KRAS – Naar de mallemoer

De vrijheid van meningsuiting (u weet wel, het recht om iedereen en z'n moeder de tyfus te wensen op Twitter) is weer eens naar de mallemoer, deze keer omdat een Duitse komiekeling na wat heisa vrijgesproken gaat worden van Erdoganocide. Het is toch een beetje alsof het Nederlandse voetbal is ingestort omdat er ergens een Marokkaan met zijn onderbroek onder de douche betrapt is. Ik ga niet nog een keer zeggen dat het allemaal commotie om niks is. Eerder iets anders: ik zou zo graag willen dat onze minister president eens pisnijdig werd om een cartoon, een hekeldicht of desnoods een mopje van Hans Teeuwen. Weglachen, schouderophalen, de professionele reactie van onze eigen politici op venijnige satire heeft ook iets verontrustends.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Veroordeling vanwege leuzen NVU demonstratie blijft in stand

De Hoge Raad laat de veroordelingen van drie verdachten voor belediging wegens ras én aanzetten tot discriminatie in stand. De verdachten hadden op 28 mei 2011 tijdens een demonstratie van de Nederlandse Volksunie in Enschede geroepen: ,,Ali B. en Mustapha ga toch terug naar Ankara.’’ De demonstratie was gericht “tegen de multiculturele terreur en voor een totale immigratiestop”.

Volgens de Hoge Raad staan de genoemde personen symbool voor mensen van Marokkaanse dan wel Turkse afkomst en zijn de uitlatingen bedoeld om deze groepen in diskrediet te brengen en daarmee beledigend en zetten ze aan tot discriminatie.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Bearmancartoons flickr.com

De onbegrepen vrijheid van meningsuiting

RECENSIE - Onder de titel ‘Vrijheid van meningsuiting voor beginners’ laat Renzo Verwer zien dat er nog veel onbegrip bestaat over de waarde van het vrije woord in een democratische samenleving.

De vrijheid van meningsuiting is in ons land vanzelfsprekend. Iedereen is er voor, als je er naar vraagt. Maar in de praktijk van het publieke debat blijkt maar al te vaak dat veel mensen niet begrijpen waar het werkelijk om gaat. Iedereen eist voor zichzelf het recht op om te zeggen wat hij wil, maar velen onthouden niet zelden anderen het recht om dat ook te doen. In het publieke debat meet iedereen met twee maten, volgens Meindert Fennema op de achterflap van het boek: een voor zichzelf en een voor de tegenstander. Je mag niet schelden, niet beledigen, geen haat zaaien, geen vergelijking maken met Hitler, je moet fatsoenlijk blijven, terughoudend zijn, en ga zo maar door. Verwer maakt zich in zijn boek kwaad over het feit dat we deze vrijheid zo weinig serieus nemen. Dat er altijd een ‘maar’ is als iemand verklaart voorstander van de vrijheid van meningsuiting te zijn.

Waarom hebben we zo’n moeite met het in praktijk brengen van een principe waar we in het algemeen gesteld zo hartstochtelijk voor zijn? Het is niet alleen een kwestie van de ander misgunnen wat we voor onszelf opeisen. Het ‘maar’ wordt het meest gehoord bij radicale uitspraken die ons gevoel raken. Verwer somt een aantal voorbeelden op en schrijft dan: “Zelf voelde ik me erg ongemakkelijk bij deze opmerkingen, soms verontwaardigd.” Het ongemakkelijke gevoel. Daar zit de bron van het onvermogen om consequent met de vrijheid van meningsuiting om te gaan. We willen niet dat onze rust verstoord wordt, we willen gespaard blijven voor ongemakkelijke gevoelens. Het is niet verwonderlijk dat in een samenleving waarin mensen bovenmatig gehecht zijn aan de rust van hun ‘comfort-zone’ ongemakkelijk voelende uitingen uitgeband worden. We willen een schokvrije samenleving en alleen nog prettig verrast worden. Rust voor de lange tenen. Het is een waardevolle observatie die Verwer ons hier meegeeft. Hij noemt verder ook nog terecht de angst voor het afwijkende. De toets voor de tolerantie die de vrijheid van meningsuiting van ons vraagt zit in het wederkerigheidsbeginsel. Maar wie bang is voor het onbekende andere, voor vreemden uitsluitend vanwege hun vreemd zijn, zal er moeite mee houden die wederkerigheid in praktijk te brengen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

De angst van de VVD

OPINIE - Een onhandige zet van de VVD

De VVD heeft de presentatie van een biografische schets van partijcoryfee Haya Van Someren-Downer afgeblazen. Mark Rutte zou zaterdag 5 september tijdens een feestelijke bijeenkomst van de stichting Haya van Someren, het opleidingsinstituut van de partij, het eerste exemplaar overhandigen aan de zoon van de in 1980 overleden politica. De zoon heeft te kennen gegeven dat hij er bezwaar tegen heeft dat schrijfster Alies Pegtel in zijn ogen veel te veel aandacht heeft besteed aan het NSB-gezin waarin zijn moeder opgroeide.

Pegtel, die het boek in opdracht van de Haya van Someren stichting schreef, werd naar eigen zeggen onder druk gezet door de voorzitter, tevens lid van het hoofdbestuur van de VVD: Marianne Schuurmans-Wijdeven. Zij zou hebben gezegd ‘dat dit verleden niet onder VVD-vlag naar buiten kan’ en ‘dat het anders moet’. Volgens mevrouw Schuurmans gaat het alleen om de aanbieding van het boek. Je kunt een boek niet aan iemand aanbieden die van tevoren heeft aangegeven er moeite mee te hebben, zei ze voor Radio 1.  Ze had Pegtel wel aanpassing in overweging gegeven. Als ze het boek zo zou laten dan zou het niet volgens plan worden aangeboden. De VVD zal het boek gewoon wel afnemen zoals afgesproken en verspreiden in de partij.

