Onoprecht volk

Er loopt heel wat onoprecht volk rond in Italië. Maar zulk schijnheilig schorem als de Vrienden van Israel ben ik hier nog niet tegengekomen. Er loopt heel wat onoprecht volk rond in Italië – het zal de lezer van deze pagina’s niet ontgaan zijn. Zo hebben we bijvoorbeeld de burgemeester van Rome, eigenhandig over de schouders van de camerati opgeklommen van fascistisch straathondje tot burgervader van de hoofdstad. En ja, als burgemeester van de Eeuwige Stad kom je nog eens ergens. Dat zag u goed. Dat was de politieke erfgenaam van Benito Joden-behoren-niet-tot-het-Italiaanse-ras Mussolini met een keppeltje op in het belangrijkste monument ter nagedachtenis van de Holocaust – het Yad Vashem in Jeruzalem. Ik heb er Leon de Winter niet over gehoord. Ik heb er Ronny Naftaniël niet over gehoord. Ik heb er de Italiaanse Joden niet over gehoord. En als morgen de voltallige Kamerfractie van de Gouden Dageraad in het gelid achter hun Führer het Holocaustmuseum in marcheert om een krans te leggen, dan zal het weer stil zijn. Dat zijn de Vrienden van Israël.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.