In Abchazië leerde ik al: voetbal is oorlog. Ik sprak er met Garri Koepalba, de Abchazische minister van defensie. Hij ontving ons in een oud, kaal gebouw met kapot meubilair. In de tuin van het ministerie stond één oude tank. We rookten op het balkon naast zijn kantoor en kregen oploskoffie en snoepjes, wachtend op een audiëntie. Koepalba gaf ons een visitekaartje uit het jaar nul, met zijn privénummer erop, en stond ons vriendelijk te woord. Toch gek voor een man die volgens Saakasjvili voetbalde met afgehakte Georgische hoofden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De Georgische voetballer Levan Kobiasjvili (zie foto) weigerde het shirt van zijn club Schalke’04 aan te trekken bij het voorrondeduel voor de Champions League. De sponsor van de Duitse topclub is namelijk het Russische staatsgasbedrijf Gazprom. Kobiasjvili kwam niet in actie uit protest tegen de “Russische agressie” in zijn land.
Zo infiltreert de oorlog dus toch de sport, als tanks die stiekem iets verder doorrijden dan nodig is. De Europese voetbalbond Uefa besloot zijn vingers niet aan het conflict te branden en verbood een minuut stilte voorafgaand aan Spartak Moskou – Dinamo Kiev. Dat duel leverde overigens een vernederende nederlaag op voor de Russen: 1-4.
Eerder hadden we al het statement van de Georgische sporters op de Olympische Spelen in Peking. Zij staken kaarsjes aan voor de vrede in hun land. En we hadden de oproep van Nasji en andere pro-Kremlin-groeperingen alle Georgische sporters uit te sluiten van deelname aan diezelfde Spelen. Ze kwamen met een precedent uit 1920, toen de Duitse equipe werd geweerd in Antwerpen (meer hier over de sportieve strijd tussen de twee landen).
Dan was er nog De Kus na het schieten. Geen mortiervuur (/ auto-ongeluk) maar het luchtpistoolschieten op de Spelen. Natalja Paderina en Nino Saloekvadze waren lief voor elkaar, of gewoon sportief voor wie niets achter De Kus zoekt. Hier is-ie:
Het kost moeite om te onthouden dat er nog een finale te zien valt. Gelukkig zet ik de HD TV met 34.790 megapixelpower precies op tijd aan om de geweldige eindceremonie van dit zinderende EK mee te krijgen. Dames met witte Amy Winehouse pruiken op dansen tussen mannen verstopt in tippies die bezaaid zijn met ballonnen. Apart. Dan een ‘live’ optreden van de Spaanse zanger Enrique Iglesias, specialist in open geknoopte wapperende overhemden. Ik weet zeker dat Heino nu ENORM zit te balen, thuis. Dan worden alle attributen, het podium en achtergrondzangeressen snel afgevoerd om plaats te maken voor de twee finalisten: der mannschaft met Schweini voorop en de Spaanse Reconquista met de kopvriendelijke Torres. Zijn ogen staan strak gericht op de strakblauwe hemel terwijl het volkslied door het Ernst Happel stadium galmt. Luis Aragones staat er onbewogen bij. Deze ouwe rakker doet mij denken aan een bejaarde Willem van Hanegem. Man van weinig woorden maar met vuur in zijn hart.
De wedstrijd begint onrustig, de ploegen tasten elkaar af. Die mannschaft neemt het voortouw in de aanval maar echt gevaarlijk wordt het niet. Dan na een dikke twintig minuten volgt een prachtig uitgespeelde aanval met Xavi en Torres voor het doel van Lehmann: GOAL! Die mannschaft is volledig de kluts kwijt, als kippen zonder koppen lopen ze te draven over het veld zonder plan, zonder overzicht. Het hoofd van Ballack vertoont een soort van stigmata wonden waar het bloed uitspuit. Een voorteken?
