogeen aanmaakt? Is ze dan geen vrouw? En als je haar diskwalificeert op deze kenmerken, wat is dan de drempelwaarde waarop je deze mensen gaat diskwalificeren? En wat betekent dit alles voor de aangeboren afwijkingen of 'talenten' van andere atleten? Iedereen produceert andere hoeveelheden testosteron en oestrogeen. Het zou best eens kunnen zijn dat deze waarden bij veel topatleten afwijkend zijn, en zo zou het kunnen dat naar aanleiding van deze zaak opeens veel meer vrouwelijke atleten, die het geluk hadden er vrouwelijker uit te zien, tot man worden verklaard. De internationale atletiekunie stapt met deze test dan ook in een zeer filosofisch wespennest. De unie zal namelijk niet alleen een antwoord moeten geven op de vraag of ze een vrouw is, maar ook op wat een vrouw nou precies is. En daar valt, ook op sportgebied, geen definitief antwoord op te geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De warmte en de zomerkolder sloeg deze week heftig toe bij de redactie. “We moeten weer een Sargasso lijst doen! En dan een met mooie vrouwen!“, schreeuwde drs Boobelino de Soto met bezweet pafferig hoofd (waarbij zowel de woorden “mooie” als “vrouw” oorspronkelijk iets anders waren). “Nee, nee, dat kan toch niet op zo’n serieus blog als de onze?” was het weerwoord. Afijn, een paar wijntjes later versprak ik me en was er geen weg terug.
Om het toch nog politiek correct te maken, zijn het twee lijsten geworden. Zowel eentje voor de mooiste vrouw als eentje voor de mooiste man. En om de fundi’s politiek incorrect te bedienen, zijn ze gescheiden.
Dus laat u vooral bevangen door de hitte en geef uw lijsten met mooiste vrouwen respectievelijk mannen. Liefst natuurlijk met uw motivatie en veel foto’s.
Nummer uw lijst wel van 1 tot veel. De nummers 1 krijgen 20 punten, de nummers 2 19 punten en vanaf nummer 11 en verder krijgen ze 11 punten. Als je geen rangorde aangeeft, krijgen ze allemaal 11 punten.
Misschien ook wel aardig als u aangeeft van welk geslacht u zelf bent.
De sluiting voor deze 14e Sargasso lijst is zondag 5 juli maandag 6 juli om 12 uur des middags.
Naast het mij druk maken over smeltende ijskappen en sneue ijsberen, de goedkope H&M kleren gemaakt in Cambodja door bevende kinderhandjes, duurzaam opgewekte energie waar ik mijn vinger niet op kan drukken hoe dat dan precies werkt en waarom, denk ik na over het combineren van moederen en werken.
En meestal val ik dan meteen spontaan in slaap.
Tot nu toe…
Als ik om mij heen kijk, dan is het vrij normaal om drie maanden na het werpen van de baby weer terug achter een bureau te schijven. Op mijn werk ben ik in korte tijd gepeild door de andere werkende moeders. Of ik ook zo blij was om weer eens wat anders te zien dan de supermarkt en eindelijk weer deel te nemen aan normale conversaties in plaats van het maken van koetjiekoe geluiden. Nee, het is geweldig om terug te zijn op een plek waar implementatie, trajectfinanciering en ketenaanpak de normaalste woorden van de wereld zijn. Ik zou zonder problemen mijn ambtseed inleveren voor een leven samen met man, kind en het internet. Uit een recente Cambridge University studie komt naar voren dat er een attitudeverschuiving plaatsvindt over het beeld van de supermoeder die productief is op de werkvloer en fluitend haar kind naar bed brengt. Er lijkt sprake te zijn van een growing sympathy for the old fashioned view that a place is in the home, rather than in the office. Fok, dat is goed nieuws.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Als de wereldbevolking enkel uit mannen of enkel uit vrouwen zou bestaan, welke van de twee had het meeste kans op overleven. Uitgangspunt hierbij is dat voorplanting van de soort geen probleem is?
Dat is iets waar we achter gekomen zijn. Vraag aan een vrouw iets over een man en hou voor de grap eens bij hoe lang het duurt voordat ze het over zichzelf gaat hebben, ha ha. Dat wordt ook gezegd in de uitzending: je hebt een heleboel vervelende mannen, maar ook een heleboel vervelende vrouwen. Misschien nog wel meer.
Aldus programmamaakster Leo (what’s in a name) Wentink over de speurtocht naar de ideale man.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.