Trump en Clinton lopen verder uit
Trump wint vijf staten, Clinton vier. Bernie Sanders blijft in de race, maar past zijn campagne waarschijnlijk wel aan.
Lyin’ Ted versus Short-Fingered Donald. Amerikaanse voorverkiezingen zijn een moddergevecht. Klopt dat beeld wel? Dit jaar kraken sommige kandidaten elkaar inderdaad af. Maar anderen ontzien elkaar juist en bespreken sociale problemen. Doen kiezers dit ook? Een kijkje bij caucuses. De zon verdween achter de bergen en de school stroomde vol. Honderden Democraten kwamen op Super Tuesday naar de Bromwell basisschool. Daar vonden caucuses plaats, vlakbij mijn hotel te Denver. Ik was in die stad om een lezing te geven aan de plaatselijke universiteit. Op mijn vrije avond wilde ik wel eens caucuses meemaken. Na twee koffie tegen de jet lag wandelde ik naar de school.
Trump wint vijf staten, Clinton vier. Bernie Sanders blijft in de race, maar past zijn campagne waarschijnlijk wel aan.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Omdat ik met een schuin oog de Amerikaanse media volg, pik ik iets mee van de Amerikaanse voorverkiezingen. Democraten en Republikeinen moeten een kandidaat kiezen en de gegadigden zijn zich nu reeds behoorlijk aan het warmdraaien.
Beide kampen worden belaagd door populisten. In het Democratische kamp begint de status quo zich inmiddels zorgen te maken dat hun gedoodverfde winnaar, Hillary Clinton, wel eens last zou kunnen krijgen van Bernie Sanders, die volle zalen trekt, en in de staat Iowa veel meer democratische kiezers weet te bekoren dan het Hillary-kamp lief is.
De gevestigde orde begint zich toch een beetje zorgen te maken: ‘Waarom hoor ik niemand van de pers zeggen dat Sanders een socialist is?!’, sneerde Claire McCaskill onlangs in het programma Morning Joe. Op de vraag met welke drie programmapunten van Sanders ze het precies oneens was, had ze uiteraard geen antwoord.
Probleem is bovendien, Sanders mag dan buiten de mainstream van Washington en de media liggen, zijn standpunten en linkse populisme komen behoorlijk overeen met hoe veel Amerikanen denken.
Het Republikeinse kamp is al helemaal een zooitje.
Trump
De kandidaat die nu vooroploopt is het saaie broertje van George W. Bush, Jeb, gevolgd door een rataille van christelijke fundamentalisten, mafketels en verbloemde blanke supremacisten, stuk voor stuk onderhorig aan hun rijke donors. Deze paljassen en grijze muizen worden echter allemaal overschaduwd door ongeleid projectiel Donald Trump. In tegenstelling tot de dog whistle politicians waar de Republikeinse partij uit bestaat, ziet Trump er geen been in om full retard te gaan. En dat slaat enorm aan bij de Republikeinse kiezer.
Mitt Romney heeft Super Tuesday op een nauwelijks overtuigende wijze gewonnen. De uitslag onderstreept het probleem waarmee de Republikeinen kampen. De partij is verdeeld. Dit vertaalt zich in vier kandidaten die niets willen weten van opgeven. Drie van de kandidaten maken geen kans, zij voeren campagne voor een zaak in plaats van de nominatie en stellen het eigenbelang boven dat van de partij.
Mitt Romney heeft zijn nominatie niet veilig gesteld. Een klinkende overwinning had hem de tijd gegeven om zich te richten op de campagne voor het presidentschap. Hij is gedwongen de strijd tegen zijn mede-Republikeinen voort te zetten, een uitputtend proces wat hem niet sterker maakt. Sterker, op dit moment ziet het er naar uit dat hij met een flinke achterstand aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen zal beginnen. Zijn tegenstanders en partijgenoten maken Romney zwakker. In de eerste plaats door hem in het debat en in de media aan te vallen, daarnaast door niet op te geven in een race die ze niet kunnen winnen.
Rick Santorum, Newt Gingrich en Ron Paul zijn druk met campagne voeren. Campagnes die niet zullen leiden tot deelname aan de algemene verkiezingen. Waarom? Ze strijden voor een zaak. Voor thema’s die waardevol zijn voor hun achterban binnen de Republikeinse partij.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Landelijk roddelblad The National Enquirer onthult dat Cruz met minstens vijf maîtresses de lakens heeft gedeeld, waaronder conservatieve campagneadviseurs en een prostituée.
Dat is pikant, aangezien Cruz zichzelf heeft neergezet als een oerchristelijke, bijna theocratische evangelical, die Amerika weer een christelijke natie wil maken. ‘Family values’, ’the sanctity of marriage’, dat soort kul bijt hem nu in z’n kont.
Cruz is binnen de Republikeinse voorverkiezingen ook de voornaamste opponent van Trump.
Ze gaat nog door, maar eigenlijk heeft Hillary Clinton de strijd om de Democratische nominatie al verloren. Ze kan gokken op de supergedelegeerden, maar dan kan McCain meteen wel de verhuiswagen richting Witte Huis bestellen, want de meeste Obama-aanhangers zouden bij de presidentsverkiezingen dan (terecht) boos thuis blijven. Alleen als Florida en Michigan alsnog een echte voorverkiezing krijgen, lijkt Clinton nog te kunnen winnen.
Zou het dan niet beter zijn voor de Democraten als Clinton opgeeft, zodat Barack Obama zich volledig kan concentreren op de strijd met McCain?
Dan raakt de Democratische partij wel alle media-aandacht kwijt die de voorverkiezingen nu genereren. McCain kan nog zoveel stunts verzinnen, hij gaat het altijd afleggen tegen een hard tegen hard Clinton tegen Obamagevecht, zolang er in ieder geval nog de suggestie van spanning is. Dat is allemaal aandacht voor Democratische kiezers en Democratische standpunten. Bedenk wat voor aandacht de Democratische conventie zal krijgen als de voorverkiezingen daar uiteindelijk beslist moeten worden.
Economie
Bovendien lijkt de economie steeds belangrijker te gaan worden. Experts voorspellen dat de misère op dat gebied nog wel even aan zal houden. Momenteel heeft Clinton van de drie kandidaten op dat gebied verreweg het beste profiel. Ze won mede door die kracht in de belangrijke swing state Ohio. Obama zal om te winnen in het vergelijkbare Pennsylvania, waar hij nu 15% achterstaat, zijn economische verhaal moeten verbeteren. Clinton kan hopen dat hij dat doet door deels haar punten over te nemen, door te blijven hameren op de voorkeur van de kiezers voor haar economische programma. Dan heeft ze dat in ieder geval toch binnengehaald.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.