Berufsverbot

Paul Frissen, de hoogleraar bestuurskunde van de Katholieke Universiteit Brabant hoeft niet te worden ontslagen vanwege zijn vergelijking van Geert Wilders politieke stijl met fascisme in een radio interview. De PVV had dat geëist, minister Bussemaker weigert.

Het bizarre van het verhaal is dat Paul Frissen zijn vergelijking maakte onder de titel “politiek filosoof Paul Frissen”. Tot twee keer toe werd hij als de persoon Paul Frissen aangesproken in het interview op de zender L1. Hij zat daar als burger en niet als hoogleraar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Websites verantwoordelijk voor anonieme reacties

NIEUWS - De Grote Kamer van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft het laatste woord gesproken over een negen jaar voortslepende kwestie. De nieuwssite Delfi (Estland) werd eerder gemaand dreigende reacties van de site te verwijderen en de bedreigde een schadevergoeding te geven.

Delfi is herhaaldelijk in hoger beroep gegaan, tot aan het Europese Hof voor de Rechten van de Mens toe, en telkens werden eerdere uitspraken van de Estlandse rechters bevestigd: Delfi werd verantwoordelijk gehouden voor onwettige teksten, ook al werden die door anonieme reageerders geplaatst. Dreigementen vallen niet onder de vrijheid van meningsuiting, oordeelde het Estlandse hooggerechtshof eerder.

Omdat de nieuwssite zelf de controle had over de reactie-ruimte, is de site geen passieve tussenpersoon en daarom mede verantwoordelijk voor de inhoud. De redactie had sneller moeten ingrijpen.

Twee van de zeventien rechters van de Grote Kamer hadden een afwijkend oordeel: een tussenpersoon kan niet verantwoordelijk gehouden worden voor de uitspraken van anderen.  Ze verwezen naar de “Drapier’s Letters”, pamfletten die Jonathan Swift onder pseudoniem schreef en waar de drukker voor verantwoordelijk werd gehouden.

De twee rechters wijzen op de onterechte arrestatie van de drukker en menen dat een tussenpersoon als een drukker, of zoals nu de Estlandse nieuwssite, onderdeel zijn van “de trotse mensenrechtentraditie van Europa die wij in stand moeten houden”.

Foto: De 'Motie Van Klaveren' copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Ali Abunimah: ‘Moszkowicz liegt!’

FACTCHECK - Israëlapologete Esther Voet mag het dan uit alle macht blijven ontkennen, maar gistermiddag werd toch echt klip en klaar waar het Joram van Klaveren met zijn motie om organisaties die ‘antisemitische’ uitlatingen faciliteren de subsidie te ontnemen eigenlijk om te doen is: moslims aanpakken en kritiek op Israël in de kiem smoren.

Daar kwam namelijk Jorams buikspreekpop Bram Moszkowicz in enen uit de coulissen gesprongen. In een vlammend J’Accuse! op het lol-antisemitische GeenStijl toverde Bram met wijdse gebaren de ene na de andere baarlijke aap uit zijn mouwen, die hij al snel in de richting slingerde van – je verwacht het niet – Israëlkritische organisaties:

Maar ook de meer bekende hulporganisaties als Oxfam Novib en ICCO faciliteren indirect antisemitisme. Zo gaf Oxfam in het recente verleden geld aan ‘Stop de bezetting’ dat een demonstratie organiseerde waar “Hamas, Hamas, alle joden aan het gas” werd gescandeerd. Ook ondersteunde ze de organisatie Miftah, dat een virulent antisemitisch artikel publiceerde waarin gesteld werd dat joden bij rituelen christelijk bloed gebruiken tijdens Pasen.

Miftah

Wat de gewezen advocaat er niet bij vertelt is dan dat de leiding van Miftah dat artikel verwijderd heeft, uitvoerig excuses heeft gemaakt en de verantwoordelijke redacteur berispt:

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Quote du Jour | No anti-Muslim climate of oppression

The Charlie Hebdo massacre did not “change” France, but somewhat boosted support (which was already growing) for Marine Le Pen’s far-right party, the National Front. The National Front performed worse, though, not better, than expected in regional elections in March, winning not a single département. The soldiers the film shows on patrol in Parisian streets have been a feature of life in the capital for years. The French “Patriot Act” the National Assembly passed in May continues to spark debate about possible abuse, but has not resulted in mass incarcerations. And all the public conversation about Islam has actually led to higher, not lower, approval ratings for Muslims in France. There is no new, post-Charlie-Hebdo anti-Muslim climate of oppression, even if after the massacre there was an increase in attacks on mosques.

Sancties voor Griekse journalisten met kritiek op Syriza

Journalisten die te duidelijk op de hand van een ‘Ja’-stem waren in het referendum over het aanvaarden van de voorgestelde bezuinigingsmaatregelen van EU-wege in ruil voor kredieten, moeten zich verantwoorden voor de Griekse vereniging van journalisten, een andere door de overheid ingestelde mediawaakhond en mogelijk ook de officier van justitie.

Dat bericht de Australische krant The Age.

Commerciële mediakanalen waren nogal kritisch over het advies van de regering Tsipras aan de bevolking om ‘Nee’ te stemmen, en worden nu op het matje geroepen door quasi-overheidslichamen die de integriteit van de journalistiek moeten bewaren, maar die volgens critici geleid worden door partijgetrouwen van Syriza.

Vorige Volgende