Na de rust zijn we weer getuigen van spectaculaire beelden: Klose krijgt een rotschop in zijn ballen te verwerken. Het beste spel is afkomstig van de Spanjaarden. Moeiteloos wordt gecombineerd vanuit het middenveld, richting de flanken, richting het doel. Een liedje klinkt door mijn hoofd, ik voel een zachte bries terwijl de palmbomen mee ritselen op het ritme van de wedstrijd. Dan, als de finale langzaam het einde nadert, doet een ander deuntje haar intrede. Zelfs de laatste minuut verloopt zonder dodelijke Duitse gevolgen. Het hoofd van Joachim Low hangt geknakt, de goudgele sproeten van Torres stralen. Alles ist forbei, Schweini.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Máxima offert zich op, springt over haar eigen schaduw heen om het boek te ontvangen dat de schande van haar land beschrijft, waarvoor haar vader medeverantwoordelijk was” (BN DeStem)
Vandaag neemt prinses Maxima het boek Voetbal in een Vuile Oorlog in ontvangst. Ze ontvangt het boek uit handen van de Argentijnse voormalige spits Leopoldo Luque, die in 1978 de WK-finale tegen Oranje speelde. Luque is de laatste maanden zich openlijk gaan afkeren van wat de Argentijnse junta dertig jaar geleden heeft aangericht. Dat lijkt rijkelijk laat maar voor veel Argentijnen ligt deze periode nog steeds erg gevoelig. Uit eigen ervaring weet ik dat er onder een laag van oppervlakkige onverschilligheid (“wir haben es nicht gewusst”) men zich wel degelijk bewust is van ieders positie in die tijd (lees: goed of fout in de oorlog). Afgelopen week pleegde een verdachte van de Vuile Oorlog zelfmoord op TV zodat hij niet kon worden gehoord door de rechter en hiermee beschermde hij zijn oude martelmaatjes. In dit verhitte klimaat is het des te dapper dat prinses Maxima een dergelijk gebaar maakt door het boek in ontvangst te nemen.
Nu de oranjedampen zijn neergedaald en alle welpies ijverig aan het werk zijn gezet om een tower of power te bouwen is het tijd om onze aandacht te vestigen op de aanloop naar de finale van dit zinderende EK. De eerste finalist is de mannschaft van Duytschen bloet. Ik heb de kwartfinale waarin zij moesten spelen tegen de gehavende Turken met plezier overgeslagen. Waarom het onvermijdelijke zien aankomen in de laatste minuut als je ook in een bioscoop kan zitten om de beste film ever te kijken?
“Wij, van SATC, willen graag een proost uitbrengen op de lezertjes van Sargasso. Nou, proost en moge de best gekapte boys winnen.”
Iemand die hoogstwaarschijnlijk ook niet voor de buis heeft gehangen met een bakkie nachos en dip, is Christiano Ronaldo. Portugal werd uit het toernooi getrapt door Duitsland tijdens de kwartfinale. Maar Cristiano ging niet bij de pakken neerzitten. Integendeel! Zo zien we hem hier heerlijk relaxen met zijn vriendinnetje. Hij is het schoolvoorbeeld van hoe je met een tragische nederlaag om moet gaan. Wie ons ook nog een uitstekend lesje weet te leren in relativering, is onze goeie ouwe koningin. Zo tekenen we de volgende Cruijff-achtige uitspraak op uit hare mond: “Soms win je, soms verlies je in de sport.” Ik vermoed dat dit makkelijker gezegd is als je de wedstrijden bekijkt met een haakwerkje op schoot en een vermogen van 270 miljoen dollar achter de hand.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Ja, vanavond spelen ‘we’ tegen IJsland, that’s right, dat land dat honderdduizenden Nederlanders een paar angstige dagen bezorgde.
Twee voorbeeldjes van mogelijke krantenkoppen na afloop van de wedstrijd zijn “Nederland spaart IJsland” bij een gelijk spel en mocht de wedstrijd onverhoopt niet doorgaan “Nederland – IJsland afgelast; IJsland geen reserves op de bank”.
Dat kunt u toch beter? Geef dus in de reactiepanelen uw voorspelling van de uitslag en de bijbehorende krantekop!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
