Femke Halsema schrijft tegenwoordig voor De Correspondent, maar haar gedachtespinsels trekken ook op andere plaatsen de aandacht.
In haar laatste pennenvrucht, waarin ze modieus afrekent met de zelfgenoegzame linksert, wijst ze ook nog fijntjes de consument op diens verantwoordelijkheid voor de economische crisis:
Een diepere oorzaak van de crisis is, met andere woorden, ook ons grote verlangen naar rijkdom, nieuwe spullen, luxe. Daarvoor zijn we bereid op de pof te leven, grote leningen en onbetaalbare hypotheken af te sluiten. [...]
Als wij de financieel-economische crisis werkelijk te boven willen komen, kunnen we niet volstaan met het bestraffen van de bankiers, handelaren en politieke verantwoordelijken of met het aanscherpen van de financiële wetgeving. Dan zullen we onze levensstijl - en ja, ook onze hebzucht - aan een kritisch onderzoek moeten onderwerpen.
Met andere woorden, niks linkse systeemkritiek, gewoon keihard de eigen verantwoordelijkheid nemen, aldus Halsema.
Immers:
Systeemkritiek is een belangrijk onderdeel van linkse politiek, maar nooit met uitschakeling van de eigen verantwoordelijkheid voor het ontstaan van de problemen.
Maar wat ik me dan afvraag: is de eigen verantwoordelijkheid van de hebzuchtige hypotheeknemer even groot als de eigen verantwoordelijkheid van de bedriegende bankier? Bezaten beide partijen evenveel informatie? Waren ze beide precies even hebzuchtig? Dragen ze gelijke schuld?
Als we de bankiers echt op hun 'eigen verantwoordelijkheid' hadden afgerekend, zaten ze nu op water en brood in het gevang. Maar dat mag de consument van Femke niet denken. Die moet met de hand in eigen boezem. Want 'het bestraffen van de bankiers, handelaren en politieke verantwoordelijken of [...] het aanscherpen van de financiële wetgeving,' is blijkbaar te gemakkelijk of zo.
En om nog even op deze 'prikkelende' vraag van Halsema terug te komen:
Ben je een beter mens als je links bent? Maken je idealen van solidariteit en rechtvaardigheid je moreel superieur aan anderen?
Als je je oprecht bekommert om rechtvaardigheid, bijvoorbeeld door tegen je persoonlijke financiële belangen te stemmen, ben je inderdaad moreel superieur aan diegene die alleen aan zijn eigen portemonnee denkt. Misschien niet veel, maar toch.
Hoe moeilijk is dat nou?
