“Het is volstrekt idioot om als journalist afzijdig te blijven”

Veel journalistiek wil net als een kameleon graag kleurloos schijnen, maar net als de kameleon nemen ze juist daardoor gewoon de kleur van hun omgeving aan. Tegen een achtergrond van bullshit is de journalistiek daarom vaak niet kleurloos, zoals ze zichzelf graag wijsmaakt, maar bullshitkleurig. Een extreem (kenmerkend) voorbeeld is de jarenlange weigering van The New York Times (NYT) om het woord 'martelingen' te gebruiken voor Amerikaanse martelingen. Ze sprak van 'enhanced interrogation techniques' of van 'harsh tactics', het woord 'martelen' was taboe. Pas nadat de Amerikaanse regering vorig jaar zelf toegaf dat ze zich schuldig maakte aan martelen, ging ook de NYT het juiste woord gebruiken. In plaats van de macht te controleren, gaf de krant haar op deze manier dus rugdekking. Dat is een direct gevolg van die wens tot zogenaamde 'objectiviteit'. Wie agendaloos wil schijnen, dient in werkelijkheid de agenda van de macht. Hoewel het besef van zowel de onmogelijkheid als de schadelijkheid van 'objectieve journalistiek' al lang bestaat onder journalisten die de naam waard zijn, wil het in de 'Serieuze Journalistiek' echter nauwelijks doordringen. Een journalist die in het aangezicht van bullshit wél durft te bijten - wat de voornaamste taak is van de journalistiek - kan erop rekenen door tandeloze collega's 'een activist' genoemd te worden; wat persspeak is voor 'geen journalist'. Om die reden is dit stuk in Villamedia van FTM-journalist Eric Smit even welkom als behartenswaardig.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.