Weg met de verplichte christelijke feestdagen

De SGP is bang dat de Nederlandse feestdagen verloren zullen gaan. Volgens SGP-lijsttrekker Van der Staaij slaat het gelijkheidsdenken door: "Er gaan stemmen op die zeggen: is dat niet in strijd met het gelijkheidsbeginsel? Waarom is er immers wel hemelvaart voor de christenen en geen suikerfeest voor de moslims?" "We moeten het koesteren dat de Nederlandse samen- leving zijn wortels heeft in het christendom en dat dat ook zijn stempel heeft op de feestdagen." Bij dit soort 'cultuurgeweld' vraag ik me altijd af wat nou precies de stempel van het christendom is. Dat we met een miljoen man op tweede paas- en pinksterdag de meubelboulevards en tuincentra onveilig maken? Dat we in de kerk zitten? En waar al die 'tweede' feestdagen op slaan. Wat is er christelijk aan tweede kerst-, paas- en pinksterdag? De enige christelijke feestdagen die door het grootste deel van het land ook actief beleefd worden zijn eerste en tweede kerstdag, en dan ook nog grotendeels als familiefeest en niet als religieus feest. Onze feestdagen hebben al decennia niks meer met het christendom te maken, waarom deze koppeling dan ook nog bestaat is me een groot raadsel. Natuurlijk moeten gelovige christenen in de gelegenheid gesteld worden hun feesten te vieren. Maar waarom dat dan niet moet gelden voor hindoes, joden en moslims kan de SGP niet aannemelijk maken. 'Ies koeltoer' is geen argument, zeker niet met al die kunstmatige christelijke feestdagen die in de ons omringende landen niet bestaan. Een oplossing zou zijn om het huidige systeem helemaal om te gooien, waarbij de belangrijke religieuze dagen van verschillende grote religies worden gedefinieerd, en waarop iedereen het recht heeft op een vrije dag. Tel de vrijkomende dagen op bij het huidige aantal vakantiedagen en christenen, hindoes, joden en moslims kunnen hun religieuze vrije dagen vieren en worden niet meer gestoord door de feesten van andere religies. En dan kan ik een paar keertjes per jaar - en niet in mei - een lang weekend weg, of kan ik een weekje extra op vakantie